Διατηρεί τη γλύκα ενός μικρού παιδιού, με ένα χαμόγελο που σε αφοπλίζει και τη διαρκή, γοητευτική αφηρημάδα του, η οποία χαρακτηρίζει τα περισσότερα καλλιτεχνικά μυαλά. O χαρισματικός Κωνσταντίνος Κακανιάς, τo enfant terrible της ελληνικής Τέχνης, δε σταματά να εκπλήσσει ευχάριστα το πιστό κοινό του, κι αυτήν τη φορά έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος, μιας και οι ταραγμένες αφηγήσεις και οι λαμπερές καρικατούρες του στεγάζονται στην γκαλερί της αγαπημένης φίλης του Ρεβέκκας Καμχή, μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου.
Ο τίτλος της έκθεσης ‒«Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας / Divine Persοnality Disorder»‒ δίνει μια πρώτη γεύση γι’ αυτό που ακολουθεί: μια σειρά από θεματικές που ξεκινούν από την παιδική ηλικία του Κακανιά και διατρέχουν ολόκληρη τη διαδρομή του μέχρι σήμερα «διαποτίζονται» με σαρκαστικό χιούμορ και χαρίζουν μια ματιά εις βάθος στον εσωτερικό του κόσμο. Έργα ζωγραφικής, γλυπτά, φωτογραφίες, ηχητικά αρχεία και εικονογραφήσεις σε περιοδικά, από το 1994 έως σήμερα, «υφαίνουν» μια ευρηματική αφήγηση των βιωμάτων του, αριστοτεχνικά επιμελημένη από την Κατερίνα Αποστόλου των Aka Architects με χρώμα και φαντασία. Ένας ειδικά σχεδιασμένος διάδρομος μεταφέρει τον επισκέπτη εντός του σύμπαντος του Κακανιά, παρουσιάζοντας έργα της προσωπικής του μυθολογίας, εμπνευσμένα από την κλασική ζωγραφική. Εκεί, βρίσκεται φυσικά και το alter ego του, η απαράμιλλη κοσμοπολίτισσα κυρία Τεπενδρή, με τις εκκωφαντικές περιπέτειές της, την ψευδαίσθηση ενός ελιτίστικου τρόπου ζωής, συχνά συνυφασμένου με τη σύγχρονη κουλτούρα.
Στη συζήτηση μαζί του, μας αποκάλυψε πως ήταν μια δύσκολη συνθήκη για εκείνον η αποτύπωση της πορείας του όλα αυτά τα χρόνια, καθότι απαιτούσε να κάνει μια ανασκαφή στα εσώψυχά του. Αναζητώντας συνεχώς την ισορροπία μεταξύ του εξαιρετικά επιφανειακού κόσμου και του πιο εσωτερικού του εαυτού, αποκάλυψε το πάθος και τις εμμονές του. Στην παρέα μας, προστέθηκε η Ρεβέκκα Καμχή για να γνωρίσουμε από κοντά αυτήν την ισχυρή φιλία τους.
Τι είναι αυτό που σας συνδέει τόσα χρόνια;
Κ.Κ.: Πραγματικά 40 χρόνια αληθινής φιλίας. Είναι απλό.
Ρ.Κ.: Εμένα σίγουρα το χιούμορ του και η απίστευτη αισθητική με την οποία βλέπει τον κόσμο. Είναι πολύ ελκυστική προσωπικότητα και μας ενώνει η αγάπη μας για τα ωραία πράγματα. Μέσα στα χρόνια μού έμαθε να παρατηρώ την ομορφιά - από ένα βάζο λουλουδιών μέχρι το πώς έπλενε ντομάτες σ’ ένα φυσικό ρυάκι σ’ ένα εξοχικό στην Πάρο.
Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που έχετε να θυμάστε ο ένας από τον άλλον σε όλη τη διάρκεια της φιλίας σας;
Κ.Κ.: Είναι τόσες πολλές, αλλά θυμάμαι τη Ρεβέκκα στην έκθεσή μου για τους Ολυμπιακούς να έχει στήσει nursery μέσα στον χώρο, για να μπορεί να δουλεύει και να θηλάζει συγχρόνως. Δυνατή, δημιουργική και μητέρα πάνω απ’ όλα.
Ρ.Κ.: Πάρα πολλές! Όταν ήμασταν μαζί στο σπίτι του Ξανθούλη τη μέρα πριν πάει ο Κακανιάς να καταταχθεί στον Στρατό, δείπνα στη Νέα Υόρκη, η έκθεσή μας για την Ελληνική Επανάσταση με την πασαρέλα στον διάδρομο στη Σοφοκλέους!
Η έκθεση περιλαμβάνει διαφορετικές ενότητες, παρουσιάζοντας τις εσωτερικές διαδρομές του Κωνσταντίνου. Ποια ξεχωρίζετε και γιατί;
Κ.Κ.: Το έργο “Welcome to The Mal-borrow World”, που είναι μια φρίζα 14 μέτρων, για μένα είναι η ραχοκοκαλιά της έκθεσης. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλα προκύπτουν από αυτό.
Ρ.Κ.: Ξεχωρίζω τα μαυρόασπρα έργα σχεδιασμένα με ρεβέκκα καμχή και κωνσταντίνος κακανιάς μολύβι, όπου ξετυλίγεται ένας ολόκληρος κόσμος από το κεφάλι ενός μικρού παιδιού, ξυπνώντας και το παιδί που ζει ακόμα μέσα μας. H κυρία Τεπενδρή, που σχολιάζει τα πάντα αντιπροσωπεύοντας τη χαρά της ζωής, σε τι είδους περιπέτειες μπαίνει στα τελευταία σας έργα; Ποια εκδοχή της θα θέλατε να είστε;
Κ.Κ.: Μου αρέσει τρομερά η περιέργεια της Τεπενδρή, και το θάρρος της να βλέπει τα πάντα. Πανταχού παρούσα! Αλλά με εκνευρίζει και λίγο...
Ρ.Κ.: Μία είναι η κυρία Τεπενδρή και δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήθελα να είμαι αυτή. Δεν μπορεί ο καθένας να είναι κυρία Τεπενδρή! Είναι μια προσωπικότητα άπιαστη για τους περισσότερους. Όπως λέμε στα αγγλικά: “She is larger than life!” Δε θα με χάλαγε να έχω βέβαια ένα ελικόπτερο ή έστω και τα μισά της κοσμήματα!
Έχοντας ολοκληρώσει το στήσιμο της έκθεσης και ακολουθώντας τα συναισθηματικά μονοπάτια που απαιτούσε η όλη διαδικασία, ποια θα είναι η συνέχεια αυτού του τόσο σημαντικού και πολυδιάστατου έργου;
Κ.Κ.: Η έκθεση χωρίζεται σε δυο μέρη: the dark and the light. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρώ ποιος κατευθύνεται πού και τι ελκύει τον κάθε επισκέπτη. Δεν ξέρω πώς θα είναι η συνέχεια. Θα ήθελα τα μεγάλα έργα να καταλήξουν σε συλλογές μουσείων.
Ρ.Κ.: Για μένα είναι μια επιβεβαίωση του ταλέντου του Κακανιά από την πρώτη στιγμή της πορείας του. Είναι πολυσχιδής, διαθέτει αστείρευτη δημιουργικότητα και θα συνεχίσει όπως ξεκίνησε.
Είναι αλήθεια πως η Τέχνη αποτελεί το μέσο για να αναδεικνύεται η ομορφιά και, αν ναι, πώς επιτυγχάνεται αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση;
K.K.: Η Τέχνη είναι αφοσιωμένη στην ομορφιά και όχι μόνο. Εκφράζει μια ειδική ομορφιά, την οποία εξετάζει με τον δικό της τρόπο και μεταποιεί για μας, που, αν θέλουμε, την ασπαζόμαστε. Μας δείχνει μια ομορφιά την οποία δεν ξέραμε.
Ρ.Κ.: Όχι, δεν είναι αλήθεια! Η Τέχνη μάς κάνει να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας και μέσα μας. Είναι πόρτες, παράθυρα, κλειδιά, για να βλέπουμε καλύτερα είτε την ομορφιά είτε άλλα πράγματα που είτε υπάρχουν είτε όχι.
Τι είναι αυτό που λατρεύετε, αλλά και όχι, ο ένας στον άλλο;
Κ.Κ.: Αγαπάω πολύ πόσο original είναι η Ρεβέκκα όλα αυτά τα χρόνια, υποστηρίζοντας απόλυτα αυτό που κάνει, τίμια. Πόσο θαρραλέα που έχει δημιουργήσει αυτήν την «όαση» στη δύσκολη περιοχή του Μεταξουργείου, όπου και ζει. Τη φωνάζω «γυναίκα-σπαθί» για το πόσο αμετάλλακτη είναι. Με κουράζει καμιά φορά που δεν μπορεί να πετάει πράγματα. “You have to let go”, της λέω, αλλά δε με ακούει...
Ρ.Κ.: Λατρεύω το χιούμορ του, την αισθητική του, το πόσο χαρισματικός είναι και δε λατρεύω ότι μπορεί να σου πει κάτι 68 φορές αδιάκοπα!
«Μου αρέσει τρομερά η περιέργεια της Τεπενδρή, και το θάρρος της να βλέπει τα πάντα. Πανταχού παρούσα. Αλλά με εκνευρίζει και λίγο...», Κωνσταντίνος Κακανιάς
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024
