Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, ο εικαστικός Γιάννης Αργυριάδης είναι ο άνθρωπος που, μέσα από τις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ, στην Καρόλου Ντηλ, συστήνει στο κοινό της πόλης τη δουλειά ταλαντούχων καλλιτεχνών. Ο ίδιος έχει διακριθεί για το έργο του «Καρέκλες Εξουσίας», κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Δικτύου Δημιουργικών Hub Χειροτεχνίας.
Τι ετοιμάζετε αυτήν την περίοδο;
Στο ΠΙΚΑΠ (Ολύμπου 57), έως τις 9 Νοεμβρίου Έλληνες και Κινέζοι εικαστικοί παρουσιάζουν μια νέα ενότητα έργων που συνεχίζει τον διάλογο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με το Πανεπιστήμιο της Guiyang. Μετά την έκθεση “Tearing and Healing” στην Κίνα και το «Συμπόσιο Τέχνης και Επιστήμης - Κοζάνη-Κίνα», η συνεργασία κορυφώνεται τώρα στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια περίοδο, λίγα μέτρα πιο κάτω, στο ουζερί Zeme (Ολύμπου 1), η τέχνη της γεύσης παίρνει τη σκυτάλη. Η βιτρίνα γευσιγνωσίας «Τεμέτερον» παρουσιάζει ένα project που μετατρέπει το ούζο και το τσίπουρο σε αφηγηματικά μέσα μνήμης και πολιτισμού. Μια επιστροφή στις ρίζες - ένας ποντιακός χαιρετισμός, ένα κάλεσμα συντροφικότητας. Με τη μουσική της λύρας του Σίμου Παπαδόπουλου, ο χώρος μεταμορφώνεται σε ένα μικρό παλιό τσιπουράδικο, όπου η γεύση γίνεται αφήγηση. Παράλληλα, το Zeme συνεχίζει το ταξίδι του μέσα από τον «Δρόμο του Αποστάγματος», μια πρωτοβουλία που φέρνει στο τραπέζι της Θεσσαλονίκης τις γεύσεις και τις ιστορίες του Βορείου Αιγαίου - από τη Λήμνο και τη Λέσβο έως τη Χίο. Κάθε πιάτο, κάθε ποτήρι, είναι ένας τόπος, μια ανάμνηση, ένα πρόσωπο. Στο μεταξύ, τον Δεκέμβριο ετοιμάζω μαζί με την Ελένη Σιμώνη το project “Human Hands” στο ΠΙΚΑΠ, αφιερωμένο στη δύναμη της χειρωνακτικής δημιουργίας, της υλικότητας και της ανθρώπινης επαφής με την Tέχνη. Θα συμμετέχουν καλλιτέχνες που δουλεύουν με τα χέρια και θέτουν στο επίκεντρο την επιστροφή στις ρίζες τους.
Αλήθεια, πώς προέκυψε η αγάπη σας για την Τέχνη;
Από το πάθος μου για την ομορφιά, τη δημιουργία και την έκφραση. Από μικρή ηλικία δημιουργώ κι εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου μέσα από τον κόσμο της Tέχνης. Ανακαλύπτοντας διάφορες τεχνικές και διαφορετικές μορφές έκφρασης, συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που κρύβεται πίσω από κάθε έργο.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που αποτελεί όνειρο ζωής σας;
Θα ήθελα μια εγκατάσταση στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ της Yayoi Kusama. Όπως λέει η ίδια: «Η Γη μας δεν είναι παρά μια βούλα ανάμεσα σε εκατομμύρια αστέρια στο Σύμπαν... Τα πουά είναι ένας δρόμος για το άπειρο».
My Favorite Spots
Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η περιοχή των Δώδεκα Αποστόλων, η νέα εναλλακτική Θεσσαλονίκη. Στην Άνω Πόλη, επίσης, ο χρόνος μοιάζει σαν να σταματά. Για φαγητό, λατρεύω το Koru Inspired Cuisine και το Zeme -και τα δύο στην Ολύμπου.
Ποιος είναι ο άνθρωπος του χώρου, τη δουλειά του οποίου θαυμάζετε;
Νομίζω ‒όσο και να ακούγεται παράξενο‒ ότι, όταν είδα τα έργα του μαρμαρογλύπτη Φίλιππου-Άγγελου Βαλέρα, είπα: «Ο νέος Χαλεπάς»! Κεφάλαιο «Θεσσαλονίκη». Ποιο μυστικό γνωρίζουν ελάχιστοι για την πόλη; Το έδικτο της Θεσσαλονίκης του 390 μ.Χ., του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, που δηλώνει εμφατικά πως η αυτοκρατορία έχει μόνο μια θρησκεία: τον Χριστιανισμό. Προφανώς, η ανάγνωσή του έγινε στη Μητρόπολη, στο σημείο που βρίσκεται η μεταγενέστερη Αγία Σοφία. Μοναδική στιγμή για τη χριστιανική πίστη.
Διαθέτει κάτι που καμία άλλη πόλη δεν έχει;
Τον συνδυασμό ρωμαϊκών, βυζαντινών μνημείων (άρα και πόλη UNESCO με την αρίθμηση 456), με τα αντίστοιχα οθωμανικά κι εβραϊκά μνημεία. Επίσης, τη θαυμάσια κουζίνα της πόλης μας, και αυτή με UNESCO χαρακτήρα!
Αν η Θεσσαλονίκη ήταν βιβλίο, τι τίτλο θα είχε;
«Το μαργαριτάρι δύο αυτοκρατοριών». Έτσι ονόμασαν τη Σελανίκ οι Οθωμανοί. Δεύτερη πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη η Θεσσαλονίκη, με 2.300 χρόνια συνεχούς Ιστορίας, πορεύεται στον χρόνο γεννώντας βλαστούς που φεύγουν για άλλους τόπους, αλλά δεν ξεχνούν ποτέ το θαλάσσιο μέτωπό της και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματά της ‒ έμπνευση για τους συγγραφείς της.
ΚΕΝΤΡΙΚΓ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΡΤΡΕΤΟ VASILIS VARSAKELIS
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025
