Μεγάλωσε απέναντι από τον Λευκό Πύργο και φοιτώντας στο ΑΠΘ γνώρισε τον Αμερικανό σύζυγό της όταν έδινε πτυχιακές εξετάσεις στην Γαλλική Φιλολογία. Η Μαρία - Στεφανία Βαβυλοπούλου, το 1986 εγκαταστάθηκε μαζί του στο Μανχάταν στη Νέα Υόρκη. Αρχικά εργάστηκε σαν συντάκτρια στην ομογενειακή εφημερίδα “Εθνικός Κήρυκας” και παράλληλα ήταν ανταποκρίτρια σε διάφορα περιοδικά της εποχής όπως “Γυναίκα”, “Κλικ”, “Diva”, “Μen” κ.ά., καλύπτοντας events ή κάνοντας συνεντεύξεις σε διάφορους διάσημους (μεταξύ άλλων και των Martin Scorsese, Harrison Ford, Robert de Niro). Ήταν η εποχή των supermodels και η μόδα ήταν στο στόχαστρό της. Ξεκίνησε το styling που ήταν ένα σχετικά άγνωστο επάγγελμα - χρειαζόταν πολλές επεξηγήσεις και περιγραφές, σε μια χρυσή εποχή όμως με υπέρογκα budget διαθέσιμα για φωτογραφήσεις. Τα καταπληκτικά settings, απίθανα studios, ταξίδια, περιπέτειες, τρομερή ένταση και κούραση διαδέχθηκε η ενασχόλησή της με την yoga που θεωρεί ότι ήταν το σοφότερο και απολύτως απαραίτητο επόμενο βήμα!

Η αισθητική τι ρόλο παίζει στη ζωή σας και τι αποκομίσατε από την ενασχόληση σας με το styling;

Παρακολουθώ τις εξελίξεις της μόδας αλλά οι προσωπικές μου επιλογές εδώ και χρόνια είναι με άξονα την άνεση. Προτιμώ τις απλές και χρηστικές λύσεις είτε αφορούν στη διακόσμηση, στο φαγητό, το μακιγιάζ ή το ντύσιμο. Δεν μου αρέσει τίποτα υπερβολικό και περιττό.

Έχω αδυναμία στα αθλητικά και ορθοπεδικά παπούτσια. Clogs, Birkenstocks, Uggs, Crocs, Teva είναι οι τοπ επιλογές μου. Περπατώ δεκάδες τετράγωνα κάθε μέρα για τα μαθήματά μου, ανεβοκατεβαίνοντας σκάλες στον υπόγειο, οπότε η κομψότητα περνάει σε δεύτερη μοίρα δυστυχώς. Ιδιαίτερα έπειτα από ένα χρόνο σε lockdown, βλέπω ψηλοτάκουνα παπούτσια και με πιάνει ίλιγγος. Ευτυχώς που τα ugly shoes θεωρούνται trendy!

Διηγηθείτε μας μια styling ιστορία που δεν ξεχάσατε ποτέ.

Ήταν Αύγουστος ’01 όταν διάβασα το μήνυμα της ατζέντισσας μου ότι είχα ένα σημαντικό διαφημιστικό booking με VIP πελάτη και επιτελείο. Είχε υπογράψει να τηρήσει απολυτή μυστικότητα και αρνούνταν να μου αποκαλύψει οποιαδήποτε λεπτομέρεια. Δύσκολη απόφαση εν μέσω διακοπών στην Ελλάδα, με τον γιο μου βρέφος. Εμπιστεύτηκα 100% το ένστικο και την μαμά μου (η καλύτερη γιαγιά!!!) και έφυγα ελπίζοντας στο καλύτερο... Η ανταμοιβή για το ρίσκο ήταν μια καμπάνια με τον Peter Lindbergh για το GAP, κορυφαίοι αμφότεροι!

Μιλήστε μας για τη Νέα Υόρκη. Τι είναι αυτό που σας προσφέρει και πώς είναι ένας Έλληνας να ξεχωρίζει σε μια ξένη χώρα;

Για μένα η γοητεία της έγκειται στην ανεξάντλητη ενεργεία, στο ότι “δεν κοιμάται πότε”. Τον τελευταίο χρόνο λόγω του Covid έγινε αγνώριστη - σιωπηλή, υπναλέα και ερημική. Όμως επειδή την είδα να αυτοαναζωογονείται μετά από οικονομικά κραχ, blackouts, και τρομοκρατικές επιθέσεις, είχα βάσιμες ελπίδες ότι θα επανέλθει. Και πραγματικά. Το καινούριο σλόγκαν στα media είναι “Νew York is Back!”. Ξανανοίγει το Broadway, αρχίζουν τα κονσέρτα, οι λεωφόροι κιτρίνισαν με ταξί, αγώνας για κρατήσεις στα εστιατόρια, κλπ.

Ήταν το όνειρό μου να ζήσω εδώ. Τριάντα πέντε χρονιά αργότερα και ακόμα χαμογελάω μόλις αντικρίσω την κορυφογραμμή του Μανχάταν από την γέφυρα του Μπρούκλιν όταν επιστρέφω από κάποιο ταξίδι. Είναι μια εξοντωτικά κουραστική μητρόπολη, βρώμικη καμία φορά, επικίνδυνη, άλλα μοναδική.

Δεν ένιωσα ούτε στιγμή έξω απ’τα νερά μου, γιατί είμαστε όλοι ξένοι στην ίδια πολύ. Δεν άλλαξα ούτε συντόμευσα πότε το σούπερ πολυσύλλαβο επίθετο, είτε το διπλό μου όνομα. Ούτε προσπάθησα να σβήσω την ελληνική προφορά μου. Δεν είχα ποτέ την φιλοδοξία να αμερικανοποιηθώ, αλλά να παραμείνω μια Ελληνίδα στο Μανχάταν!

Τι μέρος της ζωής σας καταλαμβάνει σήμερα το wellness και πώς έγινε η μεγάλη στροφή;

Είναι ένας χώρος που με ενδιέφερε πάντοτε, διάβαζα βιβλία για διάφορες πρακτικές "ευ ζην" και ονειρευόμουν να διδάξω, μέχρις ότου οι συνθήκες στάθηκαν ευνοϊκές για να ασχοληθώ αποκλειστικά με την yoga. Το 2008 με την κρίση στην Wall Street η δουλειά μου στην μόδα μειώθηκε αισθητά, γιατί ο κόσμος ζοριζόταν οικονομικά και δεν πλησίαζε τα ακριβά ρούχα. Ταυτόχρονα το ίντερνετ όλο κέρδιζε έδαφος με αποτέλεσμα οι έντυποι κατάλογοι, τα περιοδικά και οι διαφημίσεις που ήταν οι κυρίως πελάτες μου, να χάνουν σταθερά το κοινό τους. Βρήκα λοιπόν τον χρόνο για εντατικά training και έγινα δασκάλα.

Η ηλικία είναι εμπόδιο για να ασχοληθεί κάποιος με το σώμα του και την καλή υγεία; 

Δεν υπάρχει πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά για άσκηση και "ευ ζην". Κάνω μαθήματα σε παιδάκια 2 ετών κι έχω μαθήτριες που άρχισαν yoga στα 80 και κάνουν ραγδαία πρόοδο. Το θέμα είναι πόσο τακτικά και συστηματικά ασκείται κάνεις. Η μητέρα μου ξεκίνησε γυμναστική στα 75 έγινε απίθανα ευέλικτη, και συνεχίζει ακάθεκτη με ζουμ στα 89!

Τι κάνει τη ζωή μας καλύτερη και πώς ο νους και ο τρόπος που σκεφτόμαστε έχει να κάνει με αυτό;

Ο ευέλικτος νους σε ένα ευέλικτο σώμα. Η ευελιξία και η ευκινησία είναι βασικοί σωματικοί στόχοι της yoga, αλλά ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι στην καθημερινότητά μας. Είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε θετικά τις εξελίξεις και τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μας. Το ζητούμενο βεβαία είναι να μην περιορίζουμε την πρακτική σε 2-3 ώρες μαθήματος την εβδομάδα, άλλα να την ζούμε όλη μέρα κάθε μέρα.

Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο σίγουρο από την αλλαγή. Παράδειγμα ο τελευταίος χρόνος. Τίποτε δεν ήταν αναμενόμενο. Κι όμως, τα καταφέραμε και ίσως μάθαμε να εκτιμούμε βασικές άξιες που θεωρούσαμε δεδομένες. Προσωπικά στάθηκα τυχερή, γιατί το επάγγελμα μου έγινε επίκαιρο και μπόρεσα να μοιραστώ τις γνώσεις μου για να βοηθήσω παλιούς και καινούριους μαθητές να αναζητήσουν ηρεμία και καλή φυσική κατάσταση στο στρωματάκι.

Χρειάστηκε βεβαία να αλλάξω τον τρόπο διδασκαλίας, ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμόσω τις τάξεις μου στο zoom, με κάμερες, extra οθόνη, εξωτερικό μικρόφωνο, και όλα τα αξεσουάρ, σταδιακά όμως απόκτησα άνεση και σε αυτήν τη φάση απολαμβάνω τα διαδικτυακά μαθήματα γιατί έχουν πολλά πλεονεκτήματα, τόσο για μένα, όσο και για τους μαθητές. Δεν χάνεις ώρα με μετακινήσεις, πάρκινγκ, δεν χρειάζεσαι να φορέσεις παλτό, να βρεις ομπρέλα, χρησιμοποιείς τα δικά σου props και μπορείς να παρατείνεις την savasana για όσο θέλεις στο δικό σου living room. Είναι πραγματικό δώρο!

Ποιο είναι ένα dream project που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις;

Θέλω να ταξιδεύω διδάσκοντας και να διδάσκω ταξιδεύοντας. Οι μαθητές μου με ρωτούν συχνά πότε σχεδιάζω retreat στην Ελλάδα και ανυπομονώ να το οργανώσω σε κάποιο νησί για το 2022. Το θέμα είναι ότι έχω διάφορες προτάσεις και υπάρχουν τόσες τελείες επιλογές, μου είναι δύσκολο να διαλέξω.

Τι είναι η Ελλάδα για σένα και που βρίσκεται στα μελλοντικά σου σχέδια;

Η Ελλάδα είναι όλες οι νεανικές μου αναμνήσεις, νοιώθω ότι είναι η ταυτότητά μου. Γι’ αυτό όταν έρχομαι αισθάνομαι άλλος άνθρωπος, και πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε εύκολα να γίνει μονιμότητα. Η αλήθεια είναι βεβαία ότι περνώ εδώ τις διακοπές μου κάτω από ιδανικές συνθήκες, δεν ζω την ρουτίνα. Ελπίζω ότι στο εξής θα μένω σταδιακά μεγαλύτερα διαστήματα εδώ, καθώς μπορώ να δουλεύω κατά μεγάλο μέρος διαδικτυακά.

Περιέγραψέ μας με τρεις λέξεις τον εαυτό σου.

Αισιόδοξη, αναποφάσιστη, αναβλητική.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει…

Καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ ή κι ένα αξεσουάρ που φοράς για χρόνια.

Λατρεύω το λάπτοπ και το τηλέφωνό μου, μου είναι 100% απαραίτητα και τα κουβαλάω όπου πάω. Είναι το κινητό μου γραφείο! Έχω τα αγαπημένα μου καφέ -οι προϋποθέσεις είναι γρήγορο ίντερνετ και συμπαθητικοί μπαρίστες- όπου σταματώ ενδιάμεσα στα μαθήματα για να απαντήσω σε e-mails, να προγραμματίσω τις επόμενες τάξεις, να παρακολουθήσω ιντερνετικές διαλέξεις, κλπ.

Το vinyasa scarf της Lululemon με συντροφεύει στο αεροπλάνο, σε περιπάτους, σε δείπνα, παντού και όλες τις εποχές, γιατί φοριέται με 10 τρόπους. Οπως κι ένα vintage φόρεμα της Νόρμα Καμάλι που με έχει σώσει αμέτρητες φόρες σε ταξίδια, γιατί έχει ατελείωτες εκδοχές -φοριέται σαν μπλούζα, φούστα, φόρεμα, στράπλες... Έχω αδυναμία στα έξυπνα ρούχα, πολλαπλών χρήσεων.

Το αγαπημένο σου μουσείο/gallery ή μια έκθεση που λάτρεψες.

Λατρεύω τα πουά. Με μαγνητίζει η παιδικότητα που αντιπροσωπεύουν και με υπνωτίζει η συμμετρία τους. Ένας ακόμη λόγος να αγαπώ τα έργα της Υayoi Kusama! Το “Cosmic Nature” στον Βοτανικό Κήπο του Bronx, είναι η πιο αισιόδοξη έκθεση που θυμάμαι. Οι θεσπέσιοι κήποι αποτελούν το τέλειο background για τα τα υπερνατουλιστικά γλυπτά. Είναι η έκθεση που μας χρειαζόταν και που μας αξίζει. Το πολύχρωμο φινάλε ενός ατελείωτου, γκρίζου χρόνου. (“Kusama: Infinity” είναι ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ που ερμηνεύει την ιδιοφυΐα της)

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει…

Έκανα κατάδυση στην Ταϊλάνδη σε ένα σημείο που πηγαίνουν όσοι θέλουν να δουν λευκούς καρχαρίες και ευτυχώς δεν είχα την “τύχη” να συναντήσω ούτε έναν. Ήταν ρίσκο τυχαίο γιατί είχα μπει στην λάθος βάρκα με την λάθος ομάδα!

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ...

Να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο. Συμβουλή της μητέρας μου που υπήρξε ανέκαθεν -κολοσσός θετικής σκέψης.

Κάτι για το οποίο είσαι περήφανη…

Τα δύο μου παιδιά (αν και είναι αγαπημένο κλισέ) γιατί εξελίσσονται σε υπέροχους ανθρώπους, μιλούν άψογα ελληνικά και αγαπούν την Ελλάδα περίπου όσο κι εγώ.

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε...

Με ζεστή, ήλιο και πρωινή, «γαλάζια» βουτιά.

Και θα τελείωνε...

Με πικ-νικ στην δύση με θέα το λιμάνι και το Άγαλμα της Ελευθερίας.

Φωτογραφία Χριστίνα Μπρούσαλη