«Οι ρόλοι που ήθελα πάντα να υποδυθώ είναι ο Ριχάρδος ο τρίτος, ο Άμλετ και ο ρόλος που υποδύομαι τώρα στην Ώρα του διαβόλου που είναι, ίσως, είναι ο πιο γοητευτικός ρόλος της ζωής μου» .

Ο Γιώργος Χρανιώτης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να κλείσει τον κύκλο μιας παράστασης που ξεκίνησε το 2015, με την Ευγενία Σαμαρά στο πλευρό του να ερμηνεύει τη Μαρία. Όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος, και τότε στο φινάλε των παραστάσεων είχε κλάψει, καθώς ήταν -και είναι- ένας ρόλος πολύ δυνατός για αυτόν. Τα δε ενδιαφέροντα μηνύματα του κειμένου του Fernando Pessoa, όπως και όλων των κλασικών κειμένων άλλωστε, είναι διαχρονικά. 

Τι αλλαγές έχουν γίνει στην παράσταση;

Υπάρχουν κάποιες αλλαγές στο σκηνικό, το μισό έργο είναι διαφορετικό, γιατί η συμπρωταγωνίστριά μου είναι άλλη (η Ευγενία Σαμαρά), οπότε ξεκινάει μια διαφορετική σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι. Δεν μπορώ να σας πω, ότι θα δείτε μια καλύτερη παράσταση αλλά μπορώ να σας πω, ότι θα δείτε μια άλλη παράσταση. Αυτό από μόνο του εμένα με κεντρίζει. Ξέρω, ότι η Ευγενία δυσκολεύτηκε πολύ σε αυτόν τον ρόλο και ήταν πολύ έντιμη σε αυτό. Από εκεί και πέρα, σε σχέση με εμένα, είχα μια ενόραση πριν από δύο μέρες στην πρόβα και νομίζω, ότι βρήκα κάτι που το έψαχνα πολύ καιρό,σε σχέση με τον διάβολο. Απλώς κατάλαβα, την ποιότητα των ανασφαλειών του και την ποσότητα της ασφάλειας που έχει σαν άνθρωπος, και λέω σαν άνθρωπος, γιατί για μενα ο χαρακτήρας αυτός είναι εντελώς ανθρώπινος.

Που συναντάμε τον διάβολο στην εποχή μας;

Τον βρίσκουμε σε πολλούς ανθρώπους και στους καλούς, κι αυτοί έχουν τη διαβολική τους πλευρά, τη θυμωμένη δημιουργική τους πλευρά, τη σπιρτόζικη, αν θέλεις,  πλευρά. Τη διαβολική πλευρά του ανθρώπου τη βρίσκουμε σε πολλές εκφάνσεις που είναι μάλιστα και ιδιαιτέρως γοητευτικές. Βέβαια, άλλο πράγμα ο διάβολος, άλλο ο σατανάς. Κατά τη γνώμη μου, ο σατανάς ορέγεται το κακό, ο διάβολος όχι. Με τον Πεσσόα πιστεύω, θα συμφωνούσαμε, ότι ο διάβολος δεν είναι κάτι κακό. Είναι τόσο κακός, όσο είναι και ο θεός.

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 15 ετών. Συναντήσατε κάποια αντίδραση από τον κόσμο;

Τώρα συζητούσαμε για τον διάβολο και για το πως εγώ θεωρώ καλό τον διάβολο και καλό τον θεό επίσης. Δεν είναι όμως κουβέντα αυτή για έναν 15χρονο. Μερικά πράγματα είναι πολύ ενδιαφέροντα αλλά δεν νομίζω, ότι είναι για αυτές τις ηλικίες, γιατί περιέχουν νοήματα που μπορεί να παρερμηνευτούν. Πάντως,  εξαρτάται και από την ωριμότητα του καθενός. Γνωρίζω και δεκαπεντάχρονους που θα τους έπαιρνα στην παράσταση, άλλους πάλι όχι.

Εσείς έχετε απαντήσει στο ερώτημα Θεός ή Διάβολος;

Ο Πεσσόα έχει δώσει την απάντηση σε αυτό, ο Θεός είναι φίλος με τον διάβολο, παίζουν σκάκι και τάβλι, τα πίνουν, τρώνε παρέα, βρίζονται, αγκαλιάζονται. Αυτήν την εικόνα έχω κι εγώ για τον Θεό και τον Διάβολο, ότι κάνουν παρέα. Και πολλές φορές δυσκολεύονται, όπως και οι πραγματικές φιλίες είναι δύσκολες και έντονες. Αλλά νομίζω, ότι και οι δύο τους έχουνε παραδεχτεί την ανικανότητα του ανθρώπινου είδους. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, βιώνουμε το τέλμα αυτό, το υπαρξιακό αδιέξοδο της ανθρωπότητας. Τι να σου πω, περιμένω κάποια εξωγήινη παρέμβαση, μπας και συνετιστούμε (γέλια!) Για να εκτιμήσουμε λίγο περισσότερο τον πολιτισμό μας, γιατί τώρα βρισκόμαστε, νομίζω, στα κατακάθια αυτού.

Info: Η παράσταση Η ώρα του διαβόλου του Fernando Pessoa, με τους Γιώργο Χρανιώτη και Ευγενία Σαμαρά και σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Αποστολόπουλου, κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου στις 9:30, στο Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2).  Παραστάσεις: Τετάρτη έως Κυριακή, στις 9:30 (μόνο για δέκα παραστάσεις).