Τα περισσότερα σπίτια των ανθρώπων έχουν τοίχους που οριοθετούν τους χώρους διαβίωσης. Όχι όμως στο Beldi, ένα loft 265 τ.μ., πρώην εργοστάσιο παπουτσιών, με θέα στην εκκλησία St. Leonard στο Shoreditch, ανατολικά του Λονδίνου. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι καταλαμβάνει έναν χώρο όπου τα μόνα υπολείμματα του εργοστασίου είναι τα αυθεντικά παράθυρα 30 Crittall που βρίσκονται και στις τέσσερις πλευρές πλημμυρίζοντας τον χώρο με άπλετο φυσικό φως.

Πριν ξεκινήσει το έργο του, το ζευγάρι άνοιξε ολόκληρο τον χώρο κι έζησε σε αυτόν όπως είναι -απορροφώντας το φως και την επαφή με το εξωτερικό. Οραματίστηκαν το μέρος αυτό σαν ένα σημείο ανάπαυλας -ένα είδος «κρησφύγετου» που έρχεται σε αρμονία με τη φύση (εξηγώντας τις πράσινες αποχρώσεις που ακολουθούν ολόκληρο το σπίτι). Ο χώρος συμπληρώνει τη θέα του πάρκου απέναντι κι έρχεται σε αντίθεση με την αστική ζούγκλα παρακάτω.

Η διακόσμηση είναι απλή κι εκλεπτυσμένη. Για να ενισχυθεί αυτή η εντύπωση μιας καλύβας στο δάσος, τα επιλεγμένα υλικά -ξύλο, πηλός- είναι εμφανή. Δε φαίνεται να έχει γίνει πολλή δουλειά και τα έπιπλα φαίνεται να έχουν βρει τη θέση τους στον χώρο φυσικά, ενώ το μυστικό έγκειται στην επιλογή vintage επίπλων και χειροτεχνίας.

Ρίχνοντας το βλέμμα στο πάτωμα είναι σαν να διαβάζει κανείς έναν υφαντό οπτικό χάρτη των ταξιδιών και της ιστορίας του ζευγαριού. Το κύριο καθιστικό χαρακτηρίζεται από διαφορετικά μοτίβα πλακιδίων στο πάτωμα και προσκαλεί τον επισκέπτη να περάσει μερικές ξέγνοιαστες στιγμές σε αυτό το δωμάτιο.

«Η επιλογή των υλικών στο δάπεδο είχε έμπνευση από τα ταξίδια μας στο Μαρόκο και τις ριάντ που επισκεφτήκαμε στο Μαρακές, όπου και παντρευτήκαμε. Τα πλακάκια είναι τοποθετημένα σε μοτίβα Herringbone και Basketweave με αλληλοσυνδεόμενες γεωμετρίες που βρέθηκαν σε παραδοσιακά σπίτια αυλών γύρω από το Suzhou της Κίνας, όπου έχουμε ταξιδέψει με τη νεαρή κόρη μας, Max.» Ο τρόπος με τον οποίο οι ιδιοκτήτες «αισθάνονται» τον χώρο τους είναι χαρακτηριστικός του τρόπου λειτουργίας της Zoe Chan και του Merlin Eayrs, που είναι αρχιτέκτονες και designers.

Ο τρόπος με τον οποίο το φως γεμίζει το διαμέρισμα κατά τη διάρκεια της ημέρας ήταν κρίσιμος στον τελικό σχεδιασμό. Εξίσου σημαντική ήταν η επιλογή των διαφορετικών υφών κι επιφανειών. Υπάρχει ακατέργαστο ασβεστοκονίαμα στους τοίχους, κατά παραγγελία ξυλεία από πριονωτό ξύλο, πλεκτά τούβλα και πλακάκια, ανακαινισμένα κομμάτια και πολλά προσεκτικά επιλεγμένα υφάσματα, έπιπλα κι έργα τέχνης. Η χρωματική παλέτα τείνει προς τα πράσινα και τα μπλε αναφέροντας τις απόψεις από τα μεγάλα παράθυρα και φέρνοντας μια υπόδειξη του εξωτερικού πρασίνου.

Ο τρόπος εργασίας των αρχιτεκτόνων φαίνεται μοναδικός -παρόλα αυτά προσπαθούν να διαφέρουν. «Πολλοί αρχιτέκτονες όπως ο Scarpa ή ο Mackintosh εργάστηκαν σε κάθε στοιχείο του σπιτιού», λέει ο Chan Eayrs. «Η αρχιτεκτονική ήταν μόνο ένα από τα πολλά πράγματα που έκαναν... μας επιτρέπει τόσο να εργαστούμε με τον δικό μας ρυθμό και να συνεργαστούμε με εξειδικευμένους τεχνίτες, βελτιώνοντας το όραμα όπως οι καλλιτέχνες ή οι γλύπτες». Συνδυάζοντας τον ρόλο του αρχιτέκτονα, του σχεδιαστή, του πελάτη και του προγραμματιστή, ο Chan Eayrs και η σύζυγός του φέρνουν μια εντελώς νέα έννοια στην έκφραση «ολιστικός σχεδιασμός». Και για να επιβεβαιώσουν την κλίση τους αυτή, ξεκινούν ήδη το επόμενο project τους.

Δείτε τις φωτογραφίες του σπιτιού στη gallery!

Φωτογραφίες: Taran Wilkhu & Toby Lewis Thomas