Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνατε αν είχατε τη δυνατότητα να μιλήσετε στον 20χρονο εαυτό σας; Να τον κοιτάξετε στα μάτια, να τον αγκαλιάσετε και να τον αφήσετε να σας εμπιστευτεί... Μεγάλο κατόρθωμα η έννοια της εμπιστοσύνης -ίσως το σημαντικότερο... Εμπιστοσύνη στους γύρω μας, στις καταστάσεις, στην ίδια τη ζωή και φυσικά στον εαυτό μας. Υπάρχει άραγε κάτι πιο σημαντικό, από το να δίνουμε την ψήφο μας σε 'μας τους ίδιους; Μέσα στη βοή της καθημερινότητας, τα γεγονότα συχνά μας προσπερνούν, και κάπως έτσι περνούν μέρες, βδομάδες, χρόνια. Το «μέσα» μας παραμένει σταθερό. Βιώνοντας μια περίοδο αλλοπρόσαλλων καταστάσεων, διαπιστώνουμε ότι το μοναδικό καταφύγιο είναι ο εαυτός μας. 

Μέσα σε μια έντονη ροή κινητικότητας παρατηρούμε ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να προσαρμόζονται και να εξελίσσονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Με αφορμή τη διαρκή ανάγκη για έμπνευση, λοιπόν, εμείς ζητήσαμε από 17 επιτυχημένες, αεικίνητες και λαμπερές γυναίκες από διάφορους τομείς της ζωής να μας εκμυστηρευτούν τι είναι αυτό που θα έλεγαν στον 20χρονο εαυτό τους. Ποιες ανησυχίες θα του καταλάγιαζαν, ποιες ανασφάλειες θα του κάλυπταν και φυσικά ποια λάθη θα του επεσήμαναν. 

Με τη δύναμη που δημιουργεί το θηλυκό εκτόπισμα καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ένα μικρό λεύκωμα από μοναδικές συμβουλές, που ακούνε όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον...

Μαρίνα Βερνίκου

«Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων για τη μέχρι τώρα πορεία μου σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο. Αν λοιπόν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να συμβουλεύσω την 20χρονη Μαρίνα δε θα άλλαζα απολύτως τίποτα από τα λόγια του πατέρα μου προς εμένα τότε. Τον άνθρωπο που μου έμαθε πρώτα απ’ όλα πως έχω δικαίωμα και υποχρέωση να είμαι ο εαυτός μου και να βασίζομαι στις δυνάμεις μου. Να τιμώ τις αξίες μου και να μη διστάζω να πολεμώ για τα πιστεύω μου, να είμαι δημιουργική και δυναμική, να μην κρίνω αλλά να σέβομαι και να κατανοώ τους συνανθρώπους μου, να είμαι δίκαιη και να προσφέρω ανιδιοτελώς και με όποιον τρόπο μπορώ. Οι συμβουλές αυτές έχουν πλέον μετουσιωθεί σε βιώματα κι εμπειρίες που οδήγησαν και διαμόρφωσαν τη Μαρίνα του σήμερα. Τη Μαρίνα μαμά, σύζυγο, φίλη, καλλιτέχνη κι επιχειρηματία. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι οι ίδιες αξίες που επιθυμώ με τη σειρά μου να περάσω τώρα στα δικά μου παιδιά.

Ρέα Βιτάλη

«Ήρθε κατά πάνω μας, με τα χέρια της ορθάνοιχτα σαν φτερούγες και είπε «Μείναμε τρεις». Έτσι μας ανήγγειλε η μητέρα μου τον θάνατο του πατέρα μας. Άπειρη στην απώλεια έκανε λάθος το νούμερο. Μείναμε ο καθένας «ένας». Η απώλεια δε μοιράζεται. Μόνη η ψυχή διαχειρίζεται. Ήμουν 14 ετών, εκείνος 39. Έφυγα μπροστά από τον πόνο, μην και με πιάσει. Έζησα λαχανιασμένα (όπως εκείνος εν τέλει) «για να προλάβω». Αυτό με κατέτρεχε έκτοτε. Και στα 20. Δεν είχα συμβουλές και κατεύθυνση, ούτε βέβαια όνειρα. Ήμουν μετριότατη μαθήτρια σχεδόν εκ πεποιθήσεως, που λάτρευα όμως να διαβάζω «εξωσχολικά». Ένα ενστικτώδες πλάσμα που ηρωικά προστάτευα τον εαυτό μου και είχα διέξοδο (ή αφετηρία) τη γραφή και τα ανδρικά μάτια. Ανήσυχη, ιδιαίτερη, ανεξάρτητη, αδάμαστη. Έτσι με γνώρισε ο σύντροφός μου. «Αγριοκάτσικο», με λέει Ή «μούργο». Τον ακολούθησα στα 20 μου χρόνια… Σαν μούργος σκύλος. Και παρέα περπατάμε μέχρι τώρα. Ήξερα ίσως μέσα μου, ότι για να ανθίσω, επειγόμουν σταθερό έδαφος. Τι θα έλεγα σε εκείνο το κορίτσι των 20; Τίποτα. Μόνο θα την αγκάλιαζα. Σιγά μην ακούει άνθρωπος στα 20!...«Κολύμπα θάλασσες», θα της έλεγα. Εσύ σε ξέρεις καλύτερα απ΄όλους!»

Καλυψώ Γούλα

«Έχοντας την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που δε μου στέρησε ευκαιρίες και προοπτική στην ηλικία των 20 ετών, τολμώ να πω ότι οι συμβουλές που θα έδινα στον εαυτό μου σήμερα, αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω δεν απέχουν πολύ από αυτά που βίωσα. Είσαι 20 χρονών! Ζήσε μέσα στην κοινωνία και όχι έξω από αυτή. Η κοινωνία σε χρειάζεται γιατί η ορμή των 20 ετών σου είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει ό,τι στραβό έχει παγιωθεί σε αυτή από μια άνευρη μέση ηλικία, από συνήθεια και από κεκτημένη ταχύτητα. Πρότεινε και παρουσίασε τις δικές σου ιδέες, πώς θα γίνει καλύτερο το σχολείο, το πανεπιστήμιο, η πόλη σου, οι γειτονιές της, οι συγκοινωνίες της, πώς θα αλλάξει η καθημερινότητα. Περπάτησε τον δρόμο που έχεις μπροστά σου μέσα από σπουδές, αξιοποίησε τις ευκαιρίες που δίνει ο πανεπιστημιακός χώρος για παράλληλες ή επιπλέον σπουδές και διαμονή σε campus του εξωτερικού. Να συμμετέχεις σε δράσεις εθελοντισμού και αλληλεγγύης και να έχεις άποψη για τα κοινά. Μην περιμένεις μόνο από τους άλλους, γίνε μέρος της λύσης. Η κοινωνία είσαι εσύ. Carpe diem ή αλλιώς... ξεζούμισε την κάθε μέρα.»

Katerina Ioannidis

«Αν σήμερα συναντούσα την Κατερίνα στα 20 της και τι δε θα της έλεγα... Να μην είναι τόσο αυστηρή με τον εαυτό της, να τον αγαπά, να εμπιστεύεται τη φωνή μέσα της! Να στέκεται και να απολαμβάνει αυτά που καταφέρνει. Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι στιγμές. Στιγμές που ίσως περάσουν απαρατήρητες όταν κάποιος μόνο τρέχει! Βάλε το καπελάκι σου και τρέχα ανέμελη στα λιβάδια θα της έλεγα, όπως η Λόρα στο σπίτι της (εκείνο στο λιβάδι)! Θα της έλεγα να μη φοβάται τους ανθρώπους... έχουν τα ελαττώματά τους αλλά αυτό είναι οκ! Μην παίρνεις τίποτα προσωπικά θα της έλεγα! Θα τη συμβούλευα να παίρνει αγκαζέ τους θετικούς ανθρώπους που είναι λαμπεροί και ταπεινοί συνάμα, που τη σέβονται, που έχουν ταλέντα, που είναι έξυπνοι και μαζί τους να συμπορεύεται. Δώσε ακόμη περισσότερη ενέργεια στους ανθρώπους που θα διαλέξεις να βάλεις τελικά πλάι σου! Αυτοί θα γίνουν τα αληθινά παράσημα της ζωής, όλοι οι άλλοι και όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Τέλος θα την παρότρυνα να κάνει Μότο ζωής το... «...Ε,ΚΑΙ;»

Εύη Καρατζά

«Επειδή η ζωή είναι ένα ταξίδι προσωπικής αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης, θα της έλεγα ότι έχει να δει πολλά, και την αξία του να είσαι αιώνιος μαθητής. Θα πρέπει να έχει την πραότητα να αποδεχτεί τα πράγματα που δεν μπορεί να αλλάξει, το κουράγιο να αλλάξει τα πράγματα που μπορεί και τη σοφία να αντιλαμβάνεται τη διαφορά. Η βοήθεια έρχεται μέσα από την πίστη και τη σύνδεση με την ανώτερή του δύναμη, την ταπεινότητα και την ευγνωμοσύνη. Η εξέλιξη έρχεται μετά από τις πιο δύσκολες και ισοπεδωτικές εμπειρίες συναισθηματικά και υλικά. Η πραγματική αποδοχή και αγάπη σ’ εαυτόν μόνο φέρει τη σύνδεση και αγάπη με τους άλλους. Και το πιο σημαντικό που έχω να του πω είναι ότι στη ζωή πέφτουμε, σηκωνόμαστε και προχωράμε. Συνεχώς προχωράμε έχοντας σαν σύμμαχο το μεγαλύτερο για μένα προτέρημα για έναν άνθρωπο που είναι η ακεραιότητα.»

Doya Karolini

«Έχοντας μπει πια στην τέταρτη δεκαετία της ζωής μου πάνω στη γη, θέλω να σε ευχαριστήσω για το απολαυστικό ταξίδι –που άλλοτε έμοιαζε «πνιγμένο» στα λάθη, κολλημένο σε μικρές ασήμαντες στιγμές και άλλες, πάλι, φορές με bungee jumping. Σύντομα θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς πως το επαγγελματικό μονοπάτι που θα επιλέξεις τελικά, δεν έχει να κάνει με τη Νομική, και είναι απείρως πιο δύσκολο και περιπετειώδες. Άφησε στην άκρη τις λίστες με τα «πρέπει», μη σκορπάς την ενέργειά σου για να ευχαριστήσεις τους πάντες ταυτόχρονα. Το τι θέλεις δεν έχει τίποτε να κάνει με το τι χρειάζεσαι –και αυτό, θα δεις, πως κανένας γύρω σου δεν το αντιλαμβάνεται. Να είσαι σίγουρη, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στον χρόνο, θα έπαιρνα τις ίδιες αποφάσεις, τα ίδια ρίσκα. Δε μετανιώνω τίποτε. Επομένως, μη χάνεις χρόνο με το να φοβάσαι -το εκάστοτε σενάριο στο μυαλό σου θα είναι πάντα χειρότερο από το πραγματικό που θα λάβει χώρα. Άλλωστε, λάθη θα κάνεις αμέτρητα, αυτό δεν μπορείς να το προσπεράσεις, είναι το κομβικό σημείο αλλαγής πίστας σε κάθε παρτίδα. Αντίθετα, προσπάθησε να κάνεις όλα τα άλματα πίστης που έχεις μπροστά σου, έχοντας ταυτόχρονα «γειωμένη» την ξεκάθαρη αίσθηση της προσωπικής σου αξίας. Μη δεχτείς ποτέ να «μικρύνεις» τον εαυτό σου για να διευκολύνεις τρίτους. Και μη σπεύσεις ποτέ να προσφέρεις εαυτόν με μορφή βοήθειας, εάν δε σου έχει πιο πριν ρητά ζητηθεί. Σου ορκίζομαι, θα αξίζει κάθε στιγμή που έχεις μπροστά.»

Μαρία Καστάνη

«Η ζωή σας πηγαίνει σε μέρη, χαρούμενα, προκλητικά, θλιβερά μέρη και σε υπέροχες περιπέτειες. Αγκαλιάστε τα, σταματήστε όταν το κρίνετε πως πρέπει, σκεφτείτε, αναπνεύστε και συνεχίστε. Γνωρίστε τον εαυτό σας και όλους όσους υπάρχουν γύρω σας. Είναι αυτό που θα βοηθήσει τα καλά να έρθουν στη ζωή σας. Σε περίπτωση αμφιβολίας για τον εαυτό σου, χόρεψε ή γέλασε με την ψυχή σου. Η ζωή δεν πρέπει να λαμβάνεται τόσο σοβαρά, καθώς τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη σωματική και ψυχική σου υγεία. Και πάνω απ' όλα, θυμήσου: Όλα θα είναι εντάξει, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει τριγύρω. Είσαι το φως στο τέλος της σήραγγας. Τέλος: Είναι περισσότερο μια ευχή που έχω παρά μια συμβουλή. Θα ήθελα πολύ να έχω έναν μέντορα, ένα άτομο που θα μπορούσα να έψαχνα και να ζητώ συμβουλές όταν χρειάζεται, αντί να παίρνω μόνη μου τις αποφάσεις -φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι ευγνώμων για όσα έχω αποφασίσει, καθώς αυτά διαμόρφωσαν το ποια είμαι σήμερα.» Και μια συμβουλή σε όλους τους εκπληκτικούς αναγνώστες του GLOW.GR εκεί έξω: Ο φόβος είναι ο απόλυτος επιφανειακός εχθρός σας. Τίποτα δεν είναι αδύνατον. Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι ο ουρανός είναι το όριο!

Κατερίνα Κατώπη-Λυκιαρδοπούλου

«Όταν ακούω τη φράση "στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα", πάντα αναρωτιέμαι τι θα έκανα διαφορετικά όταν ήμουν νεότερη. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από όσα έχω κάνει στη ζωή μου και είμαι τυχερή διότι έχω ζήσει πράγματα για δέκα ζωές -εξάλλου μετά τα 20 θεωρώ ότι όλοι έχουμε μυαλό και είμαστε υπόλογοι των πράξεών μας. Αυτό όμως που θα συμβούλευα τον νεότερό μου εαυτό θα ήταν να είμαι πιο χαλαρή, πιο ανέμελη, διότι απλά κάποια πράγματα είναι πέραν του ελέγχου μας. Θα με συμβούλευα να μην εμπιστεύομαι τόσο εύκολα τους ανθρώπους, να μη στεναχωριέμαι με την κακολογία και να φεύγω πιο γρήγορα όταν περιβάλλομαι από τοξικά στοιχεία –οι άνθρωποι δεν αλλάζουν…. Και σίγουρα, θα άκουγα πιο πολύ τους γονείς μου, διότι αυτή η σοφία των μεγαλύτερων που μας εκνευρίζει όταν είμαστε μικροί, είναι ανεκτίμητη (και φυσικά μόνο όταν μεγαλώσουμε και κάνουμε το ίδιο το καταλαβαίνουμε).»

Μυρτώ Λεγάκη

«Είναι οκ να μην ξέρεις τι θέλεις. Είναι οκ να κάνεις λάθη. Είναι οκ να δοκιμάζεις. Είναι οκ να αλλάζεις πορεία. Είναι οκ να λες όχι. Γνώρισε το σώμα σου, μάθε να μιλάς τη γλώσσα του, φρόντισέ το καλά, μην το παραμελείς -είναι το σπίτι σου. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου και άκου τη δική σου φωνή. Είναι αυτή που θα σε συνοδεύει κάθε στιγμή και η πιο σημαντική φωνή στη ζωή σου. Διάλεξε τους φίλους σου καλά -λέγεται ότι είμαστε το απόσταγμα των 5 ανθρώπων με τους οποίους περνάμε τον περισσότερο χρόνο. Αναγνώρισε τις πιο σημαντικές αξίες σου και μείνε πιστή σε αυτές. Μάθε να ησυχάζεις κάθε μέρα, να μένεις με τον εαυτό σου -ξεκίνα τον διαλογισμό. Είναι αυτό που θα σε βοηθήσει όσο τίποτα άλλο στη ζωή σου. Και μην ξεχνάς: σ᾽ αγαπώ έτσι ακριβώς όπως είσαι.»

Νάνσυ Μαλλέρου

«Μη σταματάς την εξέλιξή σου, την πορεία σου, το πρόγραμμά σου για κανέναν. Ξεκίνα να δουλεύεις για σένα όσο πιο νωρίς γίνεται. Δεν πειράζει να αποτύχεις αρκεί να μάθεις και να συνεχίσεις να προχωράς. Μάθε να επενδύεις τα χρήματά σου και κάντο από νωρίς. Έχε πάντα τον έλεγχο των οικονομικών σου. Μην προσπαθείς να πείσεις κανέναν. Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους, τις δικές του αξίες και τα δικά του θέλω. Ποτέ μην αλλοιώσεις τη φωνή σου για να «ταιριάξεις». Είσαι μοναδική και αυτή είναι η δύναμή σου. Πάντα κοίτα για απαντήσεις μέσα σου. Ζήτα βοήθεια χωρίς ενοχές. Υπάρχει πάντα ένας επόμενος έρωτας, μια επόμενη κολλητή, μια επόμενη «ιδανική» δουλειά όταν εσύ το αποφασίσεις. Απώλειες, προδοσίες, απογοητεύσεις... είναι μέρος της ζωής. Διάλεξε πόσο χρόνο θα δώσεις στην καθεμία από αυτές. Έχεις το δικαίωμα να τα θέλεις όλα κι έχεις την υποχρέωση (στον εαυτό σου!) να βγεις να τα διεκδικήσεις. Δεν είσαι μόνη σου και μην ξεχνάς: ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!»

Δωροθέα Μερκούρη

«Στη μικρή Δωροθέα θα έδινα μια πολύ σημαντική συμβουλή: να είναι πάντα και μόνο με ανθρώπους που είναι καλύτεροι από την ίδια, που έχουν αυτοπεποίθηση... Είναι δύσκολο όταν είσαι νέος, αλλά είναι απαραίτητο για την εξέλιξή μας. Να ερωτευόμαστε, αλλά να ξέρουμε ότι ο έρωτας περνάει και μένει μόνο η αγάπη που έχουμε για εμάς, δεν πρέπει να αφήνουμε ποτέ εμάς τους ίδιους όταν ερωτευόμαστε. Στον μικρό μου εαυτό, επίσης θα έλεγα ότι όταν είσαι μικρή κανείς πολλά λάθη, αλλά αποδέχεσαι το μάθημα και προσπαθείς να μην το ξανακάνεις. Από πολύ νέα έμαθα να μη φοβάμαι της αλλαγές, αυτό είναι το δώρο που έκανα στον εαυτό μου και το εκμεταλλεύομαι ακόμη και σήμερα.»

Τίνα Μιχαηλίδου

«Στα γενέθλιά μου γράφω πάντα… I’m wiser, not older. Αυτό γιατί στα 20 έχεις ενέργεια, αυτοπεποίθηση, θάρρος, θράσος και άγνοια κινδύνου που σε κινητοποιεί για να κατακτήσεις οτιδήποτε… δεν έχεις όμως σοφία κι εμπειρία. Έτσι, αν είχα τη σημερινή σοφία κι εμπειρία στα 20 μου χρόνια, θα έκανα τα ίδια λάθη, αλλά αλλιώς... Αν σήμερα ήμουν 20 ετών θα συμβούλευα τον 20χρονο εαυτό μου… να μην αγχώνεσαι για τίποτα. Τα γεγονότα στη ζωή δε θα αλλάξουν όσο και αν αγχώνεσαι. Χωρίς άγχος διαχειρίζεσαι ό, τι και αν συμβεί, έχεις καθαρό μυαλό και ψυχραιμία. Να είσαι ήρεμη ό, τι κι αν συμβεί. Τα νεύρα και ο θυμός είναι μια κατάσταση που δε βοηθά πουθενά. Είναι χαμένη ενέργεια και ο θυμός είναι η τιμωρία που δίνουμε στον εαυτό μας για τα λάθη άλλων. Να γελάς περισσότερο. Η ζωή είναι ωραία και μικρή. Απόλαυσέ την. Να μη βιάζεσαι να ζήσεις πράγματα. Όλα έρχονται στην ώρα τους για κάποιο λόγο. Αν δεν έρχονται όταν τα θες... σημαίνει ότι δεν είσαι ακόμα έτοιμος.»

Σοφία Νικολαΐδου

«Δεν είμαι καλή στις συμβουλές. Σπανίως δίνω και ακόμη σπανιότερα ακολουθώ. Και ούτε είμαι σίγουρη ότι θα πολυσυμπαθούσα τον εικοσάχρονο εαυτό μου. Όσο μεγαλώνω κατανοώ περισσότερα πράγματα, έχω λιγότερες γωνίες. Δε γυρνάω με το γιαταγάνι στο χέρι για να πάρω κεφάλια, όπως είναι κανείς στα είκοσι. Βέβαια τα νιάτα έχουν τη φόρα τους και μια πολύ συμπαθητική άγνοια κινδύνου που τα οδηγεί. Αυτό που θα μου ήταν χρήσιμο να ξέρω τότε είναι ότι πολλά πράγματα, που φαντάζουν σημαντικά, εντέλει δεν έχουν και πολλή σημασία. Κι ακόμη: δεν μπορούν -και δε γίνεται- να μας αγαπούν όλοι. Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε. Όμως ποιος από εμάς ακούει τελικά συμβουλές; Τόσοι αιώνες πολιτισμού, τόσα βιβλία, τόση Ιστορία στις πλάτες μας και ακόμα μαθαίνουμε με τον δύσκολο τρόπο. Πρέπει να πάθεις για να μάθεις, έτσι δεν έλεγαν οι παλιές μαμάδες;»

Αρετή Ντάρμα

«Μια από τις πιο συνηθισμένες αναμνήσεις που έχω σαν έφηβη είναι η αγορά περιοδικών και η μεγάλη μου προσήλωση στα credits και στα ονόματα των συντακτών και αρθρογράφων... σαν να ήξερα ότι κάποια στιγμή εγώ θα συνεργαστώ μαζί τους! Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια αλλά σίγουρα αυτό που θα ευχόμουν να ήξερα τότε ήταν ότι τελικά όλα θα πάνε καλά! Αν μου μίλαγα στα 20 θα μου έλεγα να είμαι πάντα εκεί, να μην αφήνω τίποτα στην τύχη και να προσέχω πάντα τις λεπτομέρειες, αυτές κάνουν τη διαφορά και σε κατατάσσουν από μέτριο σε άριστο. Δουλεύοντας για μια πολυεθνική όπως η Louis Vuitton και αργότερα για άλλες μεγάλες εταιρίες με επίκεντρο τη μόδα μαθαίνεις να ελίσσεσαι πάντα με ευγένεια αλλά συγχρόνως και δυναμισμό. Θα φας τα μούτρα σου κάποιες φορές; Φυσικά! Στο υπογράφω! Όμως πρέπει να σηκωθείς, να σκουπίσεις τη σκόνη και τα δάκρυα και να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Τα λάθη είναι προίκα!».

Σύνθια Σάπικα

«Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Δεν ξέρει καλύτερα από σένα, αλλά ξέρει βαθύτερα από σένα τι θέλεις εσύ. Επίμενε στην άποψή σου ακόμα και όταν οι άλλοι έχουν αντίθετη άποψη. Είναι σημαντικότερο το πρώτο επιχείρημα από την πρώτη τοποθέτηση. Όπως και στη Βουλή οι δευτερολογίες από τις πρωτολογίες. Μη βιάζεσαι να κάνεις πράγματα πριν την ώρα τους. Τις πρωτοποριακές ιδέες πρέπει οι άλλοι να είναι έτοιμοι να τις δεχτούν. Ακόμα και όταν σου κλέβουν τις ιδέες εσύ θα βρίσκεις καινούριες. Μη σε ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι. Κοίτα να γίνεσαι καλύτερη από τον εαυτό σου. Μη διστάζεις να κάνεις αυτά που θες. Θα μετανιώσεις μόνο για αυτά που δεν έκανες. Μίλα στον εαυτό σου με στοργή και τρυφερότητα. Παρατήρησε καλύτερα αυτούς που αγαπάς αλλά και τους εχθρούς σου. Αγκάλιαζε τα παιδιά σου όσο μπορείς. Μάθαινε κάθε χρόνο κάτι καινούριο. Είναι σαν να κερδίζεις έναν ακόμα χρόνο. Βρίσκε χρόνο για να παρατηρείς και τον εαυτό σου. Μόνο έτσι μπορείς να τον αλλάζεις προς το καλύτερο.»

Ζέτα Τσακούμη

«Δεν είμαι σίγουρη αν εγώ θα έπρεπε να δίνω συμβουλές στην 20χρονη Ζέτα ή εκείνη σε εμένα με την ορμή, την ενέργεια, τα χωρίς όριο όνειρα της νιότης. Αν κάτι θα ήθελα ήταν να είχα την ευκαιρία να μου ψιθυρίσω στο αυτί, πάντως, πως όλα θα πάνε περίφημα! Να μη φοβάμαι τις δυσκολίες/προκλήσεις. Θα είναι εκείνες που κάθε φορά θα με κινητοποιούν να ξεπεράσω τον εαυτό μου, να μεγαλώσω πέρα από το «κοστούμι» που κάθε φορά φορώ και να ανακαλύπτω κάτι μεγαλύτερο. Να ζητάω βοήθεια. Είναι ο καλύτερος τρόπος να φέρνεις τους ανθρώπους πιο κοντά σου. Να ζητάω αυτό που θέλω. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αφήσεις τους ανθρώπους να σε γνωρίσουν. Nα παίρνω τις αποφάσεις με βάση ό,τι μου λέει όχι η καρδιά, ούτε το μυαλό, αλλά το στομάχι. Και μετά θα μου φώναζα. Oκ τώρα απλά κάν’ το. Και Do It For Fun!»

Βίκυ Χατζηβασιλείου

«Ζεις από μέσα προς τα έξω! Άρα ανάλογα με τα εσωτερικά σου μπλοκαρίσματα, θα δημιουργηθούν γύρω σου και αντίστοιχες συνθήκες ζωής. Ό,τι σκέφτεσαι, το προκαλείς! Πρόσεξε όμως: την έλξη τη δημιουργεί το συναίσθημα που υπάρχει στη σκέψη και όχι απλώς η σκέψη από μόνη της. Άρα ό,τι θελήσεις με πάθος, (και χωρίς να προκαλεί βλάβη σε άλλους, συνεπώς με εντιμότητα πάντα) περίμενέ το να συμβεί! Να γνωρίζεις ότι οι σκέψεις φόβου είναι πολύ ισχυρές στο να ελκύουν αντίστοιχες καταστάσεις και προβλήματα. Όταν νιώσεις αδιέξοδο, απλά εμπιστεύσου και αφέσου στη ροή! Το σύμπαν ξέρει πάντα καλύτερα. Όλη η διαδρομή είναι ένας αγώνας για να αποδεχτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου! Όσο πιο νωρίς το καταφέρεις τόσο περισσότερη διαδρομή θα απολαύσεις. Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες τους δυναμώνουν πάντα οι δικοί μας φόβοι. Όσο τους αγνοείς, τόσο τους αφαιρείς από την ισχύ τους. Οι δικές σου περιοριστικές πεποιθήσεις είναι το μόνο που μπορεί να σαμποτάρει τα όνειρά σου. Κάθε στιγμή της ζωής σου, θα μεταφέρεις και θα εκπέμπεις αυτό που είσαι εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Και να θυμάσαι, είσαι πάντα αυτό που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ.»