Ανήκει στην ελίτ των κωμικών της χώρας μας, ένας ηθοποιός με ανεξάντλητες ικανότητες και ένας άνθρωπος με αληθινή ευγένεια και ήθος. Ο Αντώνης Λουδάρος φέτος το καλοκαίρι ντύνεται... γυναίκα, για να ερμηνεύεσει την Πραξαγόρα στην παράσταση Εκκλησιάζουσες, που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Αλέξανδρου Ρήγα.

Τι έχει να προσφέρει μια αρχαία κωμωδία στο σύγχρονο κοινό;

Με τρεις λέξεις: χαρά, συγκίνηση και σκέψη. Είναι μία κωμωδία με πολλές αστείες στιγμές που θέτει, όμως, ταυτόχρονα αμείλικτα ερωτήματα. Άλλωστε, πόσο στα αλήθεια έχει αλλάξει η πολιτική κατάσταση αυτού του τόπου, από τον 4^ο αιώνα π.Χ. που γράφτηκε το έργο;

Ο Αριστοφάνης, τον 4^ο αιώνα περίπου π.Χ., τάσσεται ανοιχτά υπέρ των γυναικών. Ποια είναι η θέση των γυναικών στην κοινωνία σήμερα;

Στη σημερινή κοινωνία οι γυναίκες κατέχουν σημαντικές θέσεις, διαπρέπουν στον επαγγελματικό στίβο και γίνονται μέχρι και αρχηγοί κρατών. Η πολιτική δεν είναι πλέον άβατο για αυτές, όπως την εποχή του Αριστοφάνη. Εντούτοις, παρά την ύπαρξη και προβολή αρκετών επιτυχημένων γυναικών, η προκατάληψη και τα εμπόδια δεν έχουν διόλου εκλείψει.

Ποια είναι η γνώμη σας για το πρόσφατο σκάνδαλο στο Χόλιγουντ (Weinstein) και τα νέα γυναικεία κινήματα ισότητας που έχουν γεννηθεί; Πιστεύετε, ότι αλλάζει κάτι προς το καλύτερο;

Σαφώς και κάτι αλλάζει. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι με έχει προβληματίσει όλο αυτό το κύμα καταγγελιών και θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για το πότε σταματάει το φλερτ και πότε αρχίζει η παρενόχληση. Τα όρια δεν είναι πάντα ευδιάκριτα.

Υποδύεστε την Πραξαγόρα, μια πανούργα γυναίκα που μεταμφιέζεται σε άνδρα και ηγείται της γυναικείας πομπής. Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο σας, τι σας δυσκόλεψε και ποιο σημείο του απολαμβάνετε περισσότερο;

Η Πραξαγόρα είναι μία πολύ δυναμική γυναίκα, που αποφασίζει να πάρει τη μοίρα της και τη μοίρα του τόπου της στα χέρια της, σε πείσμα ενός συστήματος ανδροκρατούμενου και εχθρικού απέναντι στη γυναικεία πρωτοβουλία. Είναι ένας ρόλος πολύ απαιτητικός, με πολλές μεταμφιέσεις και εναλλαγές, που απαιτεί το 100% της ενέργειας επάνω στη σκηνή. Θα έλεγα, ότι είναι ένας ρόλος - πρόκληση. Παράλληλα, όμως, είναι και ένας ρόλος γοητευτικός που σε καλεί να ταξιδέψεις στα πολύπλοκα μονοπάτια του γυναικείου μυαλού και της γυναικείας εφευρετικότητας.

Αλήθεια, πόσο πολιτικοποιημένη είναι η εποχή που ζούμε; Εννοώ, βλέπετε τον κόσμο γύρω σας να ενδιαφέρεται πραγματικά για όσα συμβαίνουν ή υπάρχει μια γενικευμένη απάθεια;

Σίγουρα η απάθεια, όπως λέτε, είναι το ζητούμενο για κάποια συμφέροντα, αλλά θέλω να πιστεύω πως είναι πολλοί εκείνοι που αγωνιούν για το μέλλον αυτού του τόπου και αναλογίζονται με σοβαρότητα τις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά και χαίρομαι πολύ, όταν ακούω νέους με οράματα και θέληση για ένα καλύτερο αύριο.

Διαβάζω ότι η παράσταση θα είναι διανθισμένη με μουσικές από όλη την Ελλάδα, από δημοτικά τραγούδια και πεντοζάλη μέχρι βαλκανικούς ρυθμούς. Ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτήν την επιλογή;

Πίσω από την ιδέα είναι η ίδια η Ελλάδα, με τιςδιαφορετικές τις παραδόσεις και μουσικές που πρωταγωνιστεί στην παράσταση. Η Ελλάδα με τον πολιτιστικό της πλούτο και τις υπέροχες μελωδίες. Θέλαμε ο θεατής να έχει φεύγοντας την αίσθηση που είχαμε παλαιότερα Σάββατο βράδυ που βλέπαμε ελληνική ταινία. Ταυτόχρονα, όμως, προσπαθήσαμε να θέσουμε σύγχρονα ερωτήματα με όχημα την πάντα επίκαιρη πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη.

Και πέρσι το καλοκαίρι βρισκόσασταν σε περιοδεία. Δεν νιώθετε ποτέ να σας κουράζει αυτό το συνεχές των παραστάσεων;

Και πέρσι και πρόπερσι… Τώρα που το σκέφτομαι τα τελευταία 30 χρόνια βρίσκομαι κάθε καλοκαίρι σε περιοδεία! Είναι κουραστικό, αλλά κάθε φορά επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό: αρχικά υπόσχομαι στους φίλους μου να μη δουλέψω και κάνουμε σχέδια για διακοπές και μετά από λίγο τους ανακοινώνω, ότι τελικά δεν θα τους ακολουθήσω, γιατί κάτι ενδιαφέρον προέκυψε… Κατά βάθος περιμένω κάθε φορά πώς και πώς να ξαναέλθω σε επαφή με τον κόσμο εκτός Αθηνών, που είναι πάντα πιο θερμός και πιο εκδηλωτικός. Αυτή η ζεστασιά και αυθεντικότητα είναι πολύ σημαντικές για έναν καλλιτέχνη.

Μοιραστείτε μαζί μας μια ανάμνηση από κάποια παράστασή σας που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.

Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη μου επαγγελματική θεατρική εμφάνιση, αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το Εθνικό Θέατρο με προσέλαβε να παίξω σε ένα έργο και μου έδωσαν έναν μικρό ρόλο με λίγες ατάκες. Εγώ ήμουν πανευτυχής που θα έπαιζα στη σκηνή με σημαντικούς συναδέλφους και έκανα πρόβες τα λόγια μου νυχθημερόν για να είμαι συνεπής και αντάξιος των προσδοκιών τους. Όμως, στη γενική πρόβα της παράστασης επενέβη το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ζητώντας να μου αφαιρεθούν οι ατάκες διότι, βλέπετε, είχα υπογράψει συμβόλαιο κομπάρσου, καθώς οι θέσεις που προέβλεπε ο κρατικός φορέας για ηθοποιούς είχαν ήδη συμπληρωθεί. Για να μην τα πολυλογώ, από τις λίγες ατάκες βρέθηκα να κάνω μόνο ένα «μμμ…» και ένα «αχ…», οπότε συστήθηκα στο θεατρικό κόσμο σχεδόν … μουγκρίζοντας!

Τι σημαίνει καλός ηθοποιός για εσάς;

Καλός ηθοποιός είναι αυτός που καταφέρνει να μιλήσει στην ψυχή του θεατή και να μείνει στη μνήμη του και μετά την παράσταση που έχει παρακολουθήσει. Η τέχνη μας είναι θνησιγενής αλλά ταυτόχρονα μπορεί να προσφέρει πολλά σε έναν άνθρωπο· από την ελπίδα μέχρι την απόφαση για μία καλύτερη ζωή. Και είναι ευτυχής ένας ηθοποιός που μπορεί να συμβάλλει έστω και λίγο στη διαδικασία αυτή.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει στον χώρο της υποκριτικής μέχρι σήμερα και ποιος σας το έδωσε;

Η υποκριτική μου έμαθε να κατανοώ και να σέβομαι  την ανθρώπινη φύση, που είναι πολύπλευρη και συναρπαστική. Έχω μάθει από τη δουλειά μου να έχω υπομονή με τους ανθρώπους και να διαχειρίζομαι τις καλές και τις κακές τους πλευρές. Άλλωστε κάθε έξι μήνες πρέπει να δουλεύω με νέους συνεργάτες, κάτι που δεν είναι πάντοτε εύκολο. Από την άλλη, ευτύχησα να έχω σημαντικούς δασκάλους, όπως η Μαίρη Αρώνη, η Αντιγόνη Βαλάκου και αργότερα στο επάγγελμα ο Κώστας Τσιάνος, ο Σταμάτης Φασουλής και πολλοί άλλοι.

Πιο είναι το ελάττωμά σας που παλεύετε εδώ και χρόνια να βελτιώσετε;

Η κακή διαχείριση του ελεύθερου χρόνου μου.

Τι δεν θα συγχωρούσατε ποτέ σε μία σχέση; Είτε φιλική είτε ερωτική.

Πιστεύω πως με τα χρόνια έχω γίνει αρκετά ανεκτικός με τους ανθρώπους και γενικά προσπαθώ να μην είμαι πολύ αυστηρός με όσους έχω επιλέξει να είναι στη ζωή μου. Λάθη κάνουμε όλοι μας και πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε γιατί καμία σχέση – ερωτική ή φιλική δεν είναι δεδομένη. Ίσως να δυσκολευόμουν περισσότερο να συγχωρήσω μία κακή πρόθεση παρά μία κακή συμπεριφορά.

Περιγράψτε μας ένα τυπικό 24ωρό σας...

Αυτή την εποχή ένα τυπικό μου 24ωρο ξεκινά στο lobby ενός ξενοδοχείου, με έναν καφέ στο χέρι, συνεχίζεται με πολύωρο ταξίδι στο κάθισμα ενός πούλμαν (το οποίο περιλαμβάνει παιχνίδια με συναδέλφους, ύπνο, γέλια και φωνές), ακολουθεί  άφιξη σε μία άλλη πόλη, το βράδυ παράσταση, για να καταλήξει σε ένα ταβερνάκι με συναδέλφους, συζητώντας και διασκεδάζοντας.

Τι άλλο σας δίνει χαρά, εκτός από την υποκριτική;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό, που δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχω στερηθεί λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων… προσπαθώ να ταξιδεύω λίγο μέσα από τους ρόλους μου όμως...

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ταξιδιωτικοί προορισμοί; Που θα θέλατε πολύ να ταξιδέψετε;

Αγαπώ πολύ το Παρίσι και τη Disneyland. Παλαιότερα πήγαινα συχνά εκεί γιατί με βοηθούσε να ξεχνιέμαι και να κρατώ ζωντανό το παιδί μέσα μου. Είναι μαγικά εκεί ιδίως τα Χριστούγεννα! Εύχομαι να ξαναπάω σύντομα.

Ποια είναι η φράση που λέτε πιο συχνά αυτόν τον καιρό;

Λέω «Δόξα τω Θεώ!» Που είμαι υγιής και έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπάω.

Τι εύχεστε να πετύχετε στο επόμενα 10 χρόνια;

Για τα επόμενα 10 χρόνια θα ήθελα να συνεχίσω να πορεύομαι στον συναρπαστικό και ταυτόχρονα πολύ, μα πολύ δύσκολο κόσμο του θεάτρου…

Info: 19/8 Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών, 29/8 Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, 21, 22 & 23/9 Θέατρο Δάσους