Γεννήθηκε στη Λάρισα, με ρίζες από τη Θεσσαλονίκη και την Καρδίτσα. Λατρεύει το θέατρο και   από μικρή επιδεικνύει το ταλέντο της στη ζωγραφική. Αν και το όνειρό της είναι να γίνει  σκηνογράφος και μετά αρχιτεκτόνισσα, τελικά, την κερδίζει η φωτογραφία. Από την εφηβεία   κιόλας ανακαλύπτει μέσα από το φακό την άλλη οπτική της ζωής. «Αρχίσαμε να τραβάμε  φωτογραφίες με τις φίλες μου, η μια την άλλη, και ανακάλυψα έναν άλλο τρόπο να εκφράζομαι,   πιο γρήγορο και πιο άμεσο. Με τη φωτογραφία πάντρεψα τις αγάπες μου για το θέατρο και την αρχιτεκτονική». Το Λονδίνο μπήκε στη ζωή της μετά τις σπουδές της πάνω στη φωτογραφία  στην Αθήνα. «Είχα σε μεγάλη εκτίμηση τις σχολές στην Αγγλία και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία ήρθα στο Λονδίνο για μεταπτυχιακό. Το αντικείμενο “Πολιτισμός της εικόνας” στο University of Westminster ήταν η καλύτερη εκπαιδευτική εμπειρία που είχα ποτέ. Η σχολή είναι μια από τις καλύτερες της Αγγλίας, με βιβλιοθήκες, εργαστήρια, εξοπλισμό, καθηγητές που έχουν την γνώση, την όρεξη και τη διάθεση να ασχοληθούν και να βοηθήσουν. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου, βρήκα δουλειά σ’ ένα στούντιο σαν φωτογράφος και εγκαταστάθηκα πλέον μόνιμα. Τον Αύγουστο θα κλείσω 11 χρονιά...»!

Τι αγαπάς και τι σε ενοχλεί στο Λονδίνο; Ξέρω ότι είναι κλισέ, αλλά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο καιρός! Και όσο περνάνε τα χρόνια η δυσαρέσκεια δε μειώνεται,  δυστυχώς. Επίσης, η ελληνική κουλτούρα με την αγγλική είναι σχεδόν ασυμβίβαστες. Εκτιμώ και σέβομαι τους Άγγλους στη δουλειά κι έχω άγγλους φίλους, αλλά το δέσιμο που έχω με έλληνες φίλους μου δεν πρόκειται ποτέ να το δημιουργήσω εδώ. Το Λονδίνο μου προσφέρει πολλά, που δυστυχώς ποτέ δε βρήκα στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι είναι πιο προχωρημένοι κι έχουν ανεκτικότητα σε πολλά θέματα, υπάρχει σεβασμός προς το συνάνθρωπο: από τον τρόπο που ντύνεσαι, τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις και τον τρόπο ζωής του καθενός, στο Λονδίνο τουλάχιστον -στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο συντηρητικά. Επίσης, υπάρχουν ευκαιρίες επαγγελματικές, καλλιτεχνικές, υπάρχουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά, δημιουργία και γνωριμίες απ’ όλο τον κόσμο. Είναι μια πόλη που αποτελεί ένα διαρκές ερέθισμα και μπορεί κανείς να εστιάσει σε όποιον τομέα τον ενδιαφέρει, να εμπνευστεί και να δημιουργήσει. Για παράδειγμα, ο οδηγός όταν τον εμπνευστήκαμε με το συνεργάτη μου, ήταν μια τρελή ιδέα, παρόλ’ αυτά με πολλή δουλειά και θυσίες πέτυχε κι έχει αποκτήσει τη δική του θέση σε μαγαζιά και βιβλιοπωλεία της Αγγλίας, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Κι αυτή η «τρελή ιδέα» του “Indepedent London Store Guide” πώς προέκυψε; Η ιδέα προέκυψε το 2005, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ευρώπη, που η πρόσβαση σε ανεξάρτητα μαγαζιά ήταν πολύ εύκολη και άκρως διασκεδαστική. Εγώ και ο συνεργάτης μου,  Moritz Steiger, που είναι κι αυτός φωτογράφος, συνειδητοποιήσαμε ότι ενώ το Λονδίνο έχει τόσα να προσφέρει για να γίνει η καθημερινή ζωή πιο ενδιαφέρουσα, εν τέλει «χάνεσαι» αν δεν  ξέρεις πού να πας. Ευτυχώς, το ίδιο σκέφτονταν κι άλλοι και το βιβλίο έγινε μεγάλη επιτυχία.

Τι περιλαμβάνει κάθε τόμος ξεχωριστά και με ποια κριτήρια υλοποιήθηκε η συλλογή και καταγραφή του υλικού σας; Το βιβλίο είναι χωρισμένο ανά περιοχές του Λονδίνου για να είναι πιο εύκολο στον αναγνώστη να το διαβάσει και να το χρησιμοποιήσει. Η ιδέα είναι ότι υπάρχει κείμενο για το κάθε μαγαζί, το οποίο διαβάζεται στο σπίτι, αλλά το μέγεθος και το σχήμα είναι ιδανικό για να το παίρνει κανείς μαζί του έξω όταν βγαίνει στην αγορά. Προσπαθήσαμε στο σχεδιασμό του να το κάνουμε όσο πιο χρηστικό γίνεται, οπότε είναι χωρισμένο ανά περιοχή κι έχει και χάρτες στο τέλος κάθε κεφαλαίου.

Να αναμένουμε και τον επόμενο οδηγό στο προσεχές διάστημα; Προς το παρόν δεν υπάρχουν σχέδια για τέταρτο τεύχος. Αναρωτιέμαι τι θα γίνει με τα ανεξάρτητα μαγαζιά τους  επομένους μήνες. Μην ξεχνάς ότι και η Αγγλία βρίσκεται εν μέσω οικονομικής κρίσης αυτήν τη στιγμή και τα μικρά μαγαζιά έχουν υποστεί μεγάλη κρίση. Υπάρχουν πάντως ιδέες για άλλες εκδόσεις.

Μπορείς να μου περιγράψεις το κλίμα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων και τι σου έκανε εντύπωση από την προετοιμασία; Εγώ ζω στην καρδιά των εξελίξεων -σχετικών με τους Αγώνες-, καθώς η γειτονιά μου, το Hackney, είναι δίπλα στο μέρος που διοργανώνονται και μ’ αυτήν την έννοια έχει ωφεληθεί πολύ από διάφορα έργα που γίνονται, τα τρένα είναι πλέον πιο γρήγορα, οι δρόμοι είναι καινούριοι, τα κτίρια επιδιορθώνονται. Παρόλ’ αυτά, δεν ξέρω αν ο κόσμος βλέπει ζεστά το θέμα των Ολυμπιακών στην Αγγλία. Περισσότερη γκρίνια ακούω παρά θετικά σχόλια. Καμιά σχέση με τον ενθουσιασμό που υπήρχε στην Αθήνα το 2004. Οι Άγγλοι εννοείται είναι πολύ πιο οργανωμένοι από τους Έλληνες και τα πάντα είναι έτοιμα ήδη, αλλά τα ΜΜΕ είναι γενικά αρνητικά κι αυτό κουράζει.

Αν θα φωτογράφιζες την ατμόσφαιρα του Λονδίνου τώρα, τι θα περιλάμβαναν τα κάδρα σου; Κάμερες παντού, αυστηρά μέτρα ασφαλείας, σεκιουριτάδες, συρματοπλέγματα.

Επισκέπτεσαι συχνά την Ελλάδα; Τι σου λείπει και τι σου αρέσει να φωτογραφίζεις, όταν βρίσκεσαι εδώ; Ναι, προσπαθώ να έρχομαι στην Ελλάδα δυο-τρεις φορές το χρόνο. Μου λείπει η οικογένειά μου, βέβαια, και οι φίλοι μου! Έχω πολλούς καλούς φίλους στην Ελλάδα με τους οποίους διατηρώ μακροχρόνιες και βαθιές σχέσεις κι έρχομαι για να τους βλέπω και να με βλέπουν. Και οι ελληνικές παραλίες μου λείπουν. Τα χρόνια που έζησα στην Αθήνα ήταν καταπληκτικά και το θεωρώ πια αδιανόητο να μην περάσω κάποιο μέρος του χρόνου εκεί. Η Αθήνα είναι μέρος του εαυτού μου, αν και αλλάζει συνεχώς προς το χειρότερο, δυστυχώς. Αυτήν την αλλαγή τη φωτογραφίζω όταν είμαι εκεί, αλλά οι φωτογραφίες είναι “δύσκολες” και δεν αρέσουν σε πολύ κόσμο...

Αν έφτιαχνες ένα προσωπικό άλμπουμ, ποιες φωτογραφίες θα έβαζες οπωσδήποτε; Οι φωτογραφίες είναι στιγμές ούτως ή άλλως. Θα ήταν η σύνθεση της ζωής μου από ιδιαίτερες  στιγμές, που μάλλον θα είχαν νόημα μόνο για μένα.

Μια εικόνα μπορεί… Να εξηγήσει πολλά, όπως και να αλλάξει πολλά, αν βέβαια, αυτός που τη βλέπει έχει ανοιχτά τα ματιά!

My favorites:

Εικόνα που βλέπεις απ’ το παράθυρό σου… Ψηλά κτίρια, τα οποία έχω φωτογραφίσει σε όλες τις εκδοχές τους.

Αγαπημένη βόλτα: Στο Victoria Park

Γειτονιά: Hackney, αγαπημένη μου περιοχή στο Λονδίνο.

Φωτογραφική μηχανή: Leica M9

Έκθεση που θυμάσαι χαρακτηριστικά: Frida Kahlo, Tate Modern

Κτίριο: Casa Batlo

Εστιατόριο: Yauatcha Berwick Street Soho

Φαγητό: Βιετναμέζικη κουζίνα

Μπαρ: Το αγαπημένο μου μπαρ είναι στην Tαϋλάνδη φτιαγμένο σε μια βάρκα, στο νησί Koh Tao, στο οποίο πίνεις το ποτό σου ξαπλωμένος και βλέπεις τα άστρα και φοίνικες.

Club: Sketch

Αγορά/Μπουτίκ: Lie down I think I love you, μαγαζί με τσάντες στο Islington, Amwell Street.

Ξενοδοχείο: 40 Winks στο ανατολικό Λονδίνο, ένα παραδοσιακό βικτωριανό σπίτι που διακοσμήθηκε από το σχεδιαστή/στιλίστα David Carter και χρησιμοποιείται και για φωτογραφήσεις.

Φωτογράφος: Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω έναν, αλλά σε αυτήν τη φάση ο Fred Herzog.

Designer: Timorous Beasties

Αρχιτέκτονας: Frank Gehry

Σχεδιαστής μόδας: Alexander McQueen

Μουσείο: Hayward Gallery

Χρώμα: Σκούρο πράσινο

Βιβλίο: Erich Fromm, “The Art of Being”

Top 10 Indepedent London Store guide

Labour & wait: μαγαζί με είδη για το σπίτι από προηγούμενες δεκαετίες, Shoreditch
Luna & Curious: (διάφοροι designers), Shoreditch
Soboye: boutique, Shoreditch
The powder room: make-up & styling, Columbia Road
Ben pentreath: είδη για το σπίτι με παραδοσιακά αγγλικά χαρακτικά, Lamb's Conduit Str.
Tatty Divine: πρωτότυπα κοσμήματα και αξεσουάρ από πλέξι γκλας, Covent Garden
Fernandez & Wells: café με πολύ καλό φαγητό, Soho
Cocomaya: η καλύτερη σοκολάτα του Λονδίνου, Connaught Village
Erickson Beamon: καταπληκτικά κοσμήματα, Belgravia
Kokon Tozai: εκκεντρικό μαγαζί με ρούχα και αξεσουάρ, Notting Hill

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΟΝΙΑ ΤΑΛΑΝΤΙΝΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ KOSTIS FOKAS