Απόγευμα Πέμπτης. Κόσμος διασκεδάζει και κάθεται στις θέσεις του στον έβδομο όροφο του Sotheby's. Το show της δημοπρασίας σύντομα ξεκινά. Στα κεντρικά γραφεία του οίκου πρωταγωνιστούν πέντε διεθνείς σημαίες που τον κάνουν να μοιάζει με πρεσβεία. Για τις επόμενες δυόμιση ώρες, το δωμάτιο παρακολουθεί προσεκτικά τα έργα καθιερωμένων ονομάτων του 20ου αιώνα όπως ο Ed Ruscha, ο Francis Bacon και ο Cy Twombly, τα οποία πωλούνται για δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Ένας διαφορετικός πίνακας κεντρίζει την προσοχή. "Falling Woman". Δεν γνωρίζουν την δημιουργό του, όμως αρχίζει να ενθουσιάζει όλο και περισσότερους. Το ρολόι χτυπάει έξι και οι προσφορές ανεβαίνουν από τριακόσιες χιλιάδες στις πεντακόσιες. Επικρατεί ένταση και τσακωμός. 1,6 εκατομμύρια δολάρια αρκούν για έναν διαδικτυακό πλειοδότη να αποκτήσει τον πίνακα. Αυτή η καλλιτέχνιδα έχει κάτι το διαφορετικό. Μια ταυτότητα που ιντριγκάρει, παθιάζει, προκαλεί ένταση και σκέψεις. Είναι μόλις είκοσι επτά χρονών.

Η Anna Weyant ισορροπεί μεταξύ ομορφιάς και φόβου, γλυκού και ξινού, έντονων χρωμάτων και dark ατμόσφαιρας. Γυναίκες βουβές, πληγωμένες ψυχές που στοχάζονται, βασανίζονται και θέλουν να αποδράσουν βρίσκονται στο πρώτο πλάνο της καλλιτεχνικής της ανησυχίας. Δηλώνει θερμή θαυμάστρια της εικαστικού Ellen Berkenblit και του συγγραφέα, Edward Gorey, η αισθητική των οποίων έχουν σημαδεύσει την δημιουργική της φαντασία. Η πρωτιά αρχίζει να γίνεται ταυτόσημη του ονόματός της. Από το 2017 και το πρώτο βραβείο BFA στη ζωγραφική από τη Σχολή Σχεδίου του Rhode Island, επόμενη νίκη της είναι η απόκτηση του δικού της χώρου Gagosian Gallery στις 6 Μαίου 2022, όταν ο ιδιοκτήτης της ανακοινώνει ότι την εκπροσωπεί. Η ίδια αποτελεί την νεότερη δημιουργό της έκθεσης. 

Το έργο της Weyant, που αποτελείται από περίπου πενήντα πίνακες, έχει ήδη περάσει στα χέρια κορυφαίων συλλεκτών, όπως ο επενδυτής Glenn Fuhrman και ο πλαστικός χειρουργός Stafford Broumand. Το Μουσείο Τέχνης της Κομητείας του Los Angeles εξέθεσε πρόσφατα το έργο της σε μια συλλογική έκθεση και ο πρώην επιμελητής της Biennale της Βενετίας, Francesco Bonami, δήλωσε ότι προβλέπει ότι θα κάνει σύντομα τη δική της εμφάνιση σε Μπιενάλε, η οποία θα αποτελούσε άλλο ένα ορόσημο στην καριέρα της. Όπως και να έχει, η ζήτηση για την τέχνη της ξεπερνά την προσφορά: Οι έμποροι λένε ότι η λίστα αναμονής για να αγοράσει κανείς έναν από τους πίνακές της αριθμεί τουλάχιστον διακόσια ονόματα. Η ίδια έχει εκφράσει την άποψη για την επιτυχία αυτή με τον δικό της τρόπο: «Υπάρχει αυτό το στοιχείο του να πουλάω τον εαυτό μου ή να πουλάω κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα, το οποίο στη συνέχεια γίνεται μια μετοχή ή ένα νόμισμα και δεν έχω κανέναν έλεγχο σε αυτό. Αυτό είναι ένα νέο άγχος για μένα».

Ένα κορίτσι που ζωγραφίζει κορίτσια

Μια ζωή γεμάτη με ταξίδια, γνώση, ερεθίσματα, αλλά και μελαγχολία. Η Weyant μεγάλωσε στο Calgary της Alberta στον Καναδά. Περιγράφει τα παιδικά της χρόνια ως «ειδυλλιακά με πολλούς τρόπους», που πέρασε με τους γονείς της, τον αδερφό της και τον σκύλο τους. Δεν είχε μεγάλη επαφή στην τέχνη, αν και τα πρώτα της χρόνια εμπνέουν μεγάλο μέρος της δουλειάς της τώρα. «Είναι κάτι στο οποίο επιστρέφω μέσω της τέχνης τα τελευταία χρόνια», λέει, «τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια και να φτάσω εδώ που είμαι τώρα». Από το Rhode Island School of Design και το China Academy of Art στο Hangzhou φτάνουμε στην επιστροφή της στην Νέα Υόρκη και την πρώτη της ατομική έκθεση στην 56 Henry το φθινόπωρο του 2019. Η ίδια κρατούσε πάντα ημερολόγιο και βασική της έμπνευση αποτέλεσαν όλα αυτά που έγραφε στα δεκατρία της χρόνια και την μελαγχολία της, αφού την παράτησε ένα αγόρι. 

Κεντρικά πλάνα στους πίνακές της είναι σκοτεινά κουκλόσπιτα με γυναίκες στο επίκεντρο να σκέφτονται και να είναι απομακρυσμένες από όλους. Τα έργα της έχουν συμβολικό χαρακτήρα και αποδομούν τα αμερικάνικα πρότυπα, στα οποία κυριαρχεί η βία πίσω από κλειστές πόρτες. Το ίδιο προβάλλεται και από την νεκρή φύση που ζωγραφίζει, αλλά και από τα έργα, στα οποία κυριαρχούν αντικείμενα.

Οι παρεξηγήσεις

Καθώς ανέρχεται στον κόσμο της τέχνης, η Weyant έχει σημαντική βοήθεια. «Αλλά είναι περίπλοκο». Τον τελευταίο χρόνο, η καλλιτέχνης βγαίνει με τον Larry Gagosian, τον 77χρονο ιδρυτή του αναμφισβήτητα πιο ισχυρού δικτύου γκαλερί τέχνης στον κόσμο. «Υπάρχει προηγούμενο για τέτοιου είδους ειδύλλια στον κόσμο της τέχνης» σημειώνει η Wall Street Journal. Ο Νεοϋορκέζος έμπορος Gavin Brown είναι παντρεμένος με την καλλιτέχνιδα Hope Atherton, αν και δήλωσε ότι δεν την εκπροσώπησε ποτέ. Αλλά η σχέση της Weyant και του Gagosian από τον Μάιο έως τον Δεκέμβριο απασχολεί τους κύκλους της τέχνης. Ο Martin Smick, καθηγητής ζωγραφικής της Weyant στο Rhode Island School of Design, δήλωσε ότι πρόσφατα την υπερασπίστηκε απέναντι σε ορισμένους καλλιτέχνες που «ήταν σαρκαστικοί και αιχμηροί» σχετικά με μία υποτιθέμενη προνομιακή μεταχείριση που θα μπορούσε να έχει, με την ένταξή της στην γκαλερί του συντρόφου της. «Αισθάνομαι ότι την προστατεύω», δήλωσε ο κ. Smick. Η Ellie Rines, ιδιοκτήτρια της νεοϋορκέζικης γκαλερί 56 Henry, η οποία εξασφάλισε στην Weyant την πρώτη της ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη πριν από τρία χρόνια, δήλωσε ότι όποιος συνυπολογίζει την ερωτική ζωή της καλλιτέχνιδας στις πιθανότητες επιτυχίας της είναι μισογύνης. Από την πλευρά του, ο κ. Gagosian δήλωσε ότι δεν έχει βγει ποτέ στο παρελθόν με καλλιτέχνη οποιουδήποτε είδους. Παραδέχθηκε ότι η γκαλερί του μπορεί να βοηθήσει να μπουν περισσότερα έργα της σε μουσεία παρά σε καταλόγους δημοπρασιών, όμως όταν πρόκειται για συζητήσεις σχετικά με την καριέρα της, ξεκαθάρισε ότι την αντιμετωπίζει όπως και τους άλλους καλλιτέχνες του. «Είναι έξυπνη και έχει αυτή την επιφυλακτικότητα των μεσοδυτικών ΗΠΑ και δεν μιλά τη γλώσσα της τέχνης», είπε ο Gagosian. «Απλώς προσπαθώ να την προστατεύσω από τους μεγάλους κακούς λύκους».