Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το No Reservations. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι παρακολουθώ έναν γοητευτικό άντρα στην παρουσίαση μιας ταξιδιωτικής εκπομπής με καλό φαγητό. Τόσο άνετα μπέρδεψα το ότι ο Anthony Bourdain ουσιαστικά συνδύαζε εξίσου καλά και τα δύο. Κατανοώντας ότι πρόκειται για ένα από τα πιο επιτυχημένα food shows της εποχής εκείνης - μπορώ να πω μέχρι και σήμερα - ο Bourdain είχε πάντα κάτι αλλόκοτο επάνω του. Το βλέμμα του, τα τατουάζ του (τα οποία έκανε μόδα πολύ πριν από τους πολλούς άλλους λιγότερο σημαντικούς σεφ), οι συνταγές του και το γούστο του. Ελεύθερο πνεύμα, εάν όντως αγαπάς αυτή τη δουλειά, πρέπει να διαβάσεις κάτι δικό του - δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μέχρι και ο Obama του είχε δώσει συνέντευξη. 

Ωραίος άντρας, ανεπιτήδευτο στιλ, νόστιμο φαγητό: φαινομενικά ο τέλειος συνδυασμός. Μόνο που από πίσω, οι ψυχολογικές διακυμάνσεις, ιδιορρυθμίες, πάθη, καταχρήσεις, εξαρτήσεις και πολλή πολλή αγάπη «έκαναν πάρτι». Όχι, δεν εννοείται ότι ένας άνθρωπος που φαινομενικά κάνει μια τέλεια ζωή, στην πραγματικότητα είναι δυστυχισμένος. Στο ακόμη αισιόδοξο μυαλό μου, κάποιος μπορεί να τα έχει όλα - αρκεί να ξέρει να ισορροπεί (τέλος πάντων, άλλη κουβέντα είναι αυτή). Πίσω στον Bourdain τώρα, εύστροφος και λιγάκι εριστικός, αυτό νομίζω τον ξεχώρισε από πολλούς σεφ και ανθρώπους της κουζίνας τότε. Άριστος γνώστης των μαγειρικών παρασκηνίων αλλά και της street food cuisine, ήταν εκείνος που μας έκανε να θέλουμε να δοκιμάσουμε και τις πιο ανήκουστες γεύσεις.  

Ωστόσο, ήταν πολλά περισσότερα. Στην τελευταία βιογραφία του, που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 11 Οκτωβρίου, με τίτλο Down and Out in Paradise: The Life of Anthony Bourdain της δημοσιογράφου, Charles Leerhsen, γίνεται ξεκάθαρο ότι η αγάπη του για τη συγγραφή δεν ξεκίνησε απότομα, ούτε έγινε διάσημος εν μια νυκτί μετά την κυκλοφορία του πρώτου του βιβλίου-αριστουργήματος, Kitchen Confidential. Όπως αποκαλύπτεται, ο Bourdain ήθελε να γράφει από μικρός, και γνώριζε πολύ καλά ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρει - αυτό ίσως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα πρώτα novels του ήταν μυθιστορήματα και ουδεμία σχέση είχαν με τη μαγειρική. 

«Σκοτεινή» περίοδος 

Πολλές οι αποκαλύψεις στο νέο βιβλίο για τη ζωή του, που αγγίζει την τελευταία ακόμα πιο σκοτεινή περίοδό του. Ο ίδιος ζούσε σε μια παράδοξη, συγκρουσιακή πραγματικότητα που το μεγαλύτερο μέρος αυτής, επικεντρωνόταν γύρω από τη σχέση του με την Ιταλίδα ηθοποιό Asia Argento. Δύσκολος χαρακτήρας, μάλιστα, οι οικείοι του τον χαρακτήριζαν ως «καρχαρία», που ήθελε να κινείται συνέχεια. Δεν του άρεσε η σταθερότητα, αφού μόνο οι νέες εμπειρίες τού προσέφεραν την πρόκληση που αναζητούσε συνέχεια στη ζωή του -, του άρεσαν επίσης τα ναρκωτικά και το ποτό. Yπάρχουν μάλιστα, μαρτυρίες που τον θέλουν πολλές φορές να πίνει μέχρι λιποθυμίας, να κάνει σολάριουμ για να κρύβει την ώχρα της ηρωίνης από το σώμα του, να κοιμάται με πόρνες, αλλά και να εξαφανίζεται τελείως από τη ζωή της έφηβης κόρης του.

Όπως, αποκαλύπτει στο δικό της βιβλίο, Bourdain: The Definitive Oral Biography, η επί χρόνια βοηθός του Laurie Woolever, πολλοί φίλοι του ήθελαν να τον πλησιάσουν αλλά δεν τους επέτρεπε. Φαινόταν αυτός ο cool τύπος αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να σε συμπαθήσει εύκολα. Με τις γυναίκες από την άλλη, η ευαίσθητη φύση του ερχόταν στο προσκήνιο. Συχνά ενθουσιαζόταν μαζί τους, άλλες φορές γινόταν κτητικός, ενώ μετά από το τέλος των δυο του γάμων δεν κατάφερε ποτέ να βρει προσωπική γαλήνη. 

Νέες αποκαλύψεις 

Αυτά ωστόσο, είναι λίγο πολύ γνωστά για τον άνθρωπο που μας έκανε να «γευτούμε» διάφορες γωνιές του κόσμου. Στη νέα βιογραφία του, για πρώτη φορά αποκαλύπτονται πληροφορίες για το τι πραγματικά συνέβη στη ζωή του Bourdain λίγο πριν αποφασίσει να δώσει τέλος, όπως μερικά μηνύματα, μεταξύ του ίδιου και της συντρόφου του Asia Argento.

Μια φωτογραφία που έδειχνε την ηθοποιό να χορεύει στο ίδιο, το αγαπημένο τους, ξενοδοχείο, το Hotel de Russie της Ρώμης, με τον Γάλλο δημοσιογράφο Hugo Clément φαίνεται πως στάθηκε η αφορμή για την τελευταία λογομαχία τους. Δεν θα παραθέσω τα ακριβή μηνύματα γιατί πραγματικά πιστεύω πως δεν έχουν σημασία, αφού ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα που μπορεί να ανταλλάσσουν σχεδόν όλα τα ζευγάρια λίγο πριν από έναν χωρισμό. 

Εκεί, που θα σταθώ είναι, εάν τελικά έχει σημασία να θέτουμε στο μικροσκόπιο λεπτομέρειες της ζωής ενός ανθρώπου, που οι αδυναμίες του τον πρόδωσαν. Γιατί θα πρέπει ακόμη και άθελά μας να κατηγορήσουμε την Argento χωρίς να γνωρίζουμε όλες τις πλευρές της αλήθειας, και έχοντας ως μόνιμη επιθυμία τη λαχτάρα μας για κλειδαρότρυπα. Ας σταματήσουν λοιπόν, όλες αυτές οι - χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο - αποκαλύψεις σχετικά με τις ζωές ανθρώπων που αντιμετώπισαν ελλείψεις, και ας επικεντρωθούμε μόνο στο σπουδαίο έργο τους. 

Ας προβάλλουμε το φως, και όχι το σκοτάδι!