To θέμα της υιοθεσίας αποτελεί taboo -δυστυχώς- ακόμη το 2021 για αρκετό κόσμο. Ακόμη περισσότερο, όταν πρόκειται για υιοθεσία παιδιών από χώρες της Αφρικής. Παιδιών που έχουν διαφορετικό χρώμα, που προέρχονται από διαφορετικές κοινωνίες. Όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστεύουμε, όσο κι αν προσπαθούμε να πείσουμε ακόμη και τους εαυτούς μας ότι δεν ισχύει αυτό, είναι πραγματικότητα και τα ίδια τα γεγονότα έρχονται να μας το θυμίσουν. H Sandra Bullock είναι μία γυναίκα, που έχει αποκτήσει δύο παιδιά με αυτόν τον τρόπο, τον Louis και τη Laila και στο πλαίσιο τηλεοπτικής της παρουσίας, μίλησε για τη δική της εμπειρία. Τα λόγια της συγκλονίζουν και για μία ακόμη φορά, φέρνουν στο φως τη σκληρή αλήθεια...

Φοβερά λόγια από την πασίγνωστη ηθοποιό!

Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα 

Η ζωή της ήταν πάντα γεμάτη λάμψη. Η δουλειά αποτελούσε προτεραιότητά της για πολλά χρόνια κι η ίδια έδειχνε να το απολαμβάνει. Πρωταγωνίστηκε σε πολλές επιτυχίες του Hollywood κι έγραψε τη δική της ιστορία στο χώρο. Ωστόσο, πλησιάζοντας τα 40, συνειδητοποίησε πως κάτι της έλειπε. Για την ακρίβεια, όπως έχει πει η ίδια, τότε η προοπτική του να γίνει μητέρα έμοιαζε απίθανη. Όμως, ήταν κάτι που το ήθελε πολύ. Ο τυφώνας Catrine, ήρθε να της το υπενθυμίσει κι ουσιαστικά, τότε ήταν που πήρε τη μεγάλη απόφαση. Αισθάνθηκε ένα περίεργο συναίσθημα κι όλα άλλαξαν από τη μία στιγμή στην άλλη. «Κάτι μου είπε ότι το παιδί μου ήταν εκεί», εξήγησε η ηθοποιός. H Bullock ξεκίνησε τη διαδικασία υιοθεσίας το 2006 με τον -τότε- σύζυγό της, Jesse James, προκειμένου να αποκτήσουν τον μικρό Louis που ήταν μόλις 3 μηνών. Το ζευγάρι τελικά χώρισε κι η γνωστή ηθοποιός ολοκλήρωσε την υιοθεσία μόνη της.

Χρειάστηκε να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια και μία σειρά από γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά τα κατάφερε και κράτησε στα χέρια της, τον Louis. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όλα άλλαξαν. Η ζωή της απέκτησε άλλο νόημα κι όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξή της: «Είναι σαν να ταίριαζε ακριβώς στην αγκαλιά μου. Με κοίταξε στα μάτια και ήταν απλά... φρόνιμο. Το παιδί μου ήταν φρόνιμο». Ο Louis ήταν αυτός που την παρακίνησε να υιοθετήσει κι ένα δεύτερο παιδί, αφού ήταν κάτι που ζητούσε επίμονα για καιρό. Κάπως έτσι, λίγο αργότερα η οικογένεια απέκτησε ένα νέο μέλος, τη μικρή Laila κι η ηθοποιός έμοιαζε πιο ευτυχισμένη από ποτέ, απολαμβάνοντας τη ζωή με τα δύο της παιδιά. Ο ρόλος της μητέρας, ήταν κι είναι ο πιο σημαντικός της ζωής της, ωστόσο, δεν είναι όλα πάντα εύκολα. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλά, ακόμη και συμπεριφορές ανθρώπων που δε θα έπρεπε να έχουν θέση στη σημερινή κοινωνία, αλλά ποτέ δε λύγισε!

Τελικά έχουμε κάνει βήματα μπροστά;

Η υιοθεσία αποτελούσε ανέκαθεν ένα θέμα συζήτησης για αρκετό κόσμο. Πρόκειται για μία σπουδαία κίνηση, που δυστυχώς χρειάζεται αρκετή υπομονή, καθώς ειδικά στη χώρα μας η διαδικασία είναι δύσκολη. Ωστόσο, όπως εξήγησε η Bullock σε πρόσφατη συνέντευξή της, αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Η πασίγνωστη ηθοποιός φιλοξενήθηκε στην εκπομπή Red Table Talk και μίλησε για τα παιδιά της. Για μία ακόμη φορά, τα λόγια της συγκλονίζουν και μας δείχνουν, ότι μάλλον δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα...

«Να πω την αλήθεια, μερικές φορές εύχομαι να είχαμε το ίδιο χρώμα δέρματος. Γιατί τότε οι άνθρωποι θα μας προσέγγιζαν διαφορετικά. Και νιώθω το ίδιο όπως μια μητέρα με σκούρο δέρμα ή μια λευκή μητέρα με λευκά μωρά. Στη σχέση μαμάς παιδιού δεν υπάρχει χρώμα. Ίσως κάποια μέρα να μπορέσουμε να δούμε το θέμα με άλλα μάτια. Αφήστε την αγάπη να είναι η απόδειξη. Κανείς δε θα το έλεγε ευθέως, αλλά μπορείς να το μαντέψεις και να καταλάβεις τον ρατσισμό που κρύβεται». Μία μητέρα που μεγαλώνει με αγωνία τα δύο της παιδιά και καλείται να «απολογηθεί» για μία δική της επιλογή. Μία γυναίκα που προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά της από ανθρώπους που δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν κανέναν και τίποτα!

Η υιοθεσία και το μήνυμα για όλες τις γυναίκες

Η διαδικασία της υιοθεσίας δεν είναι εύκολη. Είναι επίπονη και χρειάζεται υπομονή κι επιμονή. Η Bullock εξήγησε μέσα από τη συνέντευξή της το πώς τη βίωσε η ίδια και δεν έκρυψε ότι πέρασε από το μυαλό της να τα παρατήσει. Λύγισε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ήθελε να γίνει μητέρα, ήθελε να αποκτήσει τα δικά της παιδιά και πάλεψε γι' αυτό, για να βγει στο τέλος νικήτρια. Αυτό είναι που συμβουλεύει και τις υπόλοιπες γυναίκες να κάνουν. «Η διαδικασία της υιοθεσίας είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για να το αναλύσουμε. Όταν πέρασα για πρώτη φορά τη διαδικασία, κατάλαβα ότι πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι ικανός γονέας. Είσαι στο κλουβί της κρίσης. Έφτασα στα μισά του δρόμου και είπα ”Δεν μπορώ να το κάνω αυτό”. Ήταν μια εξωσωματική εμπειρία», εξηγεί.

Tα λόγια της αποτυπώνουν την πραγματικότητα και δυστυχώς μας υπενθυμίζουν ότι μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει ακόμη και σήμερα. Υπάρχουν αυτοί που θα κρίνουν μία γυναίκα που παίρνει από μόνη της, την απόφαση να υιοθετήσει ένα μικρό παιδί και να γίνει μητέρα. Που θα σχολιάσουν αρνητικά ένα μωρό που προέρχεται από μία φτωχή χώρα κι ενδεχομένως δε θα είχε την ευκαιρία, σε διαφορετική περίπτωση, να μεγαλώσει σε ένα υγιές περιβάλλον. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δε στέκονται στο μεγαλείο αυτών των γυναικών -ή και των ανδρών φυσικά- αλλά ζουν στον δικό τους, στενό, μικρόκοσμο και προτιμούν να μένουν στο σκοτάδι. Ως πότε θα υπάρχουν όμως ανάμεσά μας;