Oι RCR arquitectes, βραβευμένοι με βραβείο Pritzker το 2017, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον γνωστό Καταλανό σεφ Albert Adrià για να δημιουργήσουν ένα «παγωμένο και αινιγματικό» εστιατόριο στη Βαρκελώνη. Ο Αlbert Αdrià, γνωστός για την πειραματική του κουζίνα και τα εκπληκτικά μενού, ξόδεψε τρία χρόνια σχεδιάζοντας το project και προσπάθησε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα αντανακλά τα avant-garde προϊόντα του. «Ο τύπος της κουζίνας που φτιάχνουμε καθορίζεται από τον χώρο» εξηγεί. «Για παράδειγμα, αν περιβαλλόμασταν από φύση θα μαγειρεύαμε εντελώς διαφορετικά πιάτα». Το όραμα του Αdrià ξεκίνησε μόλις γνωρίστηκε με τους RCR arquitectes, οι οποίοι δημιούργησαν ένα σχέδιο με νερομπογιές για την παρουσίαση του concept. Δουλεύοντας δίπλα στον αρχιτέκτονα Pau Llimona, η ομάδα αποφάσισε να πραγματοποιήσει το project χρησιμοποιώντας neolith, ένα υλικό φτιαγμένο από τη "TheSize". Oι RCR ήθελαν να εφαρμόσουν το εφέ της νερομπογιάς στο σύνολο του πέτρινου εσωτερικού, κάτι το οποίο δεν το είχε πετύχει κανείς πιο πριν. Μέσα από ενδελεχή έρευνα και ανάπτυξη, το neolith με τη βοήθεια της τεχνολογίας έκανε αναπαράσταση του σχεδίου σε πλάκες, παράγοντας μία απομίμηση της ζωγραφιάς. «Έπρεπε να επεκτείνουμε το πρωτότυπο σχέδιο,  προσπαθώντας παράλληλα να μη χάσουμε την ποιότητα του ορισμού που προσέφερε η αρχική ζωγραφιά» εξηγεί ο Carlos Garcia, product designer στη "TheSize" και προσθέτει, ότι «κάθε pixel αντιστοιχούσε σε δύο μέτρα του πατώματος». 

Μόλις αυτό πραγματοποιήθηκε, μια ακριβής χρωματική αντιστοίχηση έπρεπε να βρεθεί προκειμένου να ταιριάξει με τα υπόλοιπα υλικά και τις διακοσμήσεις που υπήρχαν σε ολόκληρο το εστιατόριο. Ενώ κάθε πλάκα είναι μοναδική και έπρεπε να κολλήσει τέλεια στον χώρο, ο τελευταίος όροφος του enigma παρουσίασε τη μεγαλύτερη πρόκληση. Εκεί χρησιμοποιήθηκε ένα drone για να πάρει φωτογραφίες από ψηλά, κάνοντας βέβαιο το γεγονός ότι δεν θα υπάρχουν ασυνέπειες. Επειδή υπήρχαν καμπύλες στο εστιατόριο και στενοί διάδρομοι, μερικές πλάκες έπρεπε να κοπούν με ακρίβεια σε μικρότερα κομμάτια -κάποιες από αυτές μάλιστα είχαν τρία εκατοστά πάχος. Για την περίπτωση αυτή χρησιμοποιήθηκε ένα συντεταγμένο σύστημα εμπνευσμένο από τη χαρτογραφία, ώστε να σημειωθεί κάθε πλάκα, προκειμένου να γνωρίζουν την ακριβή θέση της. Τότε τα κομμάτια μπόρεσαν να συγκεντρωθούν, όπως σε ένα τεράστιο 3D παζλ. «Μας αρέσει η ιδέα ότι αυτό είναι ένα αίνιγμα, που είναι δύσκολο να εξηγηθεί», λένε οι RCR arquitectes. «Είναι ένας χώρος, που λιώνει, εξαφανίζεται, σχεδόν ένας λαβύρινθος μεταξύ ουσιαστικότητας και διαμόρφωσης, ενώ δημιουργήθηκε μια ολόκληρη σειρά από οργανικές κινήσεις. Σκιές, διαφάνειες και μια υγρή παρουσία, νεφελώδης».