Στην πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε, μου έρχονται καθημερινά φωτογραφίες και βίντεο από μια άλλη Θεσσαλονίκη. Μία Θεσσαλονίκη που τη διασχίζεις πέρα ως πέρα σε δέκα λεπτά. Μία Τσιμισκή, που όταν αναγκάζεσαι να την περπατήσεις σου φαίνεται ότι είναι ιδιωτικός δρόμος.

Σ' αυτή λοιπόν την καινούρια κατάσταση πραγμάτων, κάπου διάβασα τώρα τελευταία τι είπε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στο διάγγελμα του την παραμονή του London Blitz, της γερμανικής αεροπορικής επιδρομής στο Λονδίνο 1940-1941. «Θα ήταν ανόητο να αποκρύψουμε τη βαρύτητα της στιγμής. Θα ήταν όμως ακόμη πιο ανόητο να χάσουμε το κουράγιο μας και να αποκαρδιωθούμε».

Κάτι τέτοιο συμβαίνει λοιπόν και στον κόσμο όλο, αυτή τη στιγμή που ζούμε. Φαντάζει λοιπόν πολύ μακρινό το να αγκαλιάσουμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τους φίλους μας. Φαντάζει πολύ μακρινό το να βρεθούμε σε ένα αεροπλάνο ή λεωφορείο φίσκα στον κόσμο, σε ένα γήπεδο τένις, μπάσκετ, ποδοσφαίρου, σε μια συναυλία. Φαντάζει επίσης πολύ μακρινή η φάση που βγαίναμε έξω χωρίς να στείλουμε μήνυμα, απλά για να πάμε για ψώνια ή περίπατο. Για μας τους Θεσσαλονικιούς φαντάζει μακρινή μια βόλτα στην παραλία μας. Τέλος, φαντάζει μακρινό ότι θα ζήσουμε πάλι ξανά χωρίς τον διαρκή φόβο μήπως αρρωστήσουμε και μάλιστα βαριά.

Και παρ' όλα αυτά εφηύραμε και εφευρίσκουμε καθημερινά τρόπους να ξεπεράσουμε τις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε. Γίναμε εξπέρ στο Zoom, Whatsapp, Facetime, παρακολουθούμε πλέον μανιωδώς σειρές και έργα στο Netflix, και πίνουμε έστω και ψηφιακά το ουίσκακι μας με τα κοντινά φιλαράκια πολύ πιο συχνά από ότι πριν από τον κορωνοϊό. Ξαναβρισκόμαστε με παλιούς/ές μας φίλους/ες, συμμαθητές/τριες που είχαμε να βρεθούμε χρόνια. Ναι, δεν παίζουμε μπιρίμπα δια ζώσης, δεν έχουμε τη χαρά να... μαλώσουμε....να ψιλοκλέψουμε... δεν, δεν, δεν..

Αλλά πάμε περίπατο πολύ πιο συχνά και χαιρετιόμαστε με τους φίλους που είναι στην απέναντι πλευρά του δρόμου, κάνουμε γυμναστική ιδιωτικά με Skype και διάφορα άλλα τρελά. Απίστευτη η ευρηματικότητα και η συχνότητα των βίντεο που καθημερινά δεχόμαστε τα οποία διακωμωδούν τη νέα μας πραγματικότητα. Επιδεικνύουμε όλοι και όλες μας απίστευτη ανθεκτικότητα, και παρ' ό,τι πολλοί προβλέπουν ένα διαφορετικό κόσμο, μια διαφορετική καθημερινότητα, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και πάλι θα στριμωχτούμε σε ουρές και σε λεωφορεία και μετρό και ότι θα κάνουμε χώρο να χωρέσει ακόμη ένας/μια.

Και πάλι θα στεναχωρηθούμε για πράγματα που στη σημερινή κατάσταση δε θα μας ένοιαζαν και πάλι θα χαρούμε για πράγματα που σήμερα στην απίθανη αυτή αβεβαιότητα δείχνουν ασήμαντα.

Δεν έχω καμία αμφιβολία. Σύντομα θα είμαι στα Γιάννενα. Το υποσχέθηκα στα εγγόνια μου.

Bio

Ο Τζέκης Φλωρεντίν είναι ο ιδρυτής και Διευθύνων σύμβουλος της EBITS, μιας εταιρείας που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα αποτίμησης και εταιρικής στρατηγικής επιχειρήσεων. Έχει υπάρξει ο ιδρυτής, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Sarah Lawrence Α.Ε., εταιρείας που ασχολείται με την παραγωγή και πώληση γυναικείας ένδυσης και η οποία σήμερα διανέμει τα Sarah Lawrence Jeans και τη δανέζικη μάρκα Fransa. Ο κ. Φλωρεντίν κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη. Έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του ως πολιτικός μηχανικός σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο School of Engineering του Columbia University, ενώ είναι επίσης κάτοχος τίτλου MBA από το Columbia Business School. Προτού ιδρύσει τη Sarah Lawrence, ο κ. Φλωρεντίν εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στην Treadwell Corporation της Νέας Υόρκης (1971-1973). Ανήκει στο σώμα των εφόρων του Κολλεγίου Ανατόλια από το 2006, ενώ έχει υπηρετήσει ακόμη ως Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια (1996-2000). Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Fullbright από το 2003 και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος από το 2013. Είναι επίσης συγγραφέας του Βιβλίου “Angels, Elephants and Ants” των εκδόσεων University Studio Press.