Ο Κωστής Γεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ έχει υπάρξει καθηγητής σκηνογραφίας και ζωγραφικής στη Σχολή Θεάτρου και κινηματογράφου του Λ. Σταυράκου, αλλά και σκηνογράφος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και την Ελληνική τηλεόραση. Ασχολείται από πολύ μικρός με την τέχνη, καθώς πιστεύει πως πρόκειται για το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του. Προσφάτως, παρουσίασε το νέο του έργο, METEORON, κοντά στο Δημαρχείο της πόλης μας. Αποφεύγει να θέτει πλαίσια στην ανάγνωση των έργων τέχνης του, νιώθει περήφανος για τα παιδιά του κι έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη μεγάλη στις μεγάλες του αγάπες που δεν είναι άλλες από τον σχεδιασμό και τη δημιουργία.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Στο κέντρο. Το πατρικό μου σπίτι ήταν στην Καμάρα.
Η σχέση μου με την πόλη μου είναι εμβληματική, γιατί σε αυτό το αγαπημένο μέρος γεννήθηκαν και άνθισαν τα εικαστικά μου όνειρα!
Από μικρό παιδί λάτρευα τη ζωγραφική και το σινεμά. Σε αυτό το σταυροδρόμι πήρα συνειδητά το δρόμο της ζωγραφικής και πέρασα στον κόσμο της τέχνης. Έκτοτε συνέβη κάτι που είναι αδύνατον να περιγράψω.
Η αγαπημένη μου γειτονιά ήταν το Διοικητήριο όπως αυτό ήταν παλιά! Ελπίζω σύντομα το πάρκο να αποκτήσει τον παλιό του χαρακτήρα!
Σπούδασα με τον καλύτερο δάσκαλο ο οποίος στο αρχικό μου στάδιο, μου έδωσε τις πιο «πολύτιμες» πληροφορίες καθώς με οδήγησε στον ουσιαστικό κόσμο της δημιουργίας. Ήταν ο Πάνος Κουσουτζίδης. Κατόπιν συνέχισα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στο Royal College of Arts στο Λονδίνο.
Το νέο μου γλυπτό έξω από το Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης συμβολίζει αυτό που επιθυμεί ο θεατής. Αποφεύγω να θέτω πλαίσιο και κατεύθυνση στην ανάγνωση του δημοσίου έργου τέχνης. Ας αφήσουμε ελεύθερο τον κόσμο να εντάξει την εικόνα στον προσωπικό του κώδικα. Πάντως κάποιος μπορεί να νοιώσει την αίσθηση της συνεργασίας, τη αλληλεγγύης, της φιλίας, της συμπαράστασης, της ανάτασης που διέπει την λογική του "METEORON".
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τέχνη από πολύ νέος. Σε ηλικία μόλις 13-14 ετών είχα ήδη αποφασίσει ότι θα ακολουθούσα αυτό που με καλούσε στο πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής μου. Ένα ταξίδι χωρίς τέλος και δίχως όρια!
Για μένα τέχνη σημαίνει «διάρρηξη» του υμένα της στατικής ισορροπίας και αναδιαπραγμάτευση των υπαρχόντων δεδομένων. Αρκεί όλα αυτά να γίνονται με βάση των κώδικα της έρευνας και της ουσιαστικής γνώσης και όχι με βάση τον εντυπωσιασμό και τον εικαστικό βερμπαλισμό.
Αντλώ έμπνευση από τον κόσμο που με περιβάλλει και από ό,τι είναι φανερό ή κρυμμένο στα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξής μου και του κόσμου όλου. Είναι η αγωνία του δημιουργού που αγωνίζεται να ανασύρει στην επιφάνεια και να δώσει σχήμα σε ό,τι άυλο τον «βασανίζει» και τον παρακινεί ώσπου αυτό να αποκτήσει την οντότητα που του αρμόζει.
Το έργο μου που ξεχωρίζω είναι το νέο METEORON της Θεσσαλονίκης! Για πολλούς και ιδιαίτερους λόγους και κυρίως για τους συναισθηματικούς!
Η μεγαλύτερη μου επιτυχία είναι οι μεγάλες ατομικές αναδρομικές μου εκθέσεις με γλυπτική και ζωγραφική στο εμβληματικό μουσείο SUZHOU και στο μουσείο SHAANXI στην Κίνα, αλλά και στο μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς στην Αθήνα.
Ο χώρος τέχνης που αγαπώ είναι το νέο ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης).
Νιώθω περήφανος για τα παιδιά μου!
Δε μπορώ να ξεχάσω το πρώτο γλυπτό ύψους δεκαπέντε μέτρων, ένα από τα 20 γλυπτά που έχω εγκαταστήσει στην Κίνα.
Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση το ταβερνάκι στο Σέιχ Σου που δυστυχώς δεν υπάρχει πια.
Η καθημερινότητα μου είναι δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι ο Willem De Kooning και ο Γιάννης Σπυρόπουλος που τον θεωρώ τον πιο κορυφαίο Έλληνα δημιουργό!
Θαυμάζω τον Francis Bacon και κάθε τι που είναι αληθινό και όχι «δήθεν». Υποκλίνομαι σε εκείνους τους δημιουργούς που σέβονται τον κώδικα της δημιουργίας και δεν διαχωρίζουν την πράξη από το αποτέλεσμα. Θαυμάζω όλους εκείνους που δεν πτοούνται από τα λάθη τους και τα μετατρέπουν σε νίκες! Αποστρέφομαι όλους εκείνους που κρύβονται πίσω από την τέχνη και τη χρησιμοποιούν αυθαδιάζοντας.
Δεν αποχωρίζομαι ποτέ τα εργαλεία της δουλειάς μου και του μυαλού μου. Προτιμώ την κριτική από την ομαδική σκέψη...
Το πιο δυνατό συναίσθημα είναι η υπογραφή στο έργο τέχνης. Έτσι κλείνει το προηγούμενο και παραδίδει το κλειδί στο νέο!
Χαρά της ζωής σημαίνει να είσαι ελεύθερος στην ζωή σου. Γι αυτό επέλεξα ή με επέλεξε η τέχνη, γιατί αυτή αποτελεί πεδίο δράσης ελευθέρως διακινούμενων νοών.
Μία από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι η δουλειά!
Η χώρα του εξωτερικού που αγαπώ είναι η Ιταλία.
Αυτό που μου είχε λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο είναι οι νυχτερινές έξοδοι με την ωραία ζωντανή Ελληνική μουσική του λαϊκού και του ρεμπέτικου!
Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις τελείωσε η καραντίνα ήταν να πάω για ουζάκι με τους φίλους μου στην ταβέρνα Λαγουδέρα του φίλου μου του Κώστα στο Πέραμα!
Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα ότι ο καλλιτέχνης ως μοναχικός λύκος που είναι, δεν νοιώθει ποτέ μόνος! Έχει τα στοιχειά και τα φαντάσματα που τον συντροφεύουν..
Για τις διακοπές μου σχεδιάζω θάλασσα, θάλασσα, θάλασσα....
Το πιο τρελό μου όνειρο είναι ένα γιγάντιο γλυπτό μου στην Νέα Υόρκη!
Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι η μεγάλη ατομική μου έκθεση στην HILTON ASMUS GALLERYστο Σικάγο στο τέλος του 2021.
Η τέλεια μέρα θα ξεκινούσε με ένα μπανάκι στην θάλασσα της Χαλκιδικής ή της Ελαφονήσου.
Και θα τελείωνε με μια υπέροχη βραδιά στην Ανατολή, το κουτούκι των Ξηντάρηδων στη Σκόπελο ή στην μουσική σκηνή Χαμάμ στα Πετράλωνα!
Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι τα Κάστρα στην Άνω πόλη!
Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί αφενός είναι η ιδιαίτερη μου πατρίδα και αφετέρου γιατί της οφείλω πολλά, διότι μέσα σε αυτήν έχτισα τον κόσμο που με οδήγησε στην τέχνη!
Αλλά με ενοχλεί γιατί δεν είναι καθαρή η θάλασσα στην παραλία.
Αν θα άλλαζα κάτι στη Θεσσαλονίκη θα ήταν οι ομπρέλες και τα στέγαστρα στην πλατεία Αριστοτέλους που σε κάποια σημεία την κάνουν να φαίνεται σκοτεινή.
Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο εξωστρεφή!
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις, «Θεσσαλονίκη μου ονειρομάνα!»
