Κάπως έτσι φαίνεται, ότι θα ονομαζόταν η ταινία για τη ζωή του Γιώργου Λάνθιμου. It's all about him... Όλα έχουν να κάνουν με εκείνον στο τέλος. Ο μοναδικός Έλληνας σκηνοθέτης κατάφερε να προσπεράσει τα σύνορα της χώρας μας -που συχνά, θαρρείς κι από φόβο απομακρύνει τέτοια ταλέντα από τα σπλάχνα της, σαν μια μητέρα που αποποιείται τις υποχρεώσεις της- και αναδείχθηκε σε έναν σύγχρονο superstar της παγκόσμιας κινηματογραφικής σκηνής. 

Σε ένα γενικό πλαίσιο καλλιτεχνικού οργασμού, ο Λάνθιμος καταφέρνει να είναι πάντα παρών, με ή χωρίς πρωτότυπη δουλειά...

Λίγο μετά την είδηση, που τον θέλει υποψήφιο για το βραβείο καλύτερου Ευρωπαίου σκηνοθέτη, ο ίδιος ακλόνητος διεκδικεί τον συγκεκριμένο τίτλο, συναγωνιζόμενος μερικά από τα μεγαλύτερα ιερά τέρατα του σύγχρονου κινηματογράφου, όπως αυτά του Pedro Almodóvar και του Roman Polanski. Φυσικά, κάτι τέτοιο φαίνεται απολύτως λογικό, μετά τη φρενίτιδα του Hollywood για το περίφημο «αγίασμα» του σκηνοθέτη, το "The Favourite", Η Ευνοούμενη -η ταινία που κατάφερε να τοποθετήσει τον Λάνθιμο στο πάνθεον των μεγάλων σκηνοθετών, που πολλοί ηθοποιοί θα ήθελαν να αγγίξουν. 

Ωστόσο, τα πράγματα μπορεί να μην είναι ακριβώς όπως δείχνουν. Ο ταλαντούχος δημιουργός δεν προσγειώθηκε από το πουθενά στην επιτροπή του Φεστιβάλ των Καννών, ούτε ζήτησε να φωτογραφήσει την τελευταία καμπάνια του οίκου Gucci. Ο Λάνθιμος ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας ταινίες, θεατρικά έργα, video clips και τηλεοπτικές διαφημίσεις από το 1995 -ας μην ξεχνάμε τον Σάκη Ρουβά στο «Θέλεις ή δε θέλεις», ενώ ήταν μέλος της δημιουργικής ομάδας που σχεδίασε την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Σκηνοθέτησε Λαζόπουλο και φαντάστηκε τον εαυτό του στη θέση του σεναριογράφου-διαφημιστή, καθώς αυτό ήταν το κοντινότερο σε καριέρα επιτυχημένου κινηματογραφιστή στην Ελλάδα.

Ο σκηνοθέτης απέκτησε τη δική του ταυτότητα μετά από την ταινία του «Κινέττα», που λειτούργησε ως προάγγελος της τεράστιας επιτυχίας του Κυνόδοντα. Ένα film τόσο παράξενο, ή αλλιώς weird όπως το αποκαλούν οι experts του είδους, που ξεκίνησε τη δική του σχολή. Κριτικές, βραβεία και μία μακρόσυρτη λίστα Χολιγουντιανών ηθοποιών -με την Cate Blanchett ανάμεσά τους- περίμενε τον Λάνθιμο την τελευταία 5ετία. Με τον «Αστακό» και τη «Θυσία του Ιερού Ελαφιού» δείχνει ότι κατάφερε να κάνει αναγνωρίσιμο το όνομά του στους κύκλους του Colin Firth και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του σε δύο μεγάλα έργα. 

Και μετά έρχεται η «Ευνοούμενη», η ταινία που αυτήν την Κυριακή 7 Δεκέμβρη διεκδικεί στο Βερολίνο το βραβείο της Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας και η πρωταγωνίστριά της, Olivia Colman είναι υποψήφια για το βραβείο Καλύτερης Ευρωπαίας Ηθοποιού για την ερμηνεία της στη δημιουργία του σκηνοθέτη. Ο Λάνθιμος πιο μεστός από ποτέ σε ό,τι αφορά στο έργο και τις εμπνεύσεις του, αναμετρήθηκε στα περσινά Oscar, χάνοντας το Χρυσό Αγαλματίδιο από το "Green Book", αλλά κερδίζοντας για πάντα μια υποψηφιότητα, που τώρα μπορεί να του φέρει το βραβείο καλύτερου Ευρωπαίου σκηνοθέτη.

Δεν ήταν μια ταινία, με κατά τα άλλα άψογη εφαρμογή των κινηματογραφικών προτύπων του Λάνθιμου που του χαρίζει αυτήν την υποψηφιότητα, ήταν όλα τα παραπάνω που τον οδήγησαν σε αυτήν. Παράλληλα, η μοναδική ικανότητά του να περιπλέκει την τέχνη του σινεμά με τη μόδα της επικαιρότητας καταφέρνει να τον κρατάει ακέραιο στο είδος του -σε έναν συνεχώς εναλλασσόμενο καλλιτεχνικό κόσμο. 

Συνεχίζοντας τη συνεργασία του με τον ιταλικό οίκο Gucci, o σκηνοθέτης επιμελήθηκε μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του brand, Alessandro Michele φωτογραφικά ένα album, με τον τίτλο «Ωοτοκία» σε μια ακόμη παράδοξη μείξη μοντέλων και μνημείων. Επιλέγοντας, φυσικά, ένα όνομα που αντιπροσωπεύει όσο κανένα τη δημιουργία -ωοτοκία σημαίνει ο τρόπος της αναπαραγωγής των ζώων που γεννούν αυγά- ο Λάνθιμος παρουσιάζει για ακόμη μια φορά το weird wave του, μέσα από τις δημιουργίες του επίσης ανατρεπτικού Michele. Το αποτέλεσμα: Αντιφατικό!

Η πρόσμιξη του παρελθόντος ενός στην ουσία αρχαίου κόσμου -αυτού της Ρώμης, η φωτογράφιση έγινε στην Leda Gallery της Villa Albani Torlonia της Αιώνιας Πόλης, τα μοντέλα πόζαραν ανάμεσα σε αρχαία ρωμαϊκά κι ελληνικά αγάλματα. Άντρες και γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας με χλωμά σώματα μιμήθηκαν τα αγάλματα από μάρμαρο, ενώ νεότερα μοντέλα πόζαραν με χρωματιστές, εκλεπτυσμένες δημιουργίες Gucci.

Ο Λάνθιμος τόνισε, πως η αλληλεπίδραση μοντέλων και ηθοποιών με το περιβάλλον έμοιαζε σαν μια πρόβα για ένα μελλοντικό έργο ή την έναρξη της δημιουργίας ενός τελετουργικού που οι άνθρωποι σε αυτές τις φωτογραφίες θα συνέχιζαν να επαναλαμβάνουν για τα χρόνια που έρχονται». Πράγματι, η αίσθηση ανασφάλειας και αμηχανίας σε κάθε σκηνή των έργων του δημιουργού τοποθετεί τον θεατή στη θέση ενός αβέβαιου κριτή, ο οποίος δε γνωρίζει την απάντηση...κι αυτό είναι που το κάνει ακόμη πιο συναρπαστικό!