«Θέλω να μεταφέρω συναισθήματα, οπότε επιλέγω μια τεχνική ανάλογα. Η ιστορία έχει προτεραιότητα γιατί είναι πηγή συναισθημάτων», αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές ατάκες του Ιταλού video artist, Rino Stefano Tagliafierro της, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε στο γαλλικό ειδησεογραφικό μέσο, "Format Court" για την ταινία μικρού μήκους του με τίτλο "BEAUTY" που κυκλοφόρησε το 2014.

Με μια κίνηση έχει τη δύναμη να χαρίζει "ανάσα" σε δημοφιλή αριστουργήματα της ζωγραφικής. Μοιάζει σαν να θέλει να μας συστήσει στους κύριους πρωταγωνιστές τους. Κάθε ανάρτησή του στην πλατφόρμα του Instagram είναι και ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Ένα "πέρασμα" σε αλλοτινές αξίες, ιδέες και δημιουργίες. Μια ιστορία που κάθε φορά αποκαλύπτει και μια καινούργια λεπτομέρεια. Οι διάσημοι πίνακες "The Dutchess of Alba and La Beata" του Ισπανού ζωγράφου Francisco Goya και "Il Martirio di San Matteo" του Caravaggio, όπως και πολλά άλλα διακεκριμένα δημιουργήματα έχουν αποκτήσει νέα ζωή μέσω του graphic animation και αφηγούνται τα δικά τους βιώματα με μια διαφορετική αισθητική προσέγγιση του καλλιτέχνη.

Μια άλλη διάσταση

Το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό του χαρακτηριστικό, που διακρίνεται στις ταινίες του, είναι το πρωτοπόρο "πάντρεμα" εικόνας και ήχου. Μεταφερόμαστε σε μια διαφορετική διάσταση εικόνας, η οποία μας συνεπαίρνει μαζί με μελωδίες άλλης εποχής. Σχήματα, πρόσωπα και τόποι μας καλωσορίζουν σε μια πρωτόγνωρη περιπέτεια. Ο ίδιος είχε αναφέρει στην ίδια συνέντευξη. "Είναι το πάθος μου να συνδέσω τα δύο. Σε κάθε μου βίντεο δίνω μεγάλη σημασία στον σχεδιασμό του ήχου. Συνεργάζομαι συχνά με τον φίλο μου συνθέτη Enrico Ascoli που με καταλαβαίνει πολύ καλά. Ξέρει τι έχω στο μυαλό μου και με βοηθά να το καταλάβω. Υπάρχει μια μορφή συμβίωσης μεταξύ μας". Στην πρώτη του ταινία με τίτλο "My Super8" που κυκλοφόρησε το 2011, κατάφερε να "χτίσει" ένα ονειρικό τοπίο με αντιθέσεις "γεννημένο" από τριακόσιες φωτογραφίες του. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι για την συγκεκριμένη μουσική του ταινία που επιλέχθηκε στο Annecy το 2013, επεξεργάστηκε για πρώτη φορά τις εικόνες χωρίς μουσική. Στη συνέχεια δημιούργησε τη μουσική από το ακατέργαστο βίντεο και την ιδέα του και προσάρμοσε τις εικόνες με τη μουσική.

Για το Beauty είχε τονίσει: "Το "Beauty" σχεδιάστηκε περισσότερο ως ένα "συναισθηματικό ταξίδι". Ήθελα να μεταφερθεί ο θεατής και να μην σκέφτεται κατά τη διάρκεια της ταινίας. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια ιστορία μέσα στον θεατή, μια ιστορία που ξεπερνά το βλέμμα τους και εμπλέκει όλο τους το σώμα κάνοντας ανεβοκατεβάσματα συναισθημάτων. Θα ήθελα το κοινό να χαθεί στις ταινίες μου, σαν να ήταν σε έκσταση. Στο «Beauty», η μουσική και η αλληλουχία των ζωγραφικών έργων δίνουν το ρυθμό και προσανατολίζουν την ιστορία".

Στοo clip του "Peep Show" που κυκλοφόρησε το 2016, παρατηρούμε μια συγκεκριμένη αισθητική ξανά μέσα στα κλασικά έργα ζωγραφικής. Οι πρωταγωνιστές κινούνται συνεχώς γύρω από μια κλειδαρότρυπα ή μια κουρτίνα και επιθυμούν να παρακολουθήσουν κυρίως το άτομο, με το οποίο είναι ερωτευμένοι. Κυριαρχεί μια ιδιαίτερη, πιο προσωπική ατμόσφαιρα που αποτυπώνεται με έντονες αντιθέσεις, αλλά κυρίως επικρατούν τα σκοτεινά χρώματα, καθώς ανήκει και αυτό το στοιχείο στα βασικά χαρακτηριστικά του.

Η έμπνευση

Αν παρατηρήσουμε την δουλειά του, θα αντιληφθούμε από την αρχή το κοινό πεδίο δημιουργίας. Όλοι οι πίνακες που αξιοποιεί, έχουν κοινό σημείο αναφοράς. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι αγαπά τον γαλλικό κλασικισμό και τον William Bouguereau. Για το "BEAUTY" είχε ξεκινήσει επιλέγοντας τους ζωγράφους που του άρεσαν και στη συνέχεια κατευθύνθηκε σε πίνακες παρόμοιων καλλιτεχνών σε τεχνική ή σύμβολα. Έχει ομολογήσει ότι εσκεμμένα απέκλεισε καλλιτέχνες μετά τον 19ο αιώνα, όπως και τους ιμπρεσιονιστές. Έχει τονίσει συγκεκριμένα: "Ήθελα επίσης να διατηρήσω την αρχική πινελιά των πινάκων που ζωγράφισα προσθέτοντας μόνο μια μικρή κίνηση, χωρίς να τους παραμορφώνω. Μου πήρε πολύ περισσότερο από όσο είχα φανταστεί και βρέθηκα να δουλεύω σε αυτό το έργο τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες". 

Όσον αφορά την σχέση του με τα μουσεία έχει αναφέρει: «Δεν έχω δει τους περισσότερους πίνακες που εμφανίζονται στην ταινία μου. Μερικά βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Κράτησα πολλές σημειώσεις και κυρίως αφιέρωσα χρόνο επιλέγοντας ορισμένα χρώματα έναντι άλλων. Πέρασα επίσης πολύ χρόνο στο Διαδίκτυο για να ολοκληρώσω την ταινία μου».