Γεννημένος το 1964 στο Παρίσι, ο Angelo Marino σπούδασε οικονομικές επιστήμες και κοινωνιολογία - εθνολογία στις Κάννες και στη Νίκαια, προτού αρχίσει να δουλεύει ως free lance φωτογράφος. Το 1987 κέρδισε το βραβείο "Madame Figaro" στη Photo Fair στο Παρίσι και το 1991 άρχισε να δουλεύει ως βοηθός φωτογράφος στο περιοδικό "Elle". Έχει ζήσει στο Τόκιο και συνεργάζεται με τα πρακτορεία Gamma και Keystone. Από το 1997 έως το 2004 διετέλεσε προσωπικός βοηθός του θρυλικού Helmut Newton και εν συνεχεία, της γυναίκας του June Newton, με στόχο τη διατήρηση της κληρονομιάς του κορυφαίου φωτογράφου. Τον καιρό αυτό συμμετέχει στην έκθεση "Guy Bourdin. Image Maker / Helmut Newton. A Gun for Hire / Angelo Marino. Another Story", στο Helmut Newton Foundation που θα ανοίξει τις πύλες της την 1η Δεκεμβρίου.
Μιλήστε μας λίγο για το concept του «Another Story». Καθώς δούλευα καθημερινά με τον Helmut και έπειτα με τη June (τη γυναίκα του Newton), συνειδητοποίησα ότι δεν έκανα τόσα πολλά για τον εαυτό μου. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω την πρόκληση να φτιάξω μία φωτογραφία την ημέρα για ένα χρόνο. Όλες αυτές οι μεμονωμένες εικόνες τραβήχτηκαν καθημερινά, μεταξύ 8 π.μ. και 10 μ.μ., με κάμερα τηλεφώνου. Παίρνω καθημερινά το ίδιο μονοπάτι, εκείνο που πηγαίνει από το σπίτι μου στον χώρο εργασίας μου, περπατώντας ή με πηγαίνοντας με τρένο, δύο ώρες μοιραία επαναλαμβανόμενες, ακόμη και από τις Κάννες έως το Μονακό. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της δουλειάς έγινε στον δρόμο προς το σιδηροδρομικό σταθμό, στο τρένο και στο παράθυρο της αμαξοστοιχίας. Έθεσα περιορισμούς στον εαυτό μου, ώστε να βρω έναν τρόπο να ξεφύγω απ’ αυτή την κανονικότητα: τη φωτογραφική μηχανή του τηλεφώνου μου, 52 εβδομάδες, 5 ημέρες την εβδομάδα, 260 "εξαιρετικές" στιγμές που είχα τα αντανακλαστικά να «πιάσω». Έτσι πήρα όλες αυτές τις 52 εβδομάδες και αποφάσισε να τις χρησιμοποιήσω ως «παλέτα» για να πω μια «Άλλη Ιστορία».
Η τέχνη της φωτογραφίας είναι… Η τέχνη του να γράφεις με το φως μια γραφική αναπαράσταση μιας στιγμής.
Η τέχνη για μένα είναι έκφραση, δημιουργία με ορισμένες τεχνικές δεξιότητες, αλλά κυρίως, μέσω της διαδικασίας της σκέψης και της φαντασίας, η δημιουργία μιας αναπαράστασης μέσα από το όραμα του καλλιτέχνη, που γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις του θεατή. Η τέχνη δεν είναι μόνο ένα ζήτημα αισθητικής φύσεως. θα μπορούσαμε να πούμε, ότι πρέπει να ενισχύσει πνευματικά τον παρατηρητή στην προσπάθειά του να κατανοήσει το έργο.
Εμπνέομαι από τα πάντα: πίνακες, αναγνώσματα, σχέδια ... από την ίδια τη ζωή.
Τα πιο σημαντικά πρόσωπα που έχω φωτογραφίσει είναι η οικογένεια και οι συγγενείς μου.
Το να εργάζεσαι για καταξιωμένα περιοδικά μόδας είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να προσαρμοστείς στο ρεύμα της εποχής για να πουλάς καλύτερα και μετά από αυτό, αμβλύνεται η δική σου τόλμη. Πολλοί φωτογράφοι είναι καλλιτέχνες αντιγράφων που ενδιαφέρονται μόνο να κερδίζουν χρήματα και να μην αναπτύσσουν το ταλέντο τους ή κάποιο όραμα.
Η πιο όμορφη γυναίκα που έχω φωτογραφήσει είναι αυτή που αγαπώ.
Η πρώτη φορά που ένιωσα περήφανος για τη δουλειά μου ήταν όταν βρισκόμουν στο Τόκιο, μη γνωρίζοντας κάποιον και χωρίς να μιλάω γιαπωνέζικα. Έφτιαχνα τα δικά μου έργα, αναμιγνύοντας στις φωτογραφίες μου γυμνό και λουλούδια και προσπαθούσα να τις πουλήσω. Μετά πήγα στο Playboy και τις δημοσίευσαν. Ήταν στα 30α γενέθλιά μου.
Έχω συνεργαστεί με αρκετούς φωτογράφους στο στούντιο «ELLE» και στην παραγωγή. Αλλά ο Helmut (Newton) ήταν ο μόνος που φωτογράφιζε με μια μόνο ερασιτεχνική κάμερα, σε κάθε είδους φως. Ταξιδεύαμε με μία μόνο τσάντα και πολλοί πελάτες έμεναν έκπληκτοι. Προετοίμαζε τη φωτογράφιση με μικρές σημειώσεις και όταν ήμασταν στο σετ, ήξερε, ακριβώς τι ήθελε και του έπαιρνε μόνο λίγα κάδρα για να το αποτυπώσει. Όλα είναι στο κεφάλι, δεν είναι η κάμερα που το κάνει. Μια φορά μου πως, όταν κάποιος φωτογραφίζει, δεν πρέπει να κρατάει το έργο του στα συρτάρια αλλά να το μοιράζεται με τον κόσμο. Έτσι κι εγώ το μοιράζομαι.
Ένας σπουδαίος φωτογράφος είναι ένας συγγραφέας, ένα δημιουργός του κόσμου.
Η κληρονομιά που άφησε ο Newton στον χώρο του γυμνού είναι θρυλική. Δεν ακολούθησε κάποιον. Δημιούργησε αυτήν την εικόνα της «αμαζόνας», της δυνατής και ανεξάρτητης γυναίκας. Και αυτή έχει ακόμη ισχυρή επιρροή στον κόσμο της μόδας, των ταινιών και της φωτογραφίας. Ήταν αρκετά έξυπνος για να "νικήσει το σύστημα" χρησιμοποιώντας όλα όσα του προσέφεραν τα περιοδικά, από ένα μοντέλο και ένα κομμωτήριο μέχρι έναν χώρο, για να δημιουργήσει την προσωπική του δουλειά.
Ένα κάδρο ευτυχίας είναι… το χαμόγελο ενός παιδιού.
Το μότο μου είναι μένω πιστός σε αυτά που νιώθει η καρδιά μου.
Info: Η έκθεση "Guy Bourdin. Image Maker / Helmut Newton. A Gun for Hire / Angelo Marino. Another Story", στο Helmut Newton Foundation του Βερολίνου θα διαρκέσει έως τις 13 Μαΐου του 2018.
