H γνωριμία μας με τη Φανή Σπυριδάκη προέκυψε με αφορμή το αφιέρωμα του GLOW Health Οκτωβρίου στον καρκίνο του μαστού. Υπέροχη, έτοιμη για κάθε απάντηση και πάνω από όλα πρόθυμη να μου μιλήσει για τη δική της μάχη. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, καθώς έβαζα σε σειρά το παζλ των διάφορων κομματιών που αποτελούν το αφιέρωμα, να μιλήσω με μια γυναίκα που βρίσκεται αντιμέτωπη με τον καρκίνο. Που τον έχει κοιτάξει στα μάτια και μπορεί να μου μιλήσει αληθινά γι’ αυτόν. Φυσικά, τη Φανή τη γνώριζα από τις διάφορες δραστηριότητές της, τόσο στον κλάδο των επιχειρήσεων εστίασης όσο και για τις μοναδικές -γαστρονομικές συνήθως- αφηγήσεις της. Η ίδια συχνά καταφεύγει στα δικά της «κανάλια», στα social media, για να μιλήσει για τη μάχη της, ώστε να αφυπνιστούν κι άλλες γυναίκες, να ενημερώσει και να συμπαρασταθεί. Ωστόσο, μου χάρισε τις παρακάτω λέξεις, γράφοντας η ίδια την προσωπική της διαδρομή με τον καρκίνο του μαστού. Με τη σειρά μου, διάβασα με προσοχή κάθε γραμμή και σας προτείνω να κάνετε κι εσείς το ίδιο...

«ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ»

Μπορεί να φανεί εντελώς ανορθόδοξο, αλλά θυμάμαι την αρχική διάγνωση όπως μια γυναίκα θυμάται τη στιγμή που της είπαν ότι είναι έγκυος. Και ναι, τη στιγμή αυτή παγώνει ο χρόνος και μας θυμίζει την έκφραση «ζήτημα ζωής και θανάτου». Στον γιατρό δεν με οδήγησε κάποια ενόχληση, αλλά η πειθαρχία μου στις ημερομηνίες των ετήσιων check ups υγείας μου. Για την ιστορία, να αναφέρω πως η μαστογραφία δεν έδειξε κάποια κακοήθεια. Χρειάστηκε ο υπέροχος για να δει ο γιατρός μου ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στα πρώτα λεπτά, υπήρξε τόσο αυθόρμητος ο πανικός του, που έκανα ό,τι μπορούσα για να τον καθησυχάσω. Ξέρετε, είμαι κόρη γιατρού και το αίσθημα κληρονομικής ευθύνης μού επέβαλε ψυχραιμία... Οι πάντες ενημερώθηκαν το πρώτο μισάωρο. Σε αυτήν τη μάχη εσύ είσαι ο πολεμιστής με το άλογο, εσύ είσαι ο πρίγκιπάς σου, αλλά κακά τα ψέματα, καμία μάχη δεν τη νίκησε κανείς μόνος του. Συνταγματάρχης είναι ο γιατρός σου -για μένα είναι οι εξαιρετικοί επιστήμονες, o παθολόγος-ογκολόγος Μαρίνος Τσιατάς και ο χειρουργός μαστού Γρηγόρης Ξεπαπαδάκης- και ύστερα, άλλοι θα μπουν στην πρώτη γραμμή και άλλοι θα ανεφοδιάζουν το στράτευμα. Δεν έχει σημασία τι ρόλο παίζει ο καθένας. Χρειάζονται όλοι. Θα σας πω επίσης και μία καθοριστική στιγμή που θυμάμαι. Ένιωσα να χάνω τον εαυτό μου σε ένα σπιράλ φθοράς, πόνου και αγωνίας και να τον ξαναβρίσκω μέσα από το δίκτυο αγάπης των δικών μου ανθρώπων και ενός ηλιοβασιλέματος στις Κυκλάδες.

«ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΑΣΑ»

Το κουράγιο μου δεν το έχασα, παρ’ όλη τη σωματική κόπωση. Το κουράγιο δεν είναι κάτι δικό μας. Είναι ένα νήμα που μας συνδέει με το άγνωστο, τον Θεό και την αυτοεκπλήρωσή μας. Ποτέ δεν ένιωσα ότι ήρθα σε αυτήν τη ζωή για να πεθάνω τώρα. Πέρασα 12 εβδομαδιαίες χημειοθεραπείες και 4 μηνιαίες, καθώς και ανοσοθεραπεία σε όλο αυτό το διάστημα. Το σώμα μου από την αρχή ανταποκρίθηκε πολύ θετικά, καθώς επικεντρώθηκα αποκλειστικά στην καταπολέμηση της νόσου. Αυτό που κρατάει το ηθικό μου ψηλά είναι η καθημερινή ιεροτελεστία ομορφιάς μου. Μια άρρωστη γυναίκα δεν είναι μια παραιτημένη και απεριποίητη γυναίκα. Η αυτοεικόνα μας είναι πολύ σημαντική, και για μένα ήταν ένας ακόμα στρατιώτης. Το σώμα μου το αγαπώ τώρα πιο πολύ από ποτέ. Το χρειάζομαι τώρα πιο πολύ από ποτέ. Και αν αντέξει, του υπόσχομαι φροντίδα και αγκαλιές. Η σκέψη μου για τη μαστεκτομή (αν και εγώ μάλλον θα κάνω μόνο ογκεκτομή) είναι η αναγκαία θυσία που θα κάνω για να κερδίσω τη ζωή μου. Θα είμαι περήφανη για αυτήν την ουλή μου.

«KΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΦΡΑΣΗ: “ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΡΘΑΤΕ ΝΩΡΙΤΕΡΑ;”»

Δεν κάνω και τίποτε άλλο από το να μιλάω συνέχεια δημόσια, μέσα από τα media και τα social, για την αναγκαιότητα της πρόληψης. Είναι σίγουρο πως καμιά γυναίκα δεν θα θελήσει να ακούσει σε μια ιατρική αίθουσα τη φράση: «Γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα;». Μην ξεχνάτε επίσης κάτι πολύ σημαντικό: H μαστογραφία δεν αρκεί. Πρέπει να κάνετε και υπέρηχο. Πιστεύω ότι οι Έλληνες γενικότερα -ας μην το περιορίσουμε στις γυναίκες- θεωρούν πως, επειδή έχουμε μοναδικό φως, υπέροχες παραλίες, είμαστε καλοί άνθρωποι και αισιόδοξοι Ζορμπάδες, κανείς μας δεν θα πάθει τίποτα μέχρι τα γεράματα. Επαναπαυόμαστε λοιπόν, αλλά τα πράγματα έχουν αγριέψει. Ο μέσος ηλικιακός χρόνος εμφάνισης καρκίνου έχει κατέβει πια κατά 15 χρόνια. Άρα, χωρίς πανικό και χωρίς να γίνουμε «κατά φαντασίαν ασθενείς» οφείλουμε να περνάμε το σώμα μας από ΚΤΕΟ, τουλάχιστον μια φορά ετησίως.

«ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΠΟΥ ΝΟΣΗΣΕ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ»

Δεν θέλω να παρουσιάζουμε τον καρκίνο σαν «δάσκαλο». «Μαθήματα» θα προτιμούσα να παίρναμε από θετικές εμπειρίες. Δεν χρειάζεται να κοιμάσαι με τον θάνατο για έναν χρόνο για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Θα προτιμούσα να μείνω στην ίδια τάξη. Μην ξεχνάτε, η νίκη απέναντι στον καρκίνο είναι η ίδια η ζωή!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025