Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑ...

«Από την πλευρά του πατέρα μου, η γιαγιά μου καταγόταν από την Πάτμο, ενώ ο παππούς μου από τη Μάνη. Η καταγωγή της μητέρας μου ήταν από την Κρήτη και τη Σμύρνη. Κακομαθημένη λόγω ριζών για τις επιλογές μου, πάντα ένιωθα τεράστια υπερηφάνεια που γεννήθηκα με μια τόσο πλούσια ελληνική κληρονομιά, την οποία ο σύζυγός μου, ο οποίος είναι μισός Έλληνας, και εγώ δεσμευτήκαμε να μοιραστούμε με το παιδί μας.

Όποιος ζει στην Ελλάδα είναι αναμφίβολα εξαιρετικά προνομιούχος. Εμείς προοριζόμασταν για την Πάτμο, όπου έχουμε το εξοχικό μας, ένα ακίνητο που ανήκει στην οικογένειά μου από το 1790. Για διάφορους λόγους, δεν είχε κατοικηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1930. Όταν το κληρονομήσαμε, σαν νεόνυμφοι, αναλάβαμε την ευθύνη της ανακαίνισής του. Επτά χρόνια αργότερα, μετακομίσαμε εκεί ως νέα οικογένεια με το νεογέννητο μωρό μας. Η μακρά αποκατάσταση έγινε αφορμή για να ερωτευτούμε πλήρως το νησί, το μαγευτικό πνεύμα του και τους αγαπημένους ντόπιους.

Η Πάτμος είναι η βάση που συγκεντρωνόμαστε ως οικογένεια, κάτι που κάνει τη διαμονή μας ξεχωριστή. Μας αρέσει να βλέπουμε την οικογένεια και τους φίλους μας εκεί, να τους καλωσορίζουμε στο σπίτι μας, όπως και να περνάμε χρόνο με την αγαπημένη μας γειτόνισσα, την κυρία Ευθυμία. Εγώ συνήθως προσπαθώ να ξυπνάω πολύ νωρίς για να προλάβω την αυγή, απολαμβάνοντας την ηρεμία και την έκρηξη των πιο υπέροχων χρωμάτων. Τότε η μικρή πόλη της Χώρας ζωντανεύει με τις χαρούμενες φωνές των ντόπιων που χαιρετιούνται και ασχολούνται με τις δουλειές τους. Το σπίτι μας βρίσκεται δίπλα στον τοπικό φούρνο, και μόλις ανοίγουμε τα παράθυρά μας το πρωί, η ατμόσφαιρα πλημμυρίζει από αρώματα βανίλιας, σοκολάτας και φρεσκοψημένου ψωμιού, και μας ωθεί να φτιάξουμε πρωινό! Μερικές από τις ντόπιες κυρίες μάς φέρνουν ξεφλουδισμένα φραγκόσυκα, φρέσκα αυγά και σύκα μαζεμένα με το χέρι ‒ αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα της ευγενικής και στοχαστικής υποδοχής των κατοίκων του νησιού. Η Πάτμος είναι ένα πολύ κοινωνικό νησί και τα βράδια ζωντανεύει με πάρτι με ποτά και δείπνα σε σπίτια φίλων. Όλοι προσκαλούμε ο ένας τον άλλον με τη σειρά. Έτσι, τα γέλια δεν σταματούν ποτέ. Αυτή η Πάτμος μας».

ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...

«Το πρώτο μου καλοκαίρι στο νησί ήταν αξέχαστο! Γύρω στα 8 μου χρόνια, πήγα διακοπές με τη θεία και τον θείο μου, οι οποίοι είχαν μια πανέμορφη ειδυλλιακή ιδιοκτησία δίπλα στην παραλία - πραγματικά ένα παιδικό όνειρο! Εκείνη την εποχή, η περιοχή δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα και δεν υπήρχε σωστός δρόμος που να οδηγεί στο σπίτι τους. Αντ’ αυτού, οι λουόμενοι μπορούσαν να φτάσουν στην παραλία Αγριολιβάδι μόνο με βάρκα. Συνήθως φτάναμε στις 3 π.μ. και παρκάραμε το αυτοκίνητο κοντά, αφήνοντας τις αποσκευές μας μέσα για να τις παραλάβουμε το πρωί πριν φτάσουμε στο σπίτι στη μέση της νύχτας. Δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο – κάθε ίχνος κόπωσης είχε εξαφανιστεί και ήμουν ξύπνια και περίεργη. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι εκείνο το βράδυ, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πηδήξω στη θάλασσα το πρωί. Η διαμονή στο Αγριολίβαδο ήταν μια απίστευτη περιπέτεια. Θυμάμαι έντονα τη μυρωδιά από τις λάμπες κηροζίνης τα βράδια και τη μυρωδιά της γκαζιέρας λίγο πριν από το μαγείρεμα. Η θεία και ο θείος μου ήταν πολύ γλυκείς, και τα βράδια μαζευόμασταν στη βεράντα γύρω από το τραπέζι για να παίξουμε ένα απλό παιχνίδι με κάρτες, να κουβεντιάσουμε και να γελάσουμε μαζί. Τα ξαδέρφια μου έμεναν πολύ κοντά μας και έρχονταν επίσης για διακοπές την ίδια περίοδο. Κάναμε παρέα με ντόπια παιδιά που εμφανίζονταν αφού έφευγαν και οι τελευταίοι τουρίστες με το τελευταίο σκάφος. Το Αγριολιβάδι έμοιαζε απόλυτα δικό μας μετά τις 4 μ.μ. Αυτό ήταν το τέλειο καλοκαίρι για ένα παιδί της πόλης!»

ISLAND’S BEST

• Το Λιβάδι Γερανού είναι εντυπωσιακό και εντελώς παρθένο, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες. Απλά φύση και άμμος!

• Το μπαρ Θαλάμι στη Χώρα είναι το πιο διασκεδαστικό και μικρό μπαρ στον κόσμο.

• Ένα κλασικό μέρος της παλιάς εποχής που λατρεύω να πηγαίνω είναι το Γιάγκος Πάνθεον.

• Στο Μπενέτος στη Χώρα σερβίρεται το καλύτερο πρωινό και καφές, ενώ για δείπνο τα Σάψιλα είναι must.

• Επιλέγουμε σταθερά το Τρεχαντήρι για το καλύτερο ψάρι και επειδή είναι μια πραγματική ελληνική ταβέρνα.

Κεντρική Φωτογραφία

Αριστερά: Melina Blaxland Horne

Δεξιά: Το μοναστήρι του Όσιου Χριστόδουλου κυριαρχεί στο ψηλότερο σημείο της Χώρας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2025