Λίγες μόλις ημέρες μετά την ορκωμοσία του, ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, αποτελεί πλέον μέρος της ιστορίας της πόλης κι επίσημα. Σε μια χαλαρή κουβέντα, στον απόηχο της προεκλογικής περιόδου και με το βλέμμα στραμμένο σε όσα οραματίζεται, μια σκέψη με κυρίευσε... ότι νέος αέρας φύσηξε στην πόλη!

Πολλοί σας θεωρούσαν outsider. Νιώθετε μεγαλύτερο άγχος και να ικανοποιήσετε τους πολίτες -ψηφοφόρους και μη- και ν’ αποδείξετε λάθος όλους εκείνους που σας υποτίμησαν; 

Η ημέρα μετά τις εκλογές είναι διαφορετική. Στην αρχή της προσπάθειάς μας είναι αλήθεια ότι μην έχοντας μηχανισμούς, κόμματα και χρίσματα, πολλοί πίστευαν ότι δε θα είχαμε τύχη. Η επιμονή, η προσήλωση, η σκληρή δουλειά και το αυτοδιοικητικό μας μήνυμα τελικά έπεισαν τον κόσμο. Το ποσοστό που συγκεντρώσαμε τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών ήταν μοναδικό. Πλέον, όμως, δεν έχει σημασία αν με θεωρούσαν outsider ή όχι. Οι εκλογές είναι πίσω μας. Το μόνο που έχει σημασία είναι να γίνει η δουλειά που έχω κι έχουμε μπροστά μας. Δεν μπορώ να πω ότι όσοι δε με ψήφισαν έκαναν λάθος -η ψήφος είναι μια επιλογή που κάποιες φορές αφορά στη συγκυρία, το κομματικό κριτήριο ή ό, τι άλλο πέραν των προγραμματικών προτάσεων κάθε υποψήφιου και κάθε παράταξης. Δε διαχωρίζω του πολίτες σε αυτούς που με επέλεξαν και σε όσους δεν το έπραξαν. Είμαι δήμαρχος όλων, έχω χρέος να παραδώσω στο τέλος της θητείας μου μια διαφορετική Θεσσαλονίκη. Όπως την υποσχέθηκα, όπως την ονειρεύομαι!

Και ποια είναι για εσάς τα τρία μεγαλύτερα στοιχήματα για να δείτε την πόλη που ονειρεύεστε; 

Το μεγάλο στοίχημα είναι η καθαριότητα. Η Θεσσαλονίκη πρέπει πάση θυσία να καθαρίσει, να αλλάξει εικόνα. Ο αείμνηστος Έβερτ έλεγε ότι ο δήμαρχος πρέπει πρωτίστως να μαζεύει τα σκουπίδια, να έχει την πόλη καθαρή. Η γενικότερη ευταξία της πόλης, η ασφάλεια, η φροντίδα της, η διαχείριση του δημόσιου χώρου, η ορθή λειτουργία της, δηλαδή, είναι βασική προτεραιότητά μου. Φυσικά, η αποκατάσταση των μετακινήσεων, η λειτουργία του πολύπαθου Μετρό, η πίεση για λύση στο πρόβλημα του ΟΑΣΘ και η βελτίωση, όσο είναι εφικτό, του κυκλοφοριακού αποτελεί το τρίτο κεφάλαιο των τριών σημαντικότερων προτεραιοτήτων μου. Προφανώς, υπάρχουν τόσα άλλα που αφορούν στον πολιτισμό, την εικόνα της πόλης σε μεγάλες γιορτές, την ανάπλαση της πλατείας Αριστοτέλους. Αυτά θα λειτουργούν παράλληλα, αλλά οι βασικές στοχεύσεις αφορούν στην καθημερινότητα. Στην καθημερινότητα «πονάει» η Θεσσαλονίκη.

Δηλαδή, μια λειτουργική και φιλόξενη πόλη, ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει, σύμφωνα με το όραμά σας; 

Μια λειτουργική πόλη πρέπει να έχει άρτιες συγκοινωνίες. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι αυτά που της δίνουν ζωή, την κάνουν φιλική, εύκολα επισκέψιμη. Είναι αδιανόητο το σημείο που έχει φτάσει η πόλη μας σε αυτόν τον τομέα. Η καθαριότητα είναι ακόμη ένα σημαντικό συστατικό. Πόσο φιλόξενη είναι μια πόλη με βρώμικα πεζοδρόμια και κάδους που έχουν να πλυθούν χρόνια; Η ορθή σύνδεση του κέντρου με το αεροδρόμιο, ώστε οι επισκέπτες να νιώθουν ότι βρίσκονται σε ευρωπαϊκή πόλη. Και μαζί με τα παραπάνω, και το αίσθημα ασφάλειας. Η Θεσσαλονίκη δυστυχώς δεν είναι το ίδιο ασφαλής με τα προηγούμενα χρόνια.

Με αφορμή ότι επιλέξατε τη θρησκευτική ορκωμοσία, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι η ουσιαστική σας σχέση με τον Θεό…

Η σχέση με τον Θεό, είναι μία προσωπική υπόθεση. Στην Ελλάδα υπάρχει δυνατότητα τόσο για θρησκευτικό όσο και για πολιτικό όρκο -ο καθένας επιλέγει ό, τι τον εκφράζει. Οι αντιπαραθέσεις για το ζήτημα αυτό είναι πιστεύω προσχηματικές και τις αφήνω πίσω. Από εκεί και πέρα, η πίστη του καθενός άλλοτε περνά μέσα από την όποια τελετουργική διαδικασία, άλλοτε μέσα από τη στάση ζωής του.

Πιστεύετε πως ένα δημόσιο πρόσωπο πρέπει να κρατά ένα χαμηλό προφίλ ή ν’ αφήνει στοιχεία της προσωπικότητας και της ζωής του να εξωτερικεύονται;

Θεωρώ ότι ένα δημόσιο πρόσωπο θα πρέπει να διατηρεί τον ρόλο για τον οποίο έχει επιλεγεί. Ο δήμαρχος υπηρετεί έναν θεσμό. Οι πολίτες επιζητούν, απαιτούν, αναμένουν δουλειά και αποτελέσματα από μένα. Πιστέψτε με, περισσότερο από τις όποιες πτυχές του χαρακτήρα μου, η έγνοια του κόσμου είναι η σοβαρότητα και η αποτελεσματικότητά μου. Έτσι το έβλεπα κι εξακολουθώ να το βλέπω. Θα κρατήσω τη σεμνότητα που πρέπει να έχει ένας δημόσιος αξιωματούχος, αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω ψηλά το κύρος του θεσμού του Δημάρχου.

Θυμάστε το πρώτο συναίσθημα ή σκέψη που κάνατε το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων; 

Ήταν συναίσθημα τεράστιας συγκίνησης, δικαίωσης του δύσκολου και μεγάλου αγώνα που κάναμε. Μεγάλη χαρά, αλλά και μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Η σκέψη μου απευθείας πήγε στην οικογένεια και τους κοντινούς μου ανθρώπους, αλλά και στον πατέρα μου, που τόσο θα ήθελα να ζούσε μαζί μου αυτήν τη μοναδική στιγμή.

Αυτοί είναι και τα «στηρίγματά» σας στη ζωή; 

Φυσικά, η οικογένειά μου και οι πολύ κοντινοί μου. Δεν μπορώ να παραλείψω, βέβαια, και τους συνεργάτες μου, που είναι πάντα δίπλα μου μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας.

Και σε ποιον εκμυστηρεύεστε τα μεγαλύτερα και πιο τολμηρά σας όνειρα; 

Στους ίδιους ανθρώπους. Κάποια απ’ αυτά πάντως, τα πιο τολμηρά, μάλλον τα κρατώ για τον εαυτό μου.

Έχετε ζήσει και σπουδάσει στο εξωτερικό. Ποια χαρακτηριστικά ή συνήθειες των ανθρώπων που συναναστραφήκατε έχετε υιοθετήσει; 

Η σύντομη εμπειρία μου στην Αμερική, όπου ως υπότροφος συνέχισα τις σπουδές μου, ήταν πραγματικά ένας άλλος κόσμος. Άνετοι χώροι, μεγάλοι δρόμοι και πεζοδρόμια. Εφαρμογή και τήρηση κανόνων απ’ όλους. Αυτό που κρατάω, όμως, μέχρι σήμερα είναι ο τρόπος διαχείρισης της γνώσης. Σου «επιβάλλεται» με τρόπο να διαβάσεις, ν’ ασχολείσαι σοβαρά, να μη χαλαρώνεις. Αυτή η αυστηρότητα που υπήρχε συνέβαλε στο να είμαι περισσότερο υπεύθυνος. Και σκεφτείτε ότι ήμουν άριστος φοιτητής και στην Ελλάδα. Δε μου αρέσουν οι αναβολές, όταν κάτι μπορείς να το κάνεις σήμερα δεν το αναβάλλεις για αύριο. Έτσι λειτουργώ, αυτό κρατώ ως αντίληψη από τη μαθητεία μου στο εξωτερικό. 

Ο δήμαρχος υπηρετεί έναν θεσμό. Οι πολίτες επιζητούν, απαιτούν, αναμένουν δουλειά και αποτελέσματα από μένα. Πιστέψτε με, περισσότερο από τις όποιες πτυχές του χαρακτήρα μου, η έγνοια του κόσμου είναι η σοβαρότητα και η αποτελεσματικότητά μου.

Κι αν φιλοξενούσατε έναν φίλο σας από το εξωτερικό, ποια είναι τα highligths της Θεσσαλονίκης με τα οποία θα τον συστήνατε; 

Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από όμορφα σημεία, από γωνιές με ιστορία αιώνων και κρυμμένες γευστικές εμπειρίες. Είτε την κοιτάς από τη θάλασσα, είτε την απολαμβάνεις από τα κάστρα, έχει να σου προσφέρει μοναδικές εικόνες, ήχους και γεύσεις. Ιστορικό κέντρο, γραφικά στενά στην Άνω Πόλη, γαλάζιοι ορίζοντες στο παραλιακό μέτωπο. Εγώ αγαπώ το κέντρο, εκεί μεγάλωσα. Αλλά αν δεν την αντικρίσεις από ψηλά, θεωρώ ότι χάνεις το μαγικό συστατικό της «γεύσης» της. Άρα, μια επίσκεψη στα Κάστρα, όπου κατοικώ σήμερα, είναι επιβεβλημένη.

Αν ήταν αποκλειστικά στην ευθύνη σας, τι θα διατηρούσατε ανέπαφο από την πόλη και τι είναι αυτό που σίγουρα θα αλλάζατε; 

Σίγουρα δε θέλω ν’ αλλοιωθεί η ταυτότητά της. Η ιστορική της κληρονομιά και η ανοιχτή αγκαλιά της προς όλους. Θεωρώ ότι η πλειονότητα των πολιτών διαθέτει το χαρακτηριστικό της ανεκτικότητας. Αγαπώ πολλά μικρά σημεία της, δημοφιλή ή όχι. Τα εστιατόρια και τις μικρές, νόστιμες ταβέρνες της, αυτήν τη διάθεση παρέας και κοινωνικότητας που υπάρχει διάχυτη στους δρόμους. Τους μεζέδες στα στενά της, τη θέα από ψηλά, την αίσθηση που σου προσφέρει και δυσκολεύεσαι να την κάνεις λέξεις. Όπως κάθε πόλη έχει και τα μελανά της σημεία. Θα αναφερθώ στην εικόνα της, σε αυτό που ουσιαστικά αντικρίζει πρώτα ο επισκέπτης, αλλά και ο δημότης Θεσσαλονίκης. Την αίσθηση αμέλειας, το γκρίζο πέπλο που της στερεί τη λάμψη. Χρειάζεται ένα καλό λίφτινγκ, ένα καλό καθάρισμα, φροντίδα και ανάδειξη. Θέλω να περπατάω και να νιώθω περήφανος για την εικόνα της. Να γίνονται σημαντικά έργα, δράσεις κι εκδηλώσεις. Θέλω να «πάρει τα πάνω της» επιτέλους! Θ’ αλλάξει εικόνα πάση θυσία, θα γίνουν αυτά που αξίζει, που μας αξίζουν.

Μικρότερος, είχατε όνειρα, που έχουν πάρει πλέον άλλη μορφή ή εγκαταλείψατε; 

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω πιλότος, να βλέπω τον κόσμο από ψηλά, να ταξιδεύω. Τελικά, εν μέρει αυτή η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα, αφού έχω ερασιτεχνικό πτυχίο πιλότου. Πριν αρκετά χρόνια, πετούσα με τα μονοκινητήρια αεροπλάνα της αερολέσχης. Μεγαλώνοντας, βέβαια, κληρονόμησα -όπως ήταν αναμενόμενο- το μικρόβιο του μηχανικού από τον πατέρα μου. Με γοήτευε από την αρχή η σκέψη ότι μπορώ να υλοποιήσω τα σχέδια που βλέπω στο χαρτί, η εικόνα ενός εργοταξίου και η σταδιακή υλοποίηση μια κατασκευής. Μπορώ να πω ότι τελικά δεν εγκατέλειψα κανένα από τα όνειρά μου. Είμαι από τους τυχερούς που έκαναν τα παιδικά τους όνειρα πραγματικότητα, τα έζησα και τα ζω.

Αφού μιλάμε για όνειρα, είστε από τους ρομαντικούς που πιστεύουν ότι και από έναν μόνο μπορεί να ξεκινήσει η αλλαγή ή σκέφτεστε σε πιο ρεαλιστική βάση;  

Συνήθως, οι αλλαγές προκύπτουν από προσωπικές πρωτοβουλίες και στην πορεία διανθίζονται από περισσότερους. Κανείς δεν μπορεί να υλοποιήσει ένα όραμα, μια ιδέα, μια κίνηση μόνος. Είναι ουτοπικό να θεωρείς ότι μπορείς ν’ αλλάξεις τα πράγματα μόνος σου. Μπορείς να είσαι ο καρπός που θ’ αναπτύξει κάτι μεγαλύτερο, ο πυρήνας μιας συλλογικής προσπάθειας, μιας νέας προοπτικής, μιας νέας εποχής. Η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει, λοιπόν, από έναν, αλλά γίνεται πράξη μέσω συλλογικής προσπάθειας.

Όταν θέλετε να μείνετε μόνος, τι κάνετε; 

Η ηρεμία και η ησυχία του προσωπικού μου χώρου είναι το ιδανικό μέρος για μένα. Στον αγαπημένο μου καναπέ, μ‘ ένα βινύλιο να παίζει στο πικάπ ανασυντάσσω τις σκέψεις μου και οργανώνω την επόμενη μέρα που ξεκινάει πολύ νωρίς. Δεν υπάρχει κάτι ιδανικότερο για μένα από αυτό. Η μουσική με ταξιδεύει και μου επιτρέπει να ηρεμώ και να σχεδιάζω.

Οι λογαριασμοί σας στα social media είναι ιδιαίτερα δραστήριοι. Για έναν άνθρωπο με τη δική σας δράση, ποια είναι η σχέση σας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Για κάποιον που ασχολείται με τα κοινά αναμφίβολα αποτελεί βασικό επικοινωνιακό εργαλείο, εκτός από μέσο ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και κοινωνικής συναναστροφής. Διατηρώ συνεχή σχέση -όχι βέβαια εξάρτησης. Για να πω την αλήθεια, μου έλειψε αρκετά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πόσο μάλλον τώρα, στις πρώτες ημέρες της δημαρχίας, η προσωπική επαφή με κάθε φίλο στο διαδίκτυο. Είναι αδύνατο όπως αντιλαμβάνεστε να τα διαχειρίζομαι όλα προσωπικά. Παρόλ’ αυτά, τα παρακολουθούσα, γνώριζα πάντα τι θα «ανέβαινε», ήθελα να έχω τον έλεγχο. Στο τέλος της ημέρας, όταν επέστρεφα σπίτι, απαντούσα σε όσα περισσότερα μηνύματα μπορούσα. Ήταν και παραμένει συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου στα social media. Είναι πλέον μια τεράστια, δυναμική παρέα.

Αλήθεια, αν το ταξίδι σας μέχρι τον δημαρχιακό θώκο γινόταν ταινία, ποιο soundtrack θα το έντυνε;

Εύκολη η απάντηση. Σίγουρα θα είχε το ύφος, το πάθος, την ευφυΐα του πολυβραβευμένου -και κατά το ήμισυ Έλληνα- Alexandre Desplat. Είναι ο αγαπημένος μου, έχω σχεδόν όλα τα soundtracks του, τον έχω γνωρίσει προσωπικά, είναι η ιδανική επιλογή. Θα είχε μουσικό ύφος ενίοτε λυρικό, αλλά και σε κάποιες σκηνές επικό, δυναμικό, άντε κι ένα δυο ερωτικά θέματα!

Φωτογραφία: Έκτορας Νικολάκης - POV STUDIO

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 152 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2019