Λίγο πριν η Marie-Chantal Miller συναντήσει τον Παύλο, σε ένα blind date το 1992, είχε μετακομίσει με τους γονείς της σε ένα μεγαλοπρεπές αρχοντικό του 1913 κοντά στο Frick, όπου οι Millers είχαν μόλις ανακαινίσει με τον θρυλικό ιταλό interior designer, Renzo Mongiardino. Πλούσια μπορντό και σμαραγδένια βελούδα έντυναν τους τοίχους, ενώ τα βαριά έπιπλα από ξύλο απέπνεαν έναν επιβλητικό αέρα. Ένα από τα δωμάτια φωτιζόταν μόνο από κεριά. «Το αποκαλούσαμε dark ages επειδή δεν υπήρχε καθόλου φως», λέει σήμερα η όμορφη ξανθιά, διασχίζοντας το θολωτό φουαγιέ. Όταν η Marie-Chantal -τώρα μητέρα πέντε παιδιών και founder ενός brand παιδικών ενδυμάτων- και ο Παύλος, που παντρεύτηκαν το 1995, αποφάσισαν να μεταφέρουν την οικογένειά τους από ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα στο Λονδίνο πριν από αρκετά χρόνια, δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ. Το σπίτι ήταν άδειο κι έτσι μεταφέρθηκαν στο παλιό οικογενειακό της σπίτι.

Η κατοικία παραήταν γεμάτη και θεατρική και δεν ταίριαζε με τη νέα οικογένειά της. Ήθελε να την «φρεσκάρει» και για να το καταφέρει, κάλεσε έναν άλλο θρυλικό interior designer, γνωστό της από την παιδική ηλικία: τον François Catroux. Ο γάλλος designer έχει συνεργαστεί με ευγενείς και δισεκατομμυριούχους από τον Guy και τη Marie-Hélène de Rothschild, τον David Geffen αλλά και με τους γονείς της όπως και με τη Marie-Chantal και τον Παύλο στην έδρα τους στο Λονδίνο. «Τον συνάντησα όταν ήμουν οκτώ», λέει η ίδια. «Ο Catroux είχε τόση φαντασία και κομψότητα, και ήταν απολύτως πανέμορφος. Τον θυμάμαι που οδηγούσε στον μικρό δρόμο μας στο Παρίσι ένα convertible Bentley και πάντα είχε πλούσια μαλλιά. Μετά από τόσες δεκαετίες, έχουμε γίνει εξαιρετικοί φίλοι. Συνήθως με τους designers έχουμε χρονοδιαγράμματα, κάνουμε σχέδια και πλάνα αμοιβών αλλά μαζί του δεν ήταν έτσι. Ήταν πολύ ωραίο να διαμορφώνουμε το σπίτι μαζί» αναφέρει. «Έχει ένα συγκεκριμένο ύφος, το οποίο πάντα μου άρεσε -όχι πάρα πολύ δυνατό, πλούσιο αλλά όχι συντριπτικό» προσθέτει. 

Οι πέτρινες κατασκευές του σπιτιού, οι γύψινες διακοσμήσεις και οι επενδύσεις ήταν όλα συντηρημένα, αλλά αφαιρέθηκαν τα επιχρυσωμένα δερμάτινα καλύμματα των τοίχων, οι βαριές κουρτίνες και οι κόκκινοι βελούδινοι καναπέδες που αποθηκεύτηκαν για κάποια μελλοντική χρήση. Οι λευκές, γκρίζες και καστανόχρωμες αποχρώσεις έγιναν τώρα ο καμβάς σχεδόν σε κάθε τοίχο. «Θέλαμε να ξεκινήσουμε με ένα καθαρό σχιστόλιθο και στη συνέχεια να αποφασίσουμε τι είδους έπιπλα θα συνδυάζαμε», εξηγεί η Marie-Chantal. «Πολλοί θαυμαστές του Mongiardino θα αντιδρούσαν. Η μητέρα μου πάντα πειραματιζόταν με τον σχεδιασμό, κι έτσι οι χώροι στους οποίους μεγάλωσα είχαν πολλά patterns. Απλώς ήθελα να ασχοληθώ με τις εύκολες ουδέτερες αποχρώσεις».

Με τον Catroux άρχισαν να καταγράφουν το σπίτι του Λονδίνου για να καθορίσουν τι θα φέρουν στη Νέα Υόρκη: όλη την τέχνη, για αρχάριους, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Jean-Michel Basquiat, του Damien Hirst και του Rob Pruitt. Οι προσωπικές της αγορές άρχισαν στην ηλικία των 16 ετών, όταν ο Andy Warhol ρώτησε τον πατέρα της, αν ήθελε να καθίσει για να της φτιάξει ένα πορτρέτο. Όταν ο λογαριασμός έφτασε λίγο αργότερα, οι γονείς της «σχεδόν τον απέκρυψαν», θυμάται. Οι Warhols μπορούν να μπουν στο master bedroom, όπου μια φωτογραφία του Juergen Teller με τη Marie-Chantal ως νεαρός κύκνος καταλαμβάνει έναν άλλο τοίχο.

Στην formal τραπεζαρία, το μόνο που απέμεινε από τις μέρες του Mongiardino είναι ένας εξαιρετικός αγγλικός πολυέλαιος (ένας παρόμοιος του κρέμεται στη βιβλιοθήκη), ενώ ένα μεγάλο, επιβλητικό, στρογγυλό λακαρισμένο τραπέζι βρίσκεται στο κέντρο. «Μου αρέσει να φιλοξενώ με τον τρόπο που κάνουν οι Ιταλοί. Μπορείτε να είστε στο πιο όμορφο palazzo και να έχουν καλάθια ψωμιού και μεγάλα κομμάτια τυριού και κρέατος, crudités και κύπελλα με ζυμαρικά». 

Στη βιβλιοθήκη σερβίρεται τσάι και καφές, όπου ένας καναπές Vladimir Kagan, οι polar bear καρέκλες του François Catroux και ένα τραπεζάκι καφέ Lucite συνδυάζονται με ένα casual ριγέ χαλί. «Αυτό είναι της αδερφής μου», λέει η Marie-Chantal, επισημαίνοντας το τραπέζι της Alexandra von Furstenberg. «Είναι μεγάλο και τολμηρό. Αγαπώ όταν μπορούμε να αναμίξουμε διαφορετικά στοιχεία. Ο Catroux μου είπε να μην χρησιμοποιήσουμε βαριά ταπετσαρία. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια ωραία ισορροπία». Οι μεταλλικές βιβλιοθήκες Christian Liaigre που φιλοξενούν μια επιμελημένη επιλογή βιβλίων τέχνης και φωτογραφίας βρίσκονται πλάι στο έργο dot του Hirst.

Τα παιδικά δωμάτια, που βρίσκονται στους δύο πρώτους ορόφους, διακοσμήθηκαν σε άνετο ύφος από τον designer Michael S. Smith. «Ο Catroux δεν ενδιαφέρεται να κάνει υπνοδωμάτια για παιδιά», εξηγεί η Marie-Chantal, «και ο Michael είναι φίλος». Mια graphic ταπετσαρία σε γκρίζο-λευκό χαρτί καλύπτει τον τοίχο πίσω από το κρεβάτι, ενώ απέναντι υπάρχει ένα λευκό καθιστικό με μια μεγάλη επίπεδη οθόνη. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί, αν και η 23χρονη έχει το δικό της διαμέρισμα στην πόλη, προτιμά να μένει εδώ.

Μια δροσερή, κρεμ απόχρωση κυριαρχεί στo master bedroom, ενώ μαζί με τον Catroux επανασχεδίασαν την κρεβατοκάμαρα των γονιών της μετατρέποντάς την ως ένα καλά εξοπλισμένο dressing room που λειτουργεί πίσω από γαλλικές πόρτες. Η ντουλάπα της μητέρας της -πλήρης με τα επιχρυσωμένα αρχικά της σε μια φανταστική γραφή- παραμένει υπέροχα άθικτη.

Ο δεύτερος όροφος λειτουργεί ως ο κύριος χώρος ψυχαγωγίας. Καμπύλοι καναπέδες σε λινά υφάσματα bouclé float πάνω από ένα γεωμετρικό γκρι-και-μαύρο χαλί στο σαλόνι. Κατά μήκος των παραθύρων στο πίσω μέρος του δωματίου, εγκατέστησε μαξιλάρια από ένα αφρικανικό κλωστοϋφαντουργικό προϊόν, εξηγώντας: «Όταν έχω dinners, παρατήρησα ότι όλοι οι φίλοι της Ολυμπίας κάθονται στο περβάζι».

«Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις εδώ», συνεχίζει, προσθέτοντας ότι μαζί με τον σύζυγό της είχαν κάνει το πάρτι του αρραβώνα τους στο σπίτι αυτό και έφεραν τον νεογέννητο γιο τους Αχιλλέα -το τρίτο τους παιδί- εδώ από το νοσοκομείο. «Με δύο από τα παιδιά μου που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο στην Αμερική, λέγαμε «Δεν θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να επιστρέψουμε στη Νέα Υόρκη για λίγο; Είμαι τυχερή που έχω μια καλή σχέση με τα παιδιά μου και θέλουν να βρίσκονται γύρω μας. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ήμουν σε αυτό το σπίτι πριν από τον γάμο, στη διάρκεια του γάμου με τα παιδιά μικρά, και τώρα με τα παιδιά μεγάλα. Είναι σαν ένα τρίτο κεφάλαιο της ζωής μου» εξηγεί η ίδια. 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery

Source: Architectural Digest

Photography by Ngoc Minh Ngo