Όταν το 2011 τα νέα από τον ξαφνικό θάνατο της Amy Winehouse έκαναν τον γύρω του κόσμου, πολλοί ήταν οι φανατικοί θαυμαστές της που ένιωθαν τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια τους και όλοι ανεξαιρέτως δήλωναν σοκαρισμένοι. Παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστός ο αγώνας της ενάντια στον εθισμό της στο αλκοόλ και τις ουσίες, το παγκόσμιο πεντάγραμμο έχασε άδικα μια από τις πιο ταλαντούχες φωνές που είχε περάσει ποτέ από τη διεθνή σκηνή και κατάφερε με δυο μόλις άλμπουμ να τη σημαδέψει ανεξίτηλα και για πάντα.

Η μέρα ήταν 23 Ιουλίου και η αιτία δηλητηρίαση από το αλκοόλ. Αν και λίγη σημασία είχε, αφού το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Το κορίτσι με τη μαύρη φωνή, όπως πολλοί τη χαρακτήριζαν είχε φύγει άδοξα, αφήνοντας τη μουσική κατά πολύ φτωχότερη. 

Όλοι ήθελαν να ακούσουν κι άλλα πολλά από τα συγκλονιστικά τραγούδια που έγραφε, αφού μόλις δύο άλμπουμ εννοείται ότι δεν ήταν αρκετά. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να αρκούν; Ο κάθε στίχος ταξίδευε, κάθε γύρισμα της φωνής της προκαλούσε ρίγος και κάθε φορά που ο δίσκος τελείωνε, όλοι τον ξεκινούσαν από την αρχή -ξανά και ξανά. Η μίξη R & B, pop, soul και blues που κατάφερνε να πετύχει σε κάθε κομμάτι της ήταν απόλυτα εθιστική.

Ξεκίνησε επίσημα τη μουσική πορεία της το 2003 με το “Frank”, αλλά όταν τo 2006 λάνσαρε το δεύτερο άλμπουμ της “Back to Black”, τότε ήταν που όλοι στον κόσμο μιλούσαν για ένα πραγματικό φαινόμενο. Η Amy ήταν από τους καλλιτέχνες που κανείς νιώθει ότι δεν παράγει μόνο τραγούδια για το ραδιόφωνο, αλλά περισσότερο μια ιδέα,  μια φιλοσοφία. Η ίδια ήταν είδωλο, από αυτούς που έλειπαν από τη νέα γενιά, αλλά έμοιαζε να μην ανήκε σε κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα, ούτε εποχή. Ήταν διαχρονική. 

Το άλμπουμ απέσπασε τελικά πέντε βραβεία Grammy κι έγινε η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνης από τη Μεγάλη Βρετανία που κατάφερε τέτοια διάκριση.

Την επόμενη χρονιά ήταν που γνώρισε τον 22χρονο τότε φωτογράφο Blake Wook. Η ίδια μπορεί να απολάμβανε τους καρπούς της επιτυχίας της, αλλά η αναγνωρισιμότητα, τα media που ασχολούνταν συνεχώς με την προσωπική της ζωή και η θυελλώδης και προβληματική σχέση της με τον μετέπειτα σύζυγό της Blake Filder Civil, την έπνιγαν. Με τον Wook έδεσαν αμέσως και οι δυο τους έγιναν αχώριστοι για τα επόμενα δύο χρόνια.

Επτά χρόνια μετά τον θάνατό της, εκείνος υπογράφει ένα εντυπωσιακό λεύκωμα, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα από τις εκδόσεις Taschen, το οποίο συγκεντρώνει 85 ανέκδοτες –ασπρόμαυρες και έγχρωμες- φωτογραφίες της εμβληματικής και μοναδικής μουσικού από προσωπικές στιγμές και live εμφανίσεις της, τις οποίες απαθανάτισε τον καιρό που βρίσκονταν σε κοινή βάση. Ξεφυλλίζοντάς το, κανείς παρατηρεί μια πιο φωτεινή, αισιόδοξη και ανέμελη πλευρά της Amy Winehouse. Όπως ακριβώς δηλαδή θέλουν να τη θυμούνται όσοι την ήξεραν και τη θαύμαζαν. Η εξάρτηση άλλωστε, είναι γνωστό ότι μεταμορφώνει τον άνθρωπο, αλλά δεν τον αλλάζει.

Το κλαμπ των 27

Η Amy Winehouse αποτελεί μέλος του θρυλικού club των 27, μια μυθική ομάδα μουσικών που έφυγαν από τη ζωή σε αυτήν την ηλικία. Ο μύθος ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και καθιερώθηκε ως υπερσυμπαντική συνωμοσία το 1994, με την αυτοκτονία του θρυλικού 27χρονου Kurt Cobain. Στο πάνθεον των μουσικών αυτών ανήκουν και οι σπουδαίοι Jim Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison και ο Brian Jones –ο άνθρωπος που ίδρυσε τους Rolling Stones και τους έδωσε το όνομά τους. Τη χρονιά που πέθανε η τραγουδίστρια, πραγματοποιήθηκε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική έκδοση British Medical Journal, η οποία κατέληξε ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που πολλοί μουσικοί έχουν φύγει από τη ζωή σε εκείνη την ηλικία, ενώ το 2015 στατιστικά στοιχεία σε άρθρο της Independent παρουσίασαν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα.

«Δεν έχει νόημα να λες οτιδήποτε άλλο, παρά μόνο την αλήθεια» Amy Winehouse

Documentary & books

Το 2015 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Asif Kapadia «Amy: Το κορίτσι πίσω από το όνομα», το οποίο κέρδισε Όσκαρ στην κατηγορία του. Μέσα από αρχεία video, συνεντεύξεις, φωτογραφίες και μαρτυρίες δίνεται μια ζωντανή εικόνα της Amy πίσω από τη Winehouse και την ανθρώπινη ουσία της. 

Η ταινία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και συμμετείχε και στο φεστιβάλ των Κανών, αλλά η οικογένεια της τραγουδίστριας ξεκαθάρισε ήταν γεμάτο ανακρίβειες, ενώ ο τρόπος που προσεγγιζόταν ο πατέρας της ήταν άδικος και δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, καθώς παρουσιαζόταν ως αδιάφορος, όπως και πολλά άλλα μέλη της οικογένειάς της. Ο Kapadia όμως απάντησε ότι το φιλμ πραγματοποιήθηκε με αντικειμενικά κριτήρια και αληθινά γεγονότα που ο ίδιος συνέλλεξε. 

Ο Mitch Winehouse έγραψε ο ίδιος τη δική του εκδοχή των γεγονότων, όπως ακριβώς τα έζησε ο ίδιος, με τίτλο «Amy: Η κόρη μου», κάτι που έκανε και η μητέρα της Janis το 2014 με το βιβλίο “Loving Amy”.