Στο βορειοδυτικό τμήμα των ιταλικών Άλπεων, βυθισμένο στην πιο παρθένα φύση, το Casa Cinsc βρίσκεται σε μια από τις λίγες κοιλάδες που σώθηκαν από την επέκταση του μαζικού τουρισμού, ο οποίος μεταμόρφωσε τα βουνά μεταξύ της δεκαετίας του 1950 και του 1980. Κάπου εκεί, το σκηνικό απογειώνει τις αισθήσεις, έχοντας τον τρόπο να «κόβει» την ανάσα με την απερίγραπτη ομορφιά του.
Βρισκόμαστε σχεδόν 1.400 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπου οι δρόμοι γίνονται βαθμιαία πιο απότομοι για να φτάσουμε στη μικρή ομάδα σπιτιών που σκαρφαλώνουν σε μια κορυφογραμμή βουνού. Τα μέρη που κατοικούνται από γενιές που έχουν διατηρήσει τεράστιες εκτάσεις λιβαδιών βοσκότοπων και καλλιεργημένη γη, έχουν μετατραπεί τώρα σε πυκνά δάση. Μια αναπόφευκτη διαδικασία επαναξιοποίησης της φύσης που χαρακτηρίζει την υπάρχουσα κοιλάδα και προσελκύει μια αργή και σεβαστή τουριστική ροή. Η μεγαλύτερη αξία αυτού του τόπου μπορεί να συνοψιστεί με λίγα λόγια: η ουσία της αλπικής αγροτικής κληρονομιάς και η ανεκτίμητη αξία των διαθέσιμων πόρων, χάρη στο πλούσιο φυσικό πλαίσιο.
Παραδοσιακή αρχιτεκτονική που προκύπτει από τα ίχνη ενός βουκολικού παρελθόντος, που μας μεταφέρει στο χθες, αποτελούμενη από απότομες πλαγιές, βράχια και πλούσια δάση. Απρόσιτη και γενναιόδωρη ταυτόχρονα, ακριβώς σε αυτά τα εδάφη ριζώνει και διαιωνίζεται η οικοδομική, τυπολογική και λαϊκή παράδοση, αποκαλύπτοντας έτσι τον «πολιτισμό των βουνών». Κάπου εκεί, στο συγκλονιστικό σκηνικό, δεσπόζει και μια κατοικία, η οποία πρόσφατα ανακαινίστηκε από το αρχιτεκτονικό studio ATOMAA και κάποτε χρησίμευε ως στάβλος.
Το έργο αποκαθιστά το παλιό κτίσμα, μεταμορφώνοντάς το εντελώς, χωρίς ωστόσο να χάνεται η γοητεία του. Από την ανταλλαγή όγκων, προκύπτει ένα επιπλέον σώμα που εμπλουτίζει την αρχική διάταξη και ξεκαθαρίζει τους χώρους. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιήθηκε ένας επανασχεδιασμός του σπιτιού, έτσι ώστε όλα τα δωμάτια να θεωρηθούν ιδανικά για να διαμείνει κανείς, αλλά και για να γίνουν απόλυτα λειτουργικά. Με αυτόν τον τρόπο το περιβάλλον επεκτείνεται, χαρίζοντας μεγαλύτερη άνεση και πλημμυρίζοντας τον χώρο με φυσικό φως.
Το ξύλο, σε μια σκούρα εκδοχή, αποτελεί το βασικό στοιχείο κατασκευής, όπως επίσης και η πέτρα. Με σκοπό να εξασφαλιστεί ένα άμεσο contact με το εξωτερικό περιβάλλον, το αρχιτεκτονικό team επέλεξε να ανοίξει εκ νέου παράθυρα και μπαλκονόπορτες, ώστε να εισέλθει ανεμπόδιστο το φυσικό φως, αλλά και να χαρίσει απεριόριστη θέα στα ιταλικά λιβάδια.
Σε πολλά σημεία μέσα στο σπίτι έχουν προστεθεί επιφάνειες από ξύλο, έτσι ώστε να δημιουργηθούν διαχωρισμοί μεταξύ των δωματίων, αλλά και μια πιο «ζεστή» και σύγχρονη ατμόσφαιρα στο τελικό αποτέλεσμα. Η παράδοση συναντά τη μοντέρνα αισθητική, ενώ ο κάθε χώρος γίνεται πραγματικό παράδειγμα του slow living, σε ένα περιβάλλον απόλυτα ήρεμο και γαλήνιο, ιδανικό για μερικές ημέρες ξεκούρασης.
Στην ουσία, παρατηρούμε ένα μοναδικό upgrade των αρχικών, βασικών υλικών κατασκευής που πρωταγωνιστούν στη συγκεκριμένη κατοικία εδώ και πολλές δεκαετίες. Η ζεστασιά, στο μεταξύ, γίνεται κυρίαρχο χαρακτηριστικό ολόκληρου το σπιτιού, το οποίο αποτελεί μονόδρομο για τους χειμερινούς μήνες.
Η διαμόρφωση των χώρων έχει προσεγγιστεί από τους αρχιτέκτονες με έναν μινιμαλιστικό τρόπο, καθώς από μόνη της η τοποθεσία αρκεί για εντυπωσιαστεί κανείς. Τίποτα δε φαντάζει περιττό αντικρίζοντας το τελικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, έχει δοθεί τεράστια βάση σε όσα τοποθετήθηκαν, γι' αυτό κι εξασφαλίστηκε ένας άκρως αρμονικός διάκοσμος, ο οποίος εναρμονίζεται εξαιρετικά με το outdoor σκηνικό.
Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες της κατοικίας!
Φωτογραφίες: archisearch.gr
