Δεν εκτιμούμε αυτά που έχουμε. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ. Οι πραγματικοί δείκτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία πάνε από το καλό στο καλύτερο. Κι όμως η χαρά μας είναι στο ιστορικό χαμηλότερο. Ακόμα και η βία και η εγκληματικότητα είναι στο ιστορικό χαμηλότερο και πέφτουν σταθερά. Η προβολή τους από τα ΜΜΕ όμως έχει πολλαπλασιαστεί. Άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά και άλλο να αντιλαμβάνεσαι ότι πηγαίνουν καλά. Πάρε το πρώτο χαστούκι εδώ. Ευγνωμοσύνη. Να μάθουμε επιτέλους να εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Τη μπύρα με τα φιλαράκια, τις αγκαλιές με τα παιδιά μας, τη βόλτα στο Mall, το πικ νικ στην εξοχή. Ευγνωμοσύνη για όλα. Η ευγνωμοσύνη κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε μια χαρούμενη και μια μίζερη ζωή, τη διαφορά ανάμεσα στην υγεία και την αρρώστια.

Όταν η ομάδα δεν πάει καλά, ο προπονητής παίρνει time out. Έτσι κι εδώ ο προπονητής πήρε time out. Κάποιοι που είναι μέσα στα κόλπα αναρωτιούνται γιατί άργησε.

Όντως κάποια πράγματα δεν πάνε καλά...

Μετά, δεν συνδεόμαστε. Οι περισσότεροι εκεί έξω είναι παρτάκηδες. «Εγώ τα παιδάκια μου και δυο τρεις ακόμα στη ζωή μου και χέστηκα για τους άλλους». Δυστυχώς δεν μας έχουν μάθει ότι οι «άλλοι» είμαστε εμείς. Ούτε καν κοιτάμε τους συνανθρώπους στα μάτια. Έχουμε ξεχάσει να λέμε ευχαριστώ και παρακαλώ, έχουμε πάψει να παραχωρούμε τη σειρά μας στον συνάνθρωπό μας. Έχουμε γίνει αρπαχτικά και κοιτάμε τι θα πάρουμε κι ότι τι θα δώσουμε. Όχι όλοι, αλλά πιο πολλοί απ’ ότι θα έπρεπε. Θέλουμε να μας αγαπάνε αλλά δεν θέλουμε να αγαπάμε. Δεν βοηθάμε, δεν προσφέρουμε. Τα θεωρούμε ψιλά γράμματα. Για τους ρομαντικούς. Κι όμως τα ψιλά γράμματα είναι τα χοντρά γράμματα. Τώρα σα να νιώθουμε κάτι για τον διπλανό μας γιατί έχουμε καταλάβει ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό κι είναι καιρός να το καταλάβουμε. (βασικά πάντα ένα ήμασταν όλοι).

Το άλλο που το πας; Δεν δουλεύουμε με τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί έξω δεν είναι κακοί. Είναι αδούλευτοι. Τελειώνουμε με την εκπαίδευση αλλά όχι με την εξέλιξη. Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να τελειώνουμε με την εξέλιξη. Τελειώνουμε το σχολείο και το πανεπιστήμιο και μετά δεν ξαναδιαβάζουμε, δεν ξανακαθόμαστε στα θρανία, δεν ξαναστρωνόμαστε στη δουλειά, δεν παρακολουθούμε σεμινάρια, δεν κάνουμε αυτογνωσία. Κακώς τα έχουν κόψει τα απολυτήρια μετά το σχολείο. Οι περισσότεροι θα κοβόμασταν. Το να δουλεύεις με τον εαυτό σου είναι κάτι σαν έναν καταθετικό λογαριασμό. Μόνο που εδώ καταθέτεις γνώση, συνειδητότητα, ικανότητα κλπ. Να μην εύχεσαι για λιγότερα προβλήματα. Να δουλεύεις σκληρά για περισσότερες ικανότητες. Η στραβή θα κάτσει (να που έκατσε). 

Το θέμα είναι να είσαι προετοιμασμένος για τη στραβή. Κάθε πρωί βγαίνω και τρέχω. Όταν βλέπω συνανθρώπους μου πάντα τους καλημερίζω. Σήμερα πέτυχα έναν ευγενικό μεσήλικα. «Καλημέρα» του κάνω. «Καλημέρα!» μου απαντάει βροντερά. «Θα τα καταφέρουμε!» του κάνω με γέλιο κι ενθουσιασμό. «Εμείς που περπατάμε κάθε μέρα θα τα καταφέρουμε πιο εύκολα» μου χαμογέλασε. Είχε δίκιο. Όσο πιο πολύ έχεις στον λογαριασμό υγείας και της ευεξίας σου, τόσο θα έχεις να σηκώνεις όταν θα ζορίσουν τα πράγματα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το aφεντικό ζητάει time out. Το κάνει στον καθένα μας ατομικά αλλά και συλλογικά σε όλους μας. Άλλο αν το παίρνουμε χαμπάρι.

Εδώ και χρόνια βαράει κι άλλο time out. Πολύ μεγάλο. Μια το βλέπουμε και μια όχι. Είναι της κλιματικής αλλαγής. Καταφέραμε τελικά να συνεννοηθούμε σαν ανθρώπινο είδος και να καταλήξουμε στη Συμφωνία για την Κλιματική Αλλαγή στο Παρίσι και όντως το ξεκινήσαμε. Και μετά ήρθε ο Τραμπ και την έγραψε στα παλιότερα των υποδημάτων του. Δε χωράνε τέτοιοι άνθρωποι στην ομάδα πια. Για την ακρίβεια ποτέ δε χωρούσαν. Και κάνουν κακό και σε όλη την ομάδα.

Αλλά αυτό είναι άλλο μάθημα. Ίσως κι άλλο time out!

Βio

Ο Στέφανος Ξενάκης είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (ΜΒΑ) από το Manchester Business School. Μετά από πολυετή σταδιοδρομία στο χώρο των ΜΜΕ και της Διαφήμισης, αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το δικό του πάθος, την τέχνη της ζωής. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο «Το Δώρο», που κυκλοφορεί από την Key Books. Μέσα από το οποίο, θέλει με πολύ απλό και εύληπτο τρόπο, με την παράθεση καθημερινών βιωματικών ιστοριών, να μας υπενθυμίσει πως κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα και ότι, τελικά, η δύναμη είναι μέσα μας. Αφοσιωμένος στην αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις υπηρετεί παθιασμένα, με τα κείμενα και τις διαλέξεις του.