Μπορεί να μετράει ήδη κάποια χρόνια ζωής, το διαμέρισμα όμως που σχεδίασε ο Δημήτρης Τσίγκος στο κτίριο One Kleomenous που επίσης φέρει τη δική του υπογραφή, είναι σίγουρα αξεπέραστο και μια εντυπωσιακή προσθήκη στο αστικό τοπίο της Αθήνας.

«Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη ευθύνη του αρχιτέκτονα είναι η δημιουργία κτιρίων που συνδυάζονται αρμονικά με το περιβάλλον τους. Εάν το περιβάλλον είναι μια φυσική δασωμένη τοποθεσία, το κτίριο δεν πρέπει να παραβιάζει την ομορφιά του με σκληρές μορφές ή να εισάγει τεχνητά υλικά που δεν είναι κατάλληλα για το φυλλώδες τοπίο. Αλλά όταν το τοπίο είναι αστικό, από σεβασμό για την αισθητική που έχει ήδη καθιερωθεί στη γειτονιά, το κτίριο πρέπει να αναγνωρίσει την εγγενή νεωτερικότητα των σύγχρονων υλικών και μορφών. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένα κτίριο κατασκευάζεται στο πραγματικό όριο ανάμεσα στο χτισμένο και το μη οικοδομημένο; Όταν χτίζεται στο οριακό έδαφος που υπάρχει στην άκρη ενός πυκνοκατοικημένου αστικού ιστού και του εντελώς φυσικού περιβάλλοντος που τον περιβάλλει;».

Η απάντηση είναι απλή, αφού το κτίριο πρέπει να εναρμονίζεται με την αισθητική. Πρέπει να είναι αρκετά σύγχρονο ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ως δομή στην πόλη, αλλά ίσως πιο σημαντικό, πρέπει να συνδυάζεται αρμονικά με το παρακείμενο φυσικό τοπίο. Τέτοια είναι η περίπτωση του One Kleomenous της Αθήνας -το πρώτο επίσημο έργο που ολοκλήρωσε η εταιρεία Omniview με έδρα την πρωτεύουσα. Το κτίριο είναι μια επιβλητική κατοικία στην καρδιά της πόλης, με 11 ορόφους -έξι πάνω και πέντε κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Τόσο οι πελάτες όσο και ο αρχιτέκτονας μοιράστηκαν της αγάπη τους για τον Λυκαβηττό, ένα λόφο ασβεστόλιθου, από όπου προσφέρεται μια ασύγκριτη θέα στην πόλη που εκτείνεται κάτω, με την Ακρόπολη κέντρο.

Από την πλευρά της πόλης, η ύπαρξη ενός ψηλού κτιρίου οδήγησε τον αρχιτέκτονα στο να συνεχίσει τη μορφή του με ένα σταθερό κατακόρυφο στοιχείο, κατασκευασμένο από απλό στόκο, ένα από τα πιο δημοφιλή οικοδομικά υλικά της Αθήνας. «Μελετήσαμε πολύ προσεκτικά την τοποθέτηση του κτιρίου, τον προσανατολισμό του και τις λειτουργίες του, για να αναπτύξουμε μια στρατηγική για την πρόσοψη -ένα από τα σημαντικότερα σχεδιαστικά στοιχεία του. Η ίδια η μαρμάρινη πρόσοψη μπορεί να είναι μία από τις πιο φιλόδοξες δομές που δημιουργήθηκαν ποτέ στο πρόγραμμα υπολογιστών CAD/CAM για σχεδιασμό και κατασκευή. Από την πλευρά του οικοπέδου που έβλεπε τον δασωμένο λόφο, χειριστήκαμε γεωμετρικά τους σκληρούς όγκους των μπαλκονιών με πρόβολα που σχεδόν άγγιζαν τα δέντρα και τα φυτά, έτσι ώστε να προσαρμόζονται στις υγρές μορφές της γειτονικής γης. Επίσης, η νοτιοανατολική πλευρά του κτιρίου έπρεπε να είναι επενδυμένη με ένα σύστημα που θα φιλτράρει το άμεσο ηλιακό φως και θα εξασφάλιζε την ενεργειακά αποδοτική λειτουργία του σπιτιού.

«Ερευνώντας την περιοχή του Λυκαβηττού, ένας παλιός τοπογραφικός χάρτης του λόφου άρπαξε την προσοχή μας και η εγγενής φύση των γραμμών του περιγράμματος του χάρτη έγινε η πηγή της αρχιτεκτονικής εικόνας. Δημιουργήσαμε ψηφιακά μια σαρωτική πρόσοψη, δημιουργώντας ροή στους όγκους μετάβασης και γεφυρώνοντας τα συμπαγή σχήματα των μπαλκονιών. Στη συνέχεια διαιρέσαμε την πρόσοψη σε πολλαπλά τμήματα, χωρίς να προσθέσουμε επιπλέον όγκο στο κτίριο, αλλά προσπαθήσαμε να ενοποιήσουμε τα διαφορετικά στοιχεία σε ένα γεωμετρικά ευχάριστο σύνολο» λέει ο Δημήτρης Τσίγκος.

Η επιλογή του μαρμάρου τραβερτίνης ήταν πολύ ορθολογική, καθώς υπήρχε ανάγκη για ένα υλικό που να ταιριάζει με το χρώμα της χαρακτηριστικής μπεζ πέτρας των τοίχων “στήριξης” του Λυκαβηττού, αλλά και με ένα φυσικό συναίσθημα, λόγω της ποιότητας του. Η επιλογή της παλέτας όλων των υλικών προοριζόταν να αναφέρεται στο τοπίο της Αττικής με τα χρώματα της γης, της πέτρας και του ουρανού. Ο συνδυασμός της γλώσσας σχεδιασμού και των υλικών που επιλέχθηκε έδωσε το επιθυμητό αποτέλεσμα -μια ασυνήθιστη δομή που αναφέρει τόσο την πόλη που βρίσκεται πάνω όσο και τη δασική περιοχή που συγκρούεται. To One Kleomenous ξεχωρίζει με τη μοναδική του προσωπικότητα.