Her life story

Η Νεφέλη μοιάζει με 16 χρονών, αλλά δεν είναι. Μπορεί, επίσης, να πιστεύει κανείς ότι λόγω εικόνας είναι αφελής, αλλά ούτε αυτό είναι. Μεγαλωμένη στην Αθήνα, σ’ ένα σπίτι με τέσσερα παιδιά, άργησε να ξυπνήσει μέσα της το όνειρο της υποκριτικής, εξού και σπούδασε Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Και ξαφνικά, αλλαγή πλεύσης! «Κάτι με γρατζουνούσε μέσα μου, δεν μπορούσα να ησυχάσω. Πήγαινα θέατρο και σινεμά, μου άρεσε. Δεν είχα πει ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, πιο πολύ τραγουδούσα πριν ασχοληθώ ενεργά. Η μεγαλύτερη αδερφή μου ήταν στο Πολυτεχνείο -στην Αρχιτεκτονική- και στη θεατρική ομάδα της Σχολής. Εκεί, λοιπόν, έτυχε και γνώρισα κάποια παιδιά μεγαλύτερα από μένα, που προετοιμάζονταν για εξετάσεις και λέω “δε δίνω κι εγώ μαζί τους; Τι χρειάζεται; Ένα τραγούδι κι ένας μονόλογος”. Τα έψαξα, τα βρήκα. Το καλοκαίρι εκείνο απλά προσπάθησα να τα μάθω απ’ έξω, μια φίλη λίγο με βοήθησε και πέρασα σε διάφορες σχολές. Τελικά, επέλεξα να πάω στο Ωδείο Αθηνών, που είναι μια πολύ καλή σχολή με αξιόλογους καθηγητές», εξηγεί για την αρχή του ταξιδιού της η Νεφέλη. Θεωρεί ότι οι σπουδές της την έχουν βοηθήσει ν’ αναλύει βαθύτερα τόσο τους ρόλους της όσο και τους ανθρώπους που συναντά καθημερινά στη ζωή της. Πιο συγκεκριμένα, κάνοντας ένα flashback θυμάται πως: «Μου άρεσε που έκανα την πρακτική στο ΚΕΘΕΑ και σε μια ψυχιατρική κλινική. Ήμουν με ανθρώπους που είχαν σχιζοφρένεια, πολύ βαριά περιστατικά. Ήρθα σ’ επαφή με έναν κόσμο που από μόνος του με ωρίμασε και μου έμαθε κάτι άλλο, ότι όλα δεν είναι ρόδινα. Υπάρχει μια πλευρά στην ψυχή και τη ζωή των ανθρώπων που είναι πολύ σκοτεινή, την οποία αγνοούμε, αν δεν έχουμε επαφή με αυτήν. Έχω ζήσει κι εγώ μεγάλες στενοχώριες κι απογοητεύσεις, αλλά ευτυχώς όχι κάτι τόσο σκοτεινό». Συμπέρασμα τρίτο: Ίσως εκεί να οφείλεται αυτό το μελαγχολικό βλέμμα της.

Art conscious

Το βιογραφικό της Νεφέλης προσεγμένο, μετρημένο, συγκεκριμένο. Εναλλακτικές θεατρικές παραστάσεις, συμμετοχές σε σινεφίλ ταινίες και τηλεοπτικές δουλειές με δυνατή αισθητική, όπως «Το Νησί», το «Ματωμένα Χώματα», αλλά και το «Η λέξη που δε λες». Η τόσο νεανική της εμφάνιση σίγουρα είναι δίκοπο μαχαίρι για κάποιον casting director, αφού δύσκολα θα βγει από τη λίστα με τις ενζενί. «Τα πράγματα είναι κάπου στη μέση. Η εικόνα που έχω μου έχει προσφέρει ωραίους ρόλους, που είμαι ευγνώμων που τους έκανα. Από την άλλη πλευρά, έχω χάσει δουλειές επειδή φαίνομαι τόσο μικρή, ενώ θα ήθελα να τις κάνω. Το μέσα μου ξέρει ότι μπορούσε να το κάνει, αλλά το έξω μου δεν πείθει. Και να σου πω κάτι, δεν είναι τόσο παράξενο που την έχουμε αυτήν την αντίληψη στην Ελλάδα, γιατί κακά τα ψέματα, όταν κάποιος κάνει μια δουλειά, ένας σκηνοθέτης ας πούμε, θέλει τα πράγματα να είναι όσο πιο αληθοφανή γίνονται. Δε θα πάρει εμένα να κάνω μια 40χρονη διευθύντρια τραπέζης», καταλήγει κι αρχίζει να γελάει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 149 ΙΟΥΝΙΟΣ 2019