Αυτό το διαμέρισμα επαναστατεί απέναντι στη μονοτονία και την brutalist αισθητική, προτείνοντας μια καινοτόμο προσέγγιση στον σχεδιασμό, με την ένωση χρωμάτων, υφών και φωτισμού, διατηρώντας ταυτόχρονα τη λειτουργικότητά του. Στην καρδιά της Σιγκαπούρης, το σπίτι των 132 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο βρίσκεται σε ένα κτήριο με σκοτεινές και περιορισμένες γραμμές, έχει μεταμορφωθεί σε έναν φωτεινό, ευρύχωρο και γεμάτο χρώμα χώρο που συνδυάζει το μοντέρνο με το πρακτικό, και το αρμονικό με το δημιουργικό.

Το αρχικό σχέδιο των τριών δωματίων του διαμερίσματος περιλάμβανε έναν σκοτεινό διάδρομο χωρίς παράθυρα, ο οποίος δημιουργούσε μία αίσθηση απομόνωσης. Η εταιρεία του design αντέστρεψε αυτό το μοτίβο, απομακρύνοντας τα φυσικά «φράγματα» και επανασχεδιάζοντας τον χώρο με την προσθήκη ανοιχτών χρωμάτων, που κατευθύνονται προς το φυσικό φως και συνδέονται οπτικά μεταξύ τους.

Εμπνευσμένοι από την αισθητική του L'Esprit nouveau του Le Corbusier, οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν έναν χώρο που αναδεικνύει τη διαφάνεια και τη λειτουργικότητα, επιτρέποντας στο φως να πλημμυρίσει την κατοικία και να αναδείξει την αίσθηση της ελευθερίας και της άνεσης. Παράλληλα, η θέα από το διαμέρισμα γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδιασμού, ενοποιώντας το εσωτερικό με το εξωτερικό περιβάλλον. 

Η χρήση έντονων και ζωντανών χρωμάτων σε όλο το διαμέρισμα αποπνέει την προσωπικότητα των ιδιοκτητών, οι οποίοι βλέπουν το χρώμα ως μέσο δημιουργικής έκφρασης. Το πορτοκαλί και το κίτρινο στην κουζίνα, για παράδειγμα, προσδίδουν ζεστασιά στον χώρο. Αυτές οι αποχρώσεις επαναλαμβάνονται σε διάφορα σημεία του διαμερίσματος, από τα έργα τέχνης μέχρι τα αξεσουάρ και τις συσκευές. 

Οι τοίχοι του διαμερίσματος, έχουν μετατραπεί σε κινούμενες επιφάνειες. Καθώς ανοιγοκλείνουν, αποκαλύπτουν ή κρύβουν αντικείμενα, όπως την τηλεόραση, δίνοντας στον χώρο μια δυναμική και ευέλικτη αίσθηση που αντανακλά τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων του.

Το σαλόνι δείχνει πώς η σωστή επιλογή επίπλων μπορεί να δημιουργήσει έναν ενδιαφέροντα αντίλογο με το περιβάλλον. Συνδυάζει κομμάτια midcentury, όπως το Coffee Table του Isamu Noguchi και την πολυθρόνα του Hans J. Wegner για τη Frederica, με πιο σύγχρονα κομμάτια, όπως το μεταλλικό έπιπλο της ΙΚΕΑ, PS, σε λευκό. Στην τραπεζαρία, η σκανδιναβική αίσθηση του χώρου ενισχύεται από τις χρωματικές αποχρώσεις των χαλιών και των έργων τέχνης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που είναι ταυτόχρονα δημιουργικό και δυναμικό, αλλά και ζεστό.

Η πολυθρόνα Swan 3320, που σχεδιάστηκε από τον Arne Jacobsen για την Fritz Hansen, προσφέρει μια τέλεια αντίθεση στον υπόλοιπο χώρο, με το χρώμα της να αντιπαρατίθεται στις ορθογώνιες μορφές και τον γεωμετρικό όγκο του υπόλοιπου επίπλου. Επιπλέον, το παιχνίδι των σκιών που δημιουργούν οι βενετσιάνικες περσίδες προσθέτει μια επιπλέον διάσταση στον χώρο, μετατρέποντας τις επιφάνειες σε «ζωντανούς» καμβάδες που αλλάζουν συνεχώς με το φως και την κίνηση.

Η προσωπική συλλογή έργων τέχνης των ιδιοκτητών ενσωματώνεται με επιτυχία στον σχεδιασμό. Στο κύριο υπνοδωμάτιο, τα παράθυρα ανοίγουν προς το εξωτερικό, προσφέροντας θέα και ενισχύοντας την αίσθηση του ανοιχτού χώρου, ενώ τα χρώματά του έχουν επιλέγει προσεκτικά για να ενισχύσουν την αίσθηση ηρεμίας.

Το μπάνιο είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο σχεδιάστηκε ο χώρος, μετατρέποντας τις παραδοσιακές λειτουργικές ανάγκες σε μια αισθητική πρόταση. Η τοποθέτηση του νιπτήρα και της ντουζιέρας ανατρέπει τις συνήθεις design γραμμές ενός μπάνιου. Η παλέτα του είναι πιο σκούρα από τον υπόλοιπο χώρο, με τη χρήση του κόκκινου και του σκούρου πράσινου να προσδίδει ένταση.

Η ανακαίνιση αυτού του διαμερίσματος αποδεικνύει ότι τα κτήρια δεν αποτελούν αμετακίνητες και άκαμπτες δομές. Αντιθέτως, μπορούν να αναπτυχθούν και να προσαρμοστούν στις σύγχρονες ανάγκες και προτιμήσεις, δίνοντας ζωή σε παλιές δομές και δημιουργώντας βιώσιμες λύσεις για το μέλλον. 

Main Image Credits: Khoo Guo Jie