Δανειζόμενη το σλόγκαν της νέας, πολυαναμενόμενης ταινίας του Γιάννης Σμαραγδή, για τη ζωή του κορυφαίου 'Ελληνα στοχαστή και συγγραφέα, Νίκου Καζαντζάκη, "στο σκοτάδι απαντάς με φως", συνειδητοποιώ πως η  Μαρίνα Καλογήρου είναι μια ηθοποιός που με την καριέρα και την προσωπική της στάση ζωής παράγει φως. Εσωτερικό φως. Αυτό που ξεπηδά αβίαστα από τους χαρισματικούς, ταλαντούχους και δημιουργικούς ανθρώπους, που αναζήτησαν και έχουν βρει ένα κομμάτι του εαυτού τους αλλά γνωρίζουν, πως δεν θα εφησυχάσουν ποτέ, γιατί πάντα θα τους έλκει η "άλλη οπτική", το διαφορετικό, που θα τους προσφέρει μια καινούρια γνώση -όχι απαραίτητα την καλύτερη. Αυτό το φως που "αγκαλιάζει" τους ηθικούς, ευγενικούς, όμορφους στην ψυχή και το μυαλό ανθρώπους. Να, λοιπόν, με μεγάλη μου χαρά και τιμή, να συνομιλώ με μια τέτοια γυναίκα, υπόδειγμα υποκριτικού ταλέντου και σκληρής δουλειάς, μια ολόγιομη πηγή φωτός, με αφορμή τον καινούριο της ρόλο στην ταινία "Καζαντζάκης".  

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στον συγκεκριμένο ρόλο; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε;

Δεν υπήρξε κάτι που να με δυσκόλεψε στ' αλήθεια. Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Σμαραγδή και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο ήταν πολύ αρμονική από την αρχή μέχρι το τέλος και όλα έγιναν με ροή και ευκολία. Η πρόκληση ήταν (όπως συμβαίνει πάντα όταν ερμηνεύεις αληθινά πρόσωπα) η ισορροπία μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας. Ο συνδυασμός της αληθινής Ελένης με την Ελένη του σεναρίου και τη δίκη μου Ελένη!

Σε ποια φράση της ηρωίδας στην ταινία "Καζαντζάκης" βρίσκετε τον εαυτό σας;

"Έτσι και παραπάνω από έτσι" απαντάει κάποια στιγμή και εννοεί τον αγώνα που έκαναν με το σύζυγο της να ζήσουν μια ζωή αληθινή, πηγαία και ουσιαστική. Πέρα από τα δεδομένα μιας κανονικής και συμβατικής ζωής. Αυτό το "παραπάνω από έτσι" είναι και ο δικός μου ο αγώνας. Να ζήσω κάτι μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο από αυτό στο οποίο μας οδηγούν κάποιες φορές η καθημερινότητα και οι κοινωνικοί συμβιβασμοί.

Μοιραστείτε μαζί μας ένα περίεργο περιστατικό ή κάτι αστείο από τα γυρίσματα της ταινίας, που να έγινε σημείο αναφοράς και που ακόμη να το θυμάστε και να το συζητάτε.

Υπάρχει μια τέτοια στιγμή που θυμόμαστε όλοι. Αλλά δεν ήταν αστεία, ήταν πολύ συγκινητική. Στο γύρισμα του τελευταίου πλάνου της ταινίας, το βράδυ της τελευταίας μέρας των γυρισμάτων. Η σκηνή τελειώνει και περιμένουμε τον σκηνοθέτη να πει το "STOP", ο οποίος βρισκόταν στον διπλανό χώρο βλέποντας στο μόνιτορ. Όμως, δεν ακούγεται τίποτα κι εμείς συνεχίζουμε να παίζουμε, με τα μάτια, εφ' όσον οι ατάκες είχαν τελειώσει. Περιμένουμε κι άλλο, τίποτα. Απόλυτη ησυχία. Και ξαφνικά ακούμε λυγμούς και καταλαβαίνουμε πως δεν μπορούσε να αρθρώσει το τελευταίο "STOP" λόγω της μεγάλης του συγκίνησης. Φυσικά μετά μας έπιασαν κι εμάς τα κλάματα και κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας... όλοι μαζί, αγκαλιά.

Ο Καζαντζάκης έλεγε, πως αυτά που καθόρισαν τη ζωή του αλλά και το έργο του, ήταν τα ταξίδια και τα όνειρα. Τι έχει καθορίσει τη δική σας ζωή, έως σήμερα;

Οι σπουδαίοι άνθρωποι που συνάντησα, η αγάπη που μοιράστηκα και η εμπιστοσύνη μου στη ζωή, πως όλα γίνονται για καλό. Ήαλλιώς, η βαθιά πίστη μου στο Θεό.

Που μεγαλώσατε ως παιδί; Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;

Μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά ταξιδεύαμε πολύ. Θυμάμαι τη μεγάλη ελευθερία που είχα. Να ονειρεύομαι και να μπορώ να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να επιλέγω εγώ για τον εαυτό μου και όχι κάποιος άλλος και να υπάρχει σεβασμός σε αυτό που ήθελα να είμαι.

Τι ονειρευόσασταν τότε να γίνετε, όταν θα μεγαλώνατε;

Από πολύ μικρή ονειρευόμουν 2 πράγματα: Να γίνω ηθοποιός και να βρω τον πρίγκιπα μου.

Ηθοποιός γιατί γίνατε; 

Η στιγμή που ένιωσα, ότι θέλω να είμαι ηθοποιός, ήταν ένα απόγευμα στην πιλοτή της πολυκατοικίας μου που έπαιζα σε ένα θεατρικό σκετσάκι μαζί με αλλά παιδιά. Ήμουν περίπου 7 χρόνων και ξαφνικά χάθηκα τελείως. Δηλαδή έχασα τον εαυτό μου, τη Μαρίνα και ένιωσα πως ήμουν ο ρόλος που έπαιζα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια απέραντη ελαφράδα... Μακριά από από τον εαυτό μου, το νου μου, τα συναισθήματα μου, το βάρος της Μαρίνας... Ένιωσα κάτι σαν την απελευθέρωση από το "εγώ". Από τότε κυνηγώ συνέχεια αυτή την απελευθέρωση. Μέσα από τους ρόλους, την Αγάπη, τον διαλογισμό...

Τι σας γοητεύει περισσότερο σε αυτό το επάγγελμα;

Αυτό που αγαπώ τώρα στο επάγγελμα μου είναι η δυνατότητα του να βιώνω σημαντικά συναισθήματα, να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και να μοιράζομαι αυτή τη γνώση και αυτό το ταξίδι.

Η υποκριτική σας έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο; Τι έχετε κατορθώσει να βελτιώσετε, όντας ηθοποιός;

Αν πάρουμε σαν δεδομένο, ότι και οι θετικές αλλά και οι αρνητικές εμπειρίες μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, γιατί γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τότε ναι. Κάνω αυτή τη διευκρίνιση, γιατί στο επάγγελμα μου έχω περάσει και παρά πολύ δύσκολα. Σε κάποιες συνθήκες και με συγκεκριμένους ανθρώπους. Και αυτό κάποιες φορές μπορεί, αν δε βρεις τη δύναμη να το διαχειριστείς σωστά, να σε κάνει κι εσένα αρνητικό η κακό. Η υποκριτική σου ζητά βαθύ εσωτερικό ψάξιμο. Μεγάλη αυτογνωσία. Και αυτό σε οδηγεί σε μια συνολική επίγνωση και βελτίωση σε όλα τα επίπεδα.

Ποιο είναι το σπουδαιότερο μάθημα που σας έχει διδάξει η ζωή μέχρι σήμερα;

Ότι κάθε τι στη ζωή μας, ακόμα και το παραμικρό, υπάρχει κάποιος λόγος που συμβαίνει. Είναι ένα μήνυμα για μας. Ένα μάθημα που πρέπει να πάρουμε για να συνεχίσουμε την εξέλιξη μας.

Τι μάθατε από τον γιο σας; Συχνά τα παιδιά μας διδάσκουν πράγματα, αρκεί να έχουμε ευήκοα ώτα, για να τα ακούσουμε και να τα καταλάβουμε. 

Μαθαίνω κάθε μέρα. Είναι ο καθρέφτης μου. Όταν νευριάζω, όταν βιάζομαι, όταν μπερδεύομαι, μέσα στα μάτια του αντικατοπτρίζεται ο εαυτός μου και είναι σαν να ακούω ένα καμπανάκι που μου θυμίζει, ποια είναι η αλήθεια.

Τι θα λέγατε σε μια γυναίκα που θέλει αλλά διστάζει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της;

Θα της έλεγα, πως συμφωνώ. Δεν είναι η καλύτερη ιδέα του κόσμου! Αν όμως συμβεί, υπάρχει κάποιος λόγος και γι' αυτό και η ζωή κρύβει πάντα μεγάλη ομορφιά σε όλες της τις εκδοχές. Ποτέ δεν ξέρεις, τι είναι το καλύτερο για σένα. Μπορεί η μεγαλύτερη ομορφιά να κρύβεται σε κάτι που θεωρητικά μοιάζει λάθος.

Ποια είναι η μικρή πολυτέλεια που επιτρέπετε στον εαυτό σας να απολαύσει; 

Πολλές μικρές πολυτέλειες: Το μασάζ, τα αφρόλουτρα, ολόκληρα πρωινά κοιτώντας τη θάλασσα, συχνά ταξίδια ακόμα κι αν γίνονται με δανεικά ή καφέ με φίλους, παρατώντας δουλειές που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν.

Τι εύχεστε να σας φέρει το μέλλον;

Χαρά και Ηρεμία.

Ο ιδανικός ρόλος υπάρχει ή είναι μια ουτοπία;

Ο ιδανικός ρόλος είναι πάντα ο επόμενος. Αυτός που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή της ζωής σου για να μάθεις κάτι παραπάνω για τον εαυτό σου.

Info: Η ταινία "Καζαντζάκης" σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή βγαίνει σήμερα, Πέμπτη 23 Νοεμβρίου, στις ελληνικές αίθουσες (διανομή Audio Visual S.A.)

Φωτογραφία: Nikos Koustenis