Ο Peter Shelton και ο Lee F. Mindel είναι από τους σπάνιους μοντερνιστές αρχιτέκτονες που μπορούν να βάλουν το στίγμα τους σε έναν ιστορικό χώρο χωρίς να απομακρύνουν όμως την αίγλη του. Όταν ένας επιφανής φιλάνθρωπος του Μανχάταν ήρθε σε αυτούς για την ανανέωση ενός διαμερίσματός του που βρισκόταν σε ένα μεγάλο προπολεμικό κτίριο με θέα στο Central Park, προσέγγισαν το έργο ως αρχαιολόγοι και ανθρωπολόγοι. «Πρέπει να σεβόμαστε την κληρονομιά του» λέει ο Mindel, ο οποίος σημειώνει ότι το είδος των οικογενειών που έχουν ζήσει σε αυτή τη διεύθυνση τα τελευταία 80 χρόνια έχουν τα ονόματά τους σε μουσεία και νοσοκομειακές πτέρυγες. «Δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική άποψη, αλλά ο ρόλος του διαμερίσματος μέσα στη ζωή της πόλης» προσθέτει. 

Πράγματι, η συλλογή της ιδιοκτήτριας από αμερικάνικους πίνακες ζωγραφικής που παραπέμπουν σε αυτούς ενός μουσείου απαιτούν περιορισμένη διακόσμηση. «Όταν έχετε τέτοιους είδους τέχνη δε θέλετε τυχόν περισπασμούς» λέει ο Mindel. Στο σαλόνι χρησιμοποιήθηκαν υφάσματα σε αποχρώσεις από ανοιχτόχρωμες πέτρες για την ταπετσαρία κι ένα τρίπτυχο χαλιών από V'Soske που ενσωματώνουν αρχιτεκτονικά, βοτανικά και ζωολογικά μοτίβα. Η επένδυση μάλιστα του δαπέδου του δωματίου αφαιρέθηκε κι επανεγκαταστάθηκε στο κυρίως υπνοδωμάτιο. «Έχουμε ζωγραφίσει (το πάτωμα) όλο λευκό για να υπάρχει φωτεινότητα στον χώρο» εξηγεί ο Mindel. Αντικατέστησαν επίσης τα περίτεχνα μαρμάρινα κουφώματα από το σαλόνι με την απλούστερη έκδοση του υπνοδωματίου. Τώρα, με τον κρυστάλλινο πολυέλαιο από το προηγούμενο διαμέρισμα του ιδιοκτήτη και το ιδιαίτερο κεφαλάρι, η κύρια σουίτα έχει μια εκλεπτυσμένη αλλά παράλληλα συγκρατημένη πολυτέλεια.

Στην πλακόστρωτη βιβλιοθήκη οι αρχιτέκτονες αντιστάθμισαν τα παλαιά στοιχεία με ένα μοντέρνο γραφείο αλουμινίου και γυαλιού από Tom Dixon. «Μοιάζει με πεταλούδα που πέταξε από την ταράτσα» λέει ο Mindel. Η βαριά τραπεζαρία διαθέτει καρέκλες τύπου Louis XVI που περιβάλλονται από ένα ζευγάρι πλακάκια βελανιδιάς. Και αντί να παρουσιάσουν έναν πίνακα ζωγραφικής πάνω από το τζάκι του καθιστικού, οι αρχιτέκτονες κρέμασαν έξυπνα ένα κινητό τηλέφωνο του δημιουργού Alexander Calder που πετυχαίνει μια δραματική σκιά στο δωμάτιο καθώς ο ήλιος δύει.

Ο εκσυγχρονισμός είναι επίσης εμφανής και στην πτέρυγα της κουζίνας, την οποία οι αρχιτέκτονες μεταμόρφωσαν -αν και ανακατασκευάστηκαν μερικά από τα ντουλάπια από St. Charles που είχε εγκαταστήσει ένας προηγούμενος ιδιοκτήτης. «Είναι τώρα μια kitchen area ιδανική για να απολαύσει κανείς το γεύμα του» λέει ο Mindel, δείχνοντας ένα τραπέζι περικυκλωμένο από γαλλικές καρέκλες μπιστρό. «Σε αντίθεση με τις παλιές μέρες που οι κουζίνες ήταν αυστηρές στη διακόσμησή τους, οι επισκέπτες αισθάνονται άνετα να περιπλανηθούν εδώ». Δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης δε σχεδίαζε να έχει βοήθεια, τα δωμάτια των παρακείμενων καμαριέρων αντικαταστάθηκαν με ένα μικρό γυμναστήριο κι ένα γραφείο. 

Παρά τον μαγευτικό του αέρα, το διαμέρισμα δεν είναι υπερβολικό ή ιδιαίτερα luxurious. «Ποτέ δεν εστιάζει σε ένα μόνο πράγμα» παρατηρεί ο Mindel, «αλλά αισθάνεστε την ενσωμάτωση της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και του τοπίου σε αυτό». Ο καλός φίλος και ικανοποιημένος πελάτης συμφωνεί, προσθέτοντας ότι οι Shelton και Mindel εφάρμοσαν την ισορροπία του μοντερνισμού και του κλασικισμού με τη σωστή μέθοδο. «Οι επισκέπτες αισθάνονται έκπληκτοι από την ομορφιά, αλλά δε νιώθουν ότι βρίσκονται σε έναν τελείως απρόσιτο χώρο, όπου δε θα μπορέσουν με τίποτα να περάσουν μερικές από τις ώρες τους» αναφέρει. 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες του διαμερίσματος στη gallery

Πηγή: Architectural Digest