Για τους περισσότερους, μπορεί να μοιάζει με μία γυναίκα που έχει λύσει όλα τα προβλήματα στη ζωή της. Που έχει την ιδανική καθημερινότητα, όλα όσα θα ήθελε να αποκτήσει κανείς. Η πραγματικότητα -ωστόσο- είναι πολύ διαφορετική, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Η Mariah Riddlesprigger, έχει δώσει τις δικές της μάχες σε αυτή τη ζωή και μία από τις πιο μεγάλες -και σίγουρα πιο σημαντικές- ήταν αυτή με την επιλόχειο κατάθλιψη.
Έπρεπε να βρει τον εαυτό της, να σταθεί απέναντι από τον καθρέφτη και να κοιτάξει μπροστά της, κόντρα στα παιχνίδια του μυαλού, που λίγο έλειψε να αλλάξουν όλα όσα γνώριζε μέχρι τώρα. Η εξομολόγησή της για όσα βίωσε μετά τις εγκυμοσύνες της, συγκλονίζει...
Η πραγματικότητα δεν είναι πάντα αυτή που νομίζουμε!
Έχουμε πει κι έχουμε γράψει πολλές φορές πως σε αυτή τη ζωή, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το τι βιώνει πραγματικά ο διπλανός του, τις μάχες που καλείται να δώσει. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Mariah Riddlesprigger. Φαινομενικά, τα έχει όλα στη ζωή της, αλλά λίγοι, πολύ λίγοι γνώριζαν -μέχρι τώρα- το πόσο έπρεπε να δουλέψει η ίδια μέσα της, για να διαχειριστεί πολλά κομμάτια της καθημερινότητάς της.
Τώρα, η Mariah επέλεξε να κάνει μία, εκ βαθεών, ανάρτηση στο Instagram και μίλησε ανοικτά για την περίοδο στην οποία έπρεπε να παλέψει με την επιλόχειο κατάθλιψη, κάτι που σαφώς δεν ήταν εύκολο για εκείνη, αλλά και για τους ανθρώπους που βρίσκονταν και βρίσκονται πάντα δίπλα της. «Τέσσερα παιδιά αργότερα και θα νόμιζες πως τα έχω καταλάβει όλα - αλλά δεν είναι έτσι. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για να γίνεις μητέρα, ή στην περίπτωση μου, μητέρα τεσσάρων παιδιών. Αν και ο τοκετός ήταν το πιο επίπονο πράγμα που έχει αντέξει το σώμα μου, η μάχη με την ψυχική υγεία έχει αποδειχθεί επίσης πρόκληση. Πέρασα την επιλόχειο κατάθλιψη στο πρώτο μας παιδί, αλλά δεν ήμουν έτοιμη για ό,τι θα ακολουθούσε. Το άγχος ξεκίνησε πριν καν γεννήσω. Παρά το γεγονός πως δεν είχα συμπτώματα, το μυαλό μου ήταν πεπεισμένο ότι είχα μια ανίατη ασθένεια που θα με εμπόδιζε να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν», ανέφερε αρχικά.
«Οι κρίσεις πανικού επιδεινώθηκαν και η εξάρτησή μου από το διαδίκτυο ως διαγνωστικό εργαλείο, με έσπρωξε σε έναν σκοτεινό φαύλο κύκλο. Έχω απίστευτα υποστηρικτούς ανθρώπους γύρω μου, αλλά ένιωθα φόβο και ντροπή γι’αυτή την πλευρά του εαυτού μου, για να ζητήσω βοήθεια. Ήμουν τυχερή που είχα έναν ομαλό τοκετό και ένα υγιές μωρό. Οι πρώτες εβδομάδες προσαρμογής σε ένα νεογέννητο και τρία «μεγάλα» παιδιά ήταν διασκεδαστικές αλλά και χαοτικές.
Το τέταρτο παιδί μας είναι το πιο μικρό αγγελούδι που έχω δει ποτέ. Ταιριάζει απόλυτα στη μικρή μας τρελή φούσκα. Τα ασταμάτητα χαμόγελα και τα γελάκια της μου προσφέρουν καθαρή χαρά. Αλλά είτε ήταν το τέλος της ευτυχισμένης φάσης του «μήνα του μέλιτος» με το νέο μωρό είτε οι τεράστιες (και γρήγορες) αλλαγές που συνέβαιναν στην οικογένειά μου, η ψυχική μου υγεία πήρε την κατιούσα και οι σκοτεινές σκέψεις άρχισαν να επιστρέφουν», πρόσθεσε η Mariah, που το μόνο που θέλει τώρα, είναι να μοιραστεί τη δική της εμπειρία, όλα όσα βίωσε η ίδια πραγματικά, για να βοηθήσει άλλες γυναίκες και να τους δείξει πως καμία δεν είναι μόνη. Πως είναι «ok» το να μην αισθάνονται κάθε μέρα το ίδιο έτοιμες να τα διαχειριστούν και να τα αντιμετωπίσουν όλα με τον πιο ιδανικό τρόπο. Η ίδια το πάλεψε και βρήκε τη διέξοδο και η δύναμή της, ήταν οι άνθρωποί της...
Family first
Τι ήταν αυτό που τη βοήθησε να βγει από όλο αυτό το σκοτεινό μονοπάτι; Η οικογένειά της. Οι αγαπημένοι της άνθρωποι, τα πρόσωπα εκείνα που είναι συνεχώς μαζί της, σε κάθε βήμα, εύκολο ή δύσκολο. «Έκλεισα τα πάντα και τους πάντες απέξω. Δεν απαντούσα στα μηνύματα. Βρήκα παρηγοριά στο να απομονώνομαι και να κρύβω ό,τι πραγματικά συνέβαινε. Όπως κάθε μαμά, κρατήθηκα όσο καλύτερα μπορούσα για τα παιδιά και τον άντρα μου. Κοιτώντας πίσω, το ότι βασίστηκα στην οικογένειά μου ήταν αυτό που με κράτησε ζωντανή. Δεν ήμουν ο εαυτός μου, ήμουν εκεί για να φροντίσω την οικογένειά μου, αλλά το μυαλό μου δεν ήταν παρόν. Είναι τρομακτικό και μοναχικό το να είσαι σωματικά εκεί, αλλά ψυχικά αλλού.
Ένιωθα εγωίστρια αν άνοιγα την καρδιά μου στους ανθρώπους μου, ήμουν πεπεισμένη ότι απλώς θα τους πρόσθετα βάρος ενώ κουβαλούν το δικό τους. Οπότε, για πολλούς μήνες, έκρυβα τον πόνο μου και τα δάκρυά μου. Αν και ακόμα παλεύω, πλέον έχω πίστη ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Το να μοιραστώ τις εμπειρίες μου είναι ένα βήμα στη διαδικασία της θεραπείας μου. Είναι μία από τις πρώτες φορές που παραδέχομαι τις σιωπηλές μάχες που δίνω, αλλά αυτή η ειλικρίνεια με απελευθερώνει. Δεν είμαι πια αυτό που ήμουν, αλλά είμαι στον δρόμο για να γίνω αυτή που προορίζομαι να είμαι. Είναι εντάξει να ζητάμε βοήθεια και πως καμία γυναίκα δεν είναι μόνη», κατέληξε στη δική της, προσωπική εξομολόγηση η Mariah.
Τα λόγια της δεν είναι καθόλου τυχαία κι από μόνο του, το γεγονός ότι παραδέχεται πως ακόμη και τώρα η μάχη δεν έχει τελειώσει, είναι ακόμη πιο σπουδαίο και φανερώνει ακόμη περισσότερο τη δύναμή της. Είναι μία γυναίκα που έχει μάθει να παλεύει και συνεχίζει να το κάνει. Είναι μία μητέρα που είναι πάντα δίπλα στα παιδιά της, μία σύζυγος που στηρίζει τον αγαπημένο της σε κάθε του βήμα, όπως έκανε και στο πρόσφατο Eurobasket, όταν παρακολούθησε με τη δική της αγωνία τις μάχες της Ελλάδας και του Γιάννη. Είναι -πάνω από όλα- όμως, μία γυναίκα-μαχήτρια, που έρχεται να μοιραστεί τη δική της ιστορία και να μας δείξει πως τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι απλό και δεδομένο...
