Δεν είναι απαραίτητο να έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη για να τη θεωρείς πόλη σου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Νικολέτα Σαββάκη, η οποία πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην Πτολεμαΐδα απ' όπου κατάγεται. Η πρώτη, μάλλον καρμική, επαφή της με την πρωτεύουσα του Βορρά ήταν σχεδόν πριν από μια 10ετία όταν ήρθε ως φοιτήτρια στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Όπως μας εκμυστηρεύεται χαρακτηριστικά, μετά από 11 χρόνια παραμονής, δεν ξέρει αν θα αγαπήσει άλλη πόλη όπως αυτήν. Πλέον, θα τη συναντήσετε σε κάποιο Skg spot με τη camera της ανά χείρας, να «παγώνει» υπέροχες στιγμές που κρύβουν μια ιστορία από πίσω. Η φωτογραφία υπήρχε από πάντα στο DNA της Νικολέτας κι έτσι αποφάσισε να κάνει... το χόμπι της επάγγελμα. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί την απόλυτη πηγή έμπνευσής, καθώς κάθε γωνιά της είναι κι ένα «κάδρο». 

Πάμε να την ανακαλύψουμε!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πτολεμαΐδα. Τα πρώτα – κρίσιμα – 18 χρόνια διαμορφώθηκα στην κρύα (όλους τους μήνες σχεδόν) πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα παιχνίδι με ξαδέρφια και φίλους στην αυλή μας, διάβασμα αγγλικών - ειδικά το καλοκαίρι - στο μπαλκόνι και στιγμές άπειρου γέλιου με συμμαθητές που έγιναν φίλοι και πλέον μετράμε πολλές δεκαετίες.

Η αγαπημένη μου γειτονιά το 2011 ήρθα ως φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη και έμεινα για πολύ περισσότερο απ’ όσο θα περίμενε κανείς. 11 χρόνια μετά, δεν ξέρω αν θα αγαπήσω άλλη πόλη όπως αυτή. Παιδί αρχικά της Βασιλίσσης Όλγας κι έπειτα της Τούμπας, όμως τα τελευταία χρόνια το κέντρο είναι η γειτονιά μου.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να ασχοληθώ με τη διαφήμιση, τη δημοσιογραφία, τη φωτογραφία και κυρίως των συνδυασμό των τριών. Η δουλειά των ονείρων μου μεγαλώνοντας στο δημοτικό ήταν η δημιουργία trailer ταινιών. Πλέον ξέρω πως η στατική εικόνα είναι η μεγάλη μου αγάπη.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι ιδιαίτερη.

Σπούδασα Δημοσιογραφία και ΜΜΕ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Η σχέση μου με τη φωτογραφία ξεκίνησε χρόνια πριν. Πάντα υπήρχε μια τάση να «παγώνω» στιγμές. Κάπου το 2012 ξεκίνησα να τραβάω πιο «καλλιτεχνικά» και το 2014 αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά, αγοράζοντας την πρώτη μου DSLR.

Η φωτογραφία για μένα σημαίνει ψυχοθεραπεία και ελευθερία.

Αντλώ έμπνευση από τις βόλτες στην πόλη. Είναι γεμάτη κάδρα.

Ο ρόλος των social media στην καθημερινότητά μας είναι σημαντικός και σε ορισμένες περιπτώσεις σωτήριος. Τα Social Media, εκτός από την εμπορική τους σημασία και τη δυναμική που προσφέρουν στις εταιρείες/brands, είναι μέσο έκφρασης και διάδοσης ιδεών και ειδήσεων.

Μέσα από τις φωτογραφίες μου επιθυμώ να προκαλώ συναισθήματα. Να φτιάχνω τις ημέρες των ανθρώπων και να «λέω» ιστορίες χωρίς να χρειάζονται λέξεις.

Κάθε κλικ είναι και μία πρόκληση και πάντα μια ιστορία.

Για κάθε φωτογραφία έχω πλάσει στο μυαλό μου μια ιστορία. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα κλικ που συνοδεύονται από αστείες/σοβαρές/συγκινητικές ιστορίες.

Ένας χώρος τέχνης που θαυμάζω στην πόλη μου είναι στην πραγματικότητα, πολλοί. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από σημεία και χώρους τέχνης και πολιτισμού. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω μόνο έναν, τότε αυτός θα ήταν το Μουσείο Φωτογραφίας.

Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να καταφέρω μια φωτογραφία μου να κοσμεί το εξώφυλλο των New York Times.

Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο της φωτογραφίας.

Ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης όσον αφορά τον κλάδο μου είναι αρκετοί τόσο Έλληνες όσο και ξένοι φωτογράφοι, όπως ο Αλέξανδρος Μιχαηλίδης, ο Κωνσταντίνος  Τσακαλίδης, η Όλγα Δείκου.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα είναι, φυσικά, ο αδερφός μου. Το πρότυπο μου σε πολλά πράγματα. 

Τη ζωή μου μετά από 10 χρόνια τη φαντάζομαι ήρεμη και γεμάτη φωτογραφίες.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το The Caravan B&B, είτε για καφέ είτε για working from home.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το πρώτο μου φοιτητικό σπίτι, τα πάρτι, οι μαζώξεις, οι ομαδικές εργασίες. Οι φίλοι.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η Σβώλου. Ένας από τους πιο γραφικούς δρόμους της, με απαράμιλλη ομορφιά ειδικά το Φθινόπωρο και την Άνοιξη.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι πως «Κάθε άνθρωπος εξελίσσεται στον δικό του χρόνο».

Το επόμενο project που ετοιμάζω έρχεται τον Νοέμβριο. Stay tuned!

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι η βόλτα στη Θεσσαλονίκη με την κάμερα μου. Κυρίως στην Παραλία.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η γέφυρα στο Φάληρο.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί δε σταματάει να με εκπλήσσει φωτογραφικά αλλά και γαστρονομικά.

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν η νοοτροπία που επικρατεί από τους περισσότερους, ότι είναι άψογη σε όλα. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς χρειάζεται δουλειά και πολλή προσπάθεια απ' όλους μας. 

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή, προσβάσιμη και εξελιγμένη.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις Ερωτική, Φιλόξενη και με Υπέροχο φαγητό.

Φωτογραφίες & Κεντρική Φωτογραφία Θεσσαλονίκης: Νικολέτα Σαββάκη