Ανακαλύψτε το κομψό Pied-à-Terre ενός art expert στην καρδιά του Παρισιού

Αν υπάρχει ένα πράγμα που ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων, Luis Laplace, επιθυμεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι η συλλογή βιβλίων του επενδυτή - πελάτη του με έδρα την Αμερική. «Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο», αποκαλύπτει. «Υπάρχουν τόμοι υπογεγραμμένοι από διάσημους καλλιτέχνες, περιορισμένες εκδόσεις και παλιοί κατάλογοι raisonnés, που πρωταγωνιστούν στις collections τους. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αυτού του σπιτιού, πέρασα ώρες ξεφυλλίζοντάς τα». Το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης έχει πάθος για την τέχνη δεν αποτελεί έκπληξη. Σχεδόν όλοι οι πελάτες του Laplace το κάνουν. Ο σχεδιαστής διευθύνει την εταιρεία AD100 με τον συνεργάτη του, Christophe Comoy, και από το 2013 έχει ολοκληρώσει αμέτρητα έργα για μεγαθήρια του κόσμου της τέχνης, όπως οι έμποροι Iwan και Manuela Wirth και η φωτογράφος Cindy Sherman, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς. «Μην περιμένετε, ωστόσο, να σας δώσει συγκεκριμένες συμβουλές για το πώς να εκθέσετε την τέχνη σε έναν εσωτερικό χώρο. Δεν πρόκειται για μια ορθολογική διαδικασία», επιμένει. «Αφήνω τον εαυτό μου να καθοδηγείται από τη διαίσθηση.»

Αυτή η κατοικία 5.270 τ.μ. εκτείνεται σε δύο ορόφους ενός τυπικού κτιρίου Haussmannian και καταλαμβάνει αυτό που ήταν προηγουμένως δύο ξεχωριστά διαμερίσματα. Ευτυχώς, και τα δύο βγήκαν στην αγορά περίπου την ίδια στιγμή. Είχαν επίσης τα πρόσθετα πλεονεκτήματα ότι έβλεπαν απευθείας σε ένα από τα πιο πολύτιμα πάρκα του Παρισιού και ότι είχαν μια τοποθεσία με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για τον ιδιοκτήτη. Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα διαμέρισμα λίγες πόρτες πιο πέρα. «Για μένα είναι ένας από τους πιο μαγικούς δρόμους στο Παρίσι.»

Η κατάσταση των δύο προηγούμενων διαμερισμάτων ήταν μάλλον λιγότερο μαγευτική. Ο Laplace δημιούργησε μια σκάλα για να τα συνδέσει, αλλά κατά τα άλλα τα αποδόμησε σε μεγάλο βαθμό. Ήταν ιδιαίτερα πρόθυμος να αφαιρέσει τα περίτεχνα καλούπια τους. «Δεν θα ταίριαζαν καλά με την τέχνη», λέει. Η εντολή που του δόθηκε ήταν να δημιουργήσει κάτι κατεξοχήν γαλλικό, που να κινείται σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ διαχρονικότητας και σύγχρονης αισθητικής και να είναι σε ανοιχτούς τόνους. «Το Παρίσι μπορεί να γίνει πολύ μουντό», σημειώνει ο πελάτης του.

Μεταξύ των πολυάριθμων αντικειμένων που πρόσθεσε ο designer κυριαρχούν αρκετά ευρήματα από την παρισινή υπαίθρια αγορά, συμπεριλαμβανομένου ενός γοητευτικού ξύλινου τραπεζιού με πόδια που μοιάζουν με κορίνες μπόουλινγκ. Ούτε όλα τα έργα τέχνης είναι από μεγάλα ονόματα. «Αυτό που πραγματικά μου αρέσει είναι το πως ο πελάτης μας μπορεί να συνδυάσει τον Max Ernst και τον David Salle με έναν ζωγράφο που δεν είχα ακούσει ποτέ.», δηλώνει ο Comoy. Ο καλλιτέχνης στον οποίο αναφέρεται είναι ο ιταλικής καταγωγής, ο Salvatore Emblema, ο οποίος δούλεψε κυρίως σε καμβάδες από γιούτα και η χρωματική του παλέτα επηρεάστηκε από τον Mark Rothko.

Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο φωτισμός σε όλο τον χώρο. Πάνω από το dining table υπάρχει ένα ζευγάρι κρεμαστών φωτιστικών από γυαλί και ορείχαλκο, οι μορφές των οποίων είναι εμπνευσμένες από ένα φανάρι του 19ου αιώνα στην Place Saint-Georges, όπου ο Laplace έχει τόσο το γραφείο όσο και το διαμέρισμά του. Το σχεδίασε κατά τη διάρκεια των πρώτων περιορισμών το 2020 και το αποκαλεί ως «το φως του covid». Το φωτιστικό οροφής Paavo Tynell στο κεντρικό σαλόνι φαίνεται σχεδόν υποβαθμισμένο, αλλά σκόπιμα. «Πιστεύω ότι τα σπίτια πρέπει να φωτίζονται με έναν σχεδόν παράλογο τρόπο», σημειώνει ο Laplace. «Δεν μου αρέσει όταν τα πράγματα είναι πολύ ομοιογενή.»