Όταν κανείς δεν φανταζόταν πως ένα απλό κουτί με ξηρούς καρπούς μπορεί να γίνει ένα ντελικάτο δώρο, το Carpo τους έντυσε με βελούδο και μετάξι, πλάι στον θόρυβο της σέσουλας που γεμίζει το κουτί. «Χώρεσε» μέσα σε τέσσερεις γωνίες τις μυρωδιές του φούρνου που τους ψήνει και μετά το άφησε να ταξιδέψει μόνο του. Φαντάζει απλοϊκό, όμως δεν είναι. Ειδικά, όταν έχεις ένα κράτος απέναντί σου και όχι δίπλα σου. Η ιστορία της Carpo είναι λίγο πολύ γνωστή στην αγορά. Το 2011, τα τρία αδέλφια Κώστας, Βασίλης και Αλέξανδρος Κοντόπουλος, αποφάσισαν να στραφούν στα καταστήματα λιανικής πώλησης, μετά από 30 χρόνια δραστηριοποίησης της Carpo Hellas στον τομέα της χονδρικής επεξεργασίας και της συσκευασίας ξηρών καρπών-αποξηραμένων φρούτων.

Η αρχή έγινε με το “Carpo Κολωνάκι” και η συνέχεια γράφτηκε με τα καταστήματα σε Piccadilly, Νέο Ψυχικό, Golden Hall, Knightsbridge, Γλυφάδα και Κηφισιά. Το βάπτισμα στο Piccadilly, και μετά στο Knightsbridge, ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμαστεί η επιχείρηση ανάμεσα στον σκληρό ανταγωνισμό και σε εξαιρετικά δυναμικά brand name με εδέσματα από κάθε γωνιά της γης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν ξέρω, αν τελικά ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις το Greeks do it better, πάντως πίσω από το συγκεκριμένο όνομα υπάρχει μια οικογένεια που προσπαθεί επίμονα για το καλύτερο. Το «καλύτερο» βέβαια είναι μια έννοια ρευστή που διαφέρει από αγορά σε αγορά και από επιχείρηση σε επιχείρηση.

Στην περίπτωση του Κώστα, του Βασίλη και του Αλέξανδρου, μεταφράζεται σε αναζήτηση εκλεκτών ποικιλιών από ξηρούς καρπούς. Αυτούς που βλέπεις να καβουρδίζονται μπροστά σου και θες να αρπάξεις πριν καν μπουν στην χάρτινη σακούλα. Ακόμα και εκείνες τις σοκολάτες, τα αποξηραμένα φρούτα με τα ζωηρά χρώματα, το μέλι, τον φρεσκοκομμένο καφέ και τα ροφήματα που βρίσκεις μόνο σε gourmet γωνιές. Η εμπειρία, είναι ολιστική. Έχει να κάνει με αυτό που ευχαριστιέται να βλέπει το μάτι και με αυτό που ικανοποιεί τη γεύση. Είναι η συνέργεια με τη φύση. Πάνω απ' όλα όμως είναι ιδέα, πολιτισμός, εξωστρέφεια, προσφορά, ευγένεια, χαμόγελο. Αυτό που ξεθωριάζει στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά που όταν «πακετάρεται» εκτός συνόρων, ακόμη και σε απαιτητικές αγορές, όπως αυτή του Λονδίνου, μπορεί και τα πάει περίφημα.

Μέχρι στιγμής, το στίγμα που  αφήνει πίσω της η επιχείρηση, πέρα από ένα πολύ καλό προϊόν που συλλέγεται από Έλληνες παραγωγούς -αλλά όχι μόνο-, είναι το ότι έχει επιχειρήσει να μυήσει ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας σε κάτι που πριν τους ήταν άγνωστο: να τους προκαλέσει  δημιουργώντας από το μηδέν γευστικές μνήμες, όπως αυτή η έντονη μυρωδιά που αναδύει ο φρεσκοκαβουρδισμένος καφές και το ψημένο αμύγδαλο. Είναι τόσο «χειροπιαστή» σαν σκέψη, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά απαιτητική στο να την υλοποιήσεις, αν όμως δέσει η συνταγή, απ' ότι φαίνεται κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί. Εμείς πάντως, τους ευχόμαστε να συνεχίσουν με την ίδια συνέπεια και το ίδιο μεράκι.