Απόψε εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης «METAMORFOSIS» η ατομική έκθεση του Αλέξη Κυριτσόπουλου με τίτλο «Η χρωματιστή πλευρά των ανθρώπων».
Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943 όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα ως εικαστικός. Έχει γράψει και εικονογραφήσει βιβλία, έχει ζωγραφίσει δίσκους, αφίσες και CD, ενώ έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Νίκος Ξυδάκης και άλλους. Το 2022 η Ακαδημία Αθηνών τον τίμησε για το συνολικό του έργο.
Με αφορμή τη «χρωματιστή πλευρά των ανθρώπων» βρεθήκαμε με τον τιμώμενο καλλιτέχνη μία μέρα πριν τα εγκαίνια και μιλήσαμε για την έκθεση, το έργο του αλλά και το ρόλο της τέχνης μέσα στην καθημερινότητα του κόσμου.
Η χρωματιστή πλευρά των ανθρώπων
Μια έκθεση με έργα γεμάτα χρώματα που ξυπνούν τη φαντασία και τις παιδικές μας αναμνήσεις, κάνοντας την απλή καθημερινότητα να μοιάζει με ένα παραμύθι. Η τέχνη του Αλέξη Κυριτσόπουλου κινείται ανάμεσα στην παιδική αθωότητα και τη νοσταλγία, περνώντας μηνύματα με βάθος μέσα από απλές, φαινομενικά, εικόνες.
Σχολιάζοντας τη θεματική της έκθεσης ο καλλιτέχνης αναφέρει «Για εμένα η χρωματιστή πλευρά των ανθρώπων μπορεί να είναι η αστεία και η καλή πλευρά τους, ή κάποια που είναι αόρατη. Κάποτε περνούσα από τα Εξάρχεια και μέσα σε αυτό το ρημαδιό της επαναστατικότητας είδα ένα γκράφιτι με ένα μικρό σύνθημα το οποίο έγραφε “Να ξαναβρούμε την τρυφερότητα”. Εγώ ως άνθρωπος είμαι με αυτό το σύνθημα και ως στάση ζωής προτιμώ να τείνω σε μία πιο συμπαθητική πραγματικότητα και να διατηρώ την αισιοδοξία και την ελπίδα μου. Στην εποχή μας υπάρχει πολλή αρνητικότητα και μια περίεργη απαισιοδοξία, κάτι με το οποίο προσωπικά δεν βολεύομαι και θεωρώ πως χρειαζόμαστε λίγο φως – και τα χρώματα φυσικά είναι φως».
«Αυτός που θα έρθει στην έκθεση θέλω να πάρει μαζί του φεύγοντας μία “σοβαρή χαρά” - και λέω σοβαρή γιατί ελπίζω να μην εκλαμβάνει κάποιος αυτό που κάνω ως χαζοχαρούμενο. Σοβαρή χαρά σημαίνει ότι ανακαλύπτω μια μικρή ανάσα μέσα σε έναν κόσμο που φλέγεται από πολέμους, από κύματα προσφύγων και από κοινωνικές αδικίες».
Αυτό που δίνει χρώμα στην καθημερινότητα του Αλέξη Κυριτσόπουλου είναι το να ξυπνάει, να πηγαίνει στο εργαστήριό του και να δημιουργεί.
Η συνέχεια της κοινής πορείας με τον Διονύση Σαββόπουλο
Κατά τη διάρκεια της πολυετούς του πορείας, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος έχει συνεργαστεί με μία σειρά «μεγάλων» ονομάτων. Ωστόσο, από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές του συναντήσεις ήταν εκείνη με τον αείμνηστο Διονύση Σαββόπουλο. «Η δουλειά του Σαββόπουλου προσωπικά μου αρέσει και με εμπνέει πολύ. Συνηθώς τα έργα του τελειώνουν σε κάτι -όπως μερικοί του προσάπτουν- που μιλάει για το γλέντι και για τους χορούς, μία στάση με την οποία συμφωνώ, καθώς έχουμε προσπαθήσει για διάφορα πράγματα στη ζωή μας που, ακόμα και με ενδιάμεσα λάθη και αμαρτίες, πρόκειται για πράγματα που δεν πρέπει να οδηγούν σε μαυρίλα και απαισιοδοξία – στο τέλος της ημέρας δικαιούμαστε να πιούμε ένα ποτήρι κρασί με τους φίλους μας» αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο του και τη μεταξύ τους σύνδεση.
Η διαφορά μου με τους απαισιόδοξους είναι ότι δίνω σημασία και στο πιο μικρό φωτάκι, κάτι το οποίο θα μετατρέπαμε σε ολόκληρο πυροτέχνημα με το Διονύση Σαββόπουλο.
Τα μελλοντικά βήματα
Ο καλλιτέχνης αυτήν την περίοδο έχει πολλά να περιμένει και να σχεδιάζει, όπως μια γενικότερη εικονογράφηση, όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος, τηλεοπτικών εκπομπών που θα περιλαμβάνουν τα τραγούδια αλλά και το αφήγημα από την αυτοβιογραφία του Διονύση Σαββόπουλου. Η διαδικασία δημιουργίας αυτού του έργου τού ξύπνησε την επιθυμία να ασχοληθεί μελλοντικά με το προσωπικό του απωθημένο, που πάντα θαύμαζε και δεν μπόρεσε να κάνει πέρα από κάποιες μικρές προσπάθειες, την τέχνη του animation. Επιπλέον, αναμένει σε λίγο καιρό την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του με τίτλο «Το καλό του καλού», ιστορία την οποία εμπνεύστηκε από μια τυχαία συνάντηση με έναν ταξιτζή στην Αθήνα πριν από πολλά χρόνια. Επρόκειτο για μία συνάντηση η οποία του θύμισε πόσο όμορφο είναι να συναντά κανείς έναν όμορφο άνθρωπο.
Σαν δυνητικά σχέδια αφήνει την δημιουργία animation για επιπλέον τραγούδια του Σαββόπουλου, το στήσιμο μιας θεατρικής παράστασης του βιβλίου «Το παραμύθι με τα χρώματα» καθώς και μία ανοιχτή εκκρεμότητα με το έργο του «Δον Κιχώτη» που τόσο αγαπά.
Τα έργα του, οι νέοι δημιουργοί και η ζωγραφική
Στην ερώτηση, αν υπάρχει κάποιο έργο στις συλλογές του, το οποίο το κρατάει πιο πολύ κοντά του απαντά: «Δεν γυρίζω σε κάποιο έργο μεμονωμένα αλλά περπατάω μαζί του. Ίσως αυθόρμητα θα σου έλεγα το πρώτο μου βιβλίο “Το παραμύθι με τα χρώματα” που του χρόνου κλείνει και 50 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία».
«Αν θα έδινα μια συμβουλή στους νέους καλλιτέχνες θα ήταν να είναι ειλικρινείς. Αυτό που κάνει ένας δημιουργός είναι μια προσωπική του υπόθεση, όπου παίρνει μια χειροποίητη μπουκάλα που την πετάει στο Πέλαγος και όποιος αισθάνεται το “κάλεσμα ” πάει προς αυτό. Όταν εκφράζεσαι καλλιτεχνικά οι δουλειές αυτές είναι σαν ένα είδος εξομολόγησης – εκθέτεις κατά κάποιο τρόπο την ψυχή σου κι αν ο θεατής έχει παρόμοια διάθεση ίσως ανταποκριθεί. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι λίγο δύσκολο στον καιρό μας γιατί τα σημερινά προβλήματα είναι πιο έντονα συγκριτικά με το παρελθόν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα σύννεφο όπου οι άνθρωποι μπορεί να ζουν κεφάτα και ευχάριστα, αλλά να έχουν μέσα τους ένα “πραγματάκι” που δεν έχουν επεξεργαστεί ακόμα. Καλό είναι να έχουμε μια αντίληψη του τι είναι αυτό που έχουμε μέσα μας και να ερχόμαστε σε επαφή με αυτό, χωρίς να μένουμε στα επιφανειακά. Αν μια τυχαία έκθεση, ένα τυχαίο ποίημα, ένα τραγούδι καταφέρει να φτάσει μέχρι εκείνη τη μικρή χορδή της ψυχής ενός ανθρώπου τότε μάλιστα».
Η έκθεση «Η χρωματιστή πλευρά των ανθρώπων» θα βρίσκεται στην Αίθουσα Τέχνης METAMORFOSIS από 11 Δεκεμβρίου 2025 έως 13 Ιανουαρίου 2026.
