fbpixel

Search icon
Search
SKG Stories: Η πόλη μέσα από τα μάτια του Γιάννη Παλατζίδη
SKG STORIES

SKG Stories: Η πόλη μέσα από τα μάτια του Γιάννη Παλατζίδη

Για όλα όσα λατρεύει στη Θεσσαλονίκη


Μπορεί να μην το πιστεύετε ή να μην το γνωρίζετε, αλλά η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη μικρά «διαμάντια», ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό χώρο. Ο Γιάννης Παλατζίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νύφη του Θερμαϊκού. Μάλιστα, η σχέση του με την πόλη είναι τόσο «δυνατή» και στενή που δεν έχει σκεφτεί ποτέ μέχρι τώρα να την εγκαταλείψει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Ωραιόκαστρο -ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης- στο οποίο κατοικεί ακόμα και σήμερα. Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, καθώς ήταν ο τρόπος για να εκφράζει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Σπούδασε στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών και στη συνέχεια στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. Πλέον είναι ζωγράφος και υπεύθυνος εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε χώρους τέχνης και πολιτισμού. Από το 2011 είναι συνιδρυτής του εργαστηρίου ζωγραφικής Kristiboni, με το οποίο έχει λάβει μέρος σε πλήθος δράσεων και workshops. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Από της 7 Μαΐου στη Nitra Gallery-Thessaloniki παρουσιάζει την νέα του έκθεση με τίτλο "Wrapping Materials" με διάρκεια μέχρι τις 7 Ιουνίου

Get to know him! 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ωραιόκαστρο σε μια γειτονιά δίπλα στο δάσος. Εκεί έχτισα και το δικό μου σπίτι ως ενήλικας πια. Ήμουν δεμένος συναισθηματικά με τον τόπο αυτό και «έπαιξε» το δικό του ρόλο στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη. Έχουν αλλάξει αρκετά αλλά η μυρωδιά του πεύκου παραμένει η ίδια όπως και τα δροσερά καλοκαίρια.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων που έχουν ανοίξει νέα στέκια. Εκεί χτυπάει η «καρδιά» της πόλης σήμερα.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω ζωγράφος. Είχα από μικρός την ανάγκη να εκφράζομαι μέσα από την τέχνη μου και ευτυχώς είχα ανθρώπους γύρω μου που κατάλαβαν και ενθάρρυναν την επιλογή μου.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι σχέση αγάπης. Λατρεύω την πόλη μου και δε σκέφτηκα ποτέ να φύγω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι μια πόλη γεμάτη ιστορία, με κουλτούρες χρόνων να την διατρέχουν, κόσμο αυθεντικό που υποστηρίζει την τέχνη και αντιστέκεται στο δήθεν. Και γαστρονομική πρωτεύουσα της Unesco φυσικά, μην υποτιμάμε τα υπερ-ατού μας.

Σπούδασα αρχικά στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του ΑΠΘ και έπειτα στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ.

gp-3.jpg

Η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική ξεκίνησε από όταν ήμουν παιδί, εκεί γύρω στα πέντε. Με εξίταρε η ιδέα να μπορώ να ζωγραφίσω ολόιδιο κάτι που βλέπω μπροστά μου, όπως ένα δέντρο ή ένα λουλούδι. Επαγγελματικά μετά τα 22 όταν αποφοίτησα από την πρώτη μου σχολή και σκέφτηκα ότι η ζωγραφική δε μπορεί να μείνει στη ζωή μου ως ένα απλό χόμπι.

Η τέχνη με μία λέξη δημιουργία.

Μία συνεργασία-όνειρο πραγματικά δεν υπάρχει. Συνεργάζομαι με όσους αγαπώ. Δε θέλω κάτι παραπάνω.

Για τα έργα μου αντλώ έμπνευση με κάποιον τρόπο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Νομίζω ότι τα έργα μου έχουν ψυχαναλυτικές και προσωπικές αναφορές. Κάπου στον πυρήνα μου βρίσκεται η έμπνευση. Στο μικρό Γιάννη.

Ωραιότερο έργο τέχνης σε δημόσιο χώρο θεωρώ τα Cor-Ten, Ζογγολόπουλος, Βόρεια Πύλη ΔΕΘ.

Ο αγαπημένος μου χώρος τέχνης στην πόλη είναι το Kristiboni Art School φυσικά.

q7a9479.jpg

Μέσα από τα έργα μου προσπαθώ να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με τους άλλους ανθρώπους τα αισθήματα και σκέψεις μου.

Αν η Θεσσαλονίκη ήταν χρώματα θα ήταν χρώματα. Πολλά και ζωηρά. 

Η πιο «γλυκιά» ανάμνηση από την πόλη μου είναι η δημιουργία του Kristiboni, του δικού μου εργαστηρίου ζωγραφικής. Ό,τι συμβαίνει σε αυτό το χώρο καταχωρείται σε ένα ξεχωριστό κομμάτι της καρδιάς μου.

Η νέα έκθεση "Wrapping Materials" στη Nitra Gallery είναι η πιο φωτεινή και αισιόδοξη απ' όλες τις μέχρι τώρα δουλειές μου. Με μεγάλο ενδιαφέρον είδα από κοντά πως συσκευάζονται σημαντικά έργα τέχνης, πριν καταλήξουν στα μουσεία, που έχω εργαστεί κατά καιρούς. Ποτέ δεν ξέχασα την εικόνα, μεγάλα φορτηγά να ξεφορτώνουν έργα τεράστιας αξίας, μέσα σε ογκώδη ξύλινα κουτιά. Όταν τα άνοιγες έβλεπες μικρά σε μέγεθος έργα, τυλιγμένα άπειρες φορές με διάφορα υλικά. "Wrapping materials" που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή προστασία της τεράστιας οικονομικής και ιστορικής αξίας τους. Αυτά τα υλικά συσκευασίας είναι το δικό μου work in progress. Η δική μου ανησυχία, γιατί να μη μπορούν και εκείνα να αποτελέσουν από μόνα τους ένα ξεχωριστό προϊόν τέχνης, εξίσου σημαντικό.Μέσα από στάδια επεξεργασίας, χρήσης πληθώρας υλικών και δοκιμών, δημιουργήθηκε αυτή η τελευταία ενότητα. 

Ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει κισσός, Πήλιο.

Ο πιο ανατρεπτικός συνδυασμός χρωμάτων είναι το κόκκινο με το ροζ.

Το αγαπημένο μου υλικό δεν υπάρχει. Αλλάζει ανάλογα με την περίοδο. Στις σταθερές επιλογές μου όμως συγκαταλέγονται τα χρώματα λαδιού.

Μία στιγμή στην καριέρα μου που έχει μείνει ανεξίτηλη είναι η συμμετοχή μου στην έκθεση “SuppARTive Students” στο New York Design Center”.

Τη ζωή μου μετά από 10 χρόνια τη φαντάζομαι πάνω-κάτω όπως είναι τώρα. Δε θέλω να αλλάξουν πολλά στη ζωή μου. Νιώθω πλήρης.

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει πολλά και διάφορα. Κηπουρική. Ζωγραφική. Διδασκαλία. Χαλαρές στιγμές με το σύντροφό μου και τα ζωάκια μας.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Little Cup!

q7a9494-0tBz7.jpg

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι η  έκθεση του έργου μου “Πατρικό σπίτι” σε πενήντα στάσεις λεωφορείων της πόλης στα πλαίσια εορτασμού των 50 χρόνων Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τίτλο “Why Cinema Now” το 2009.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το πάρκο των Εθνών. Εκεί βρήκα το γάτο μου μόλις 10 ημερών!

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η περιοχή γύρω από το Αλατζά Ιμαρέτ, η πλατεία Δημητρίων όπως λέγεται. Αυτό το μνημείο σε μια άλλη χώρα θα έχαιρε μεγάλης αξιοποίησης και εκμετάλλευσης. Πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια θα είναι το επόμενο spot που θα εξελιχθεί ραγδαία στη Θεσσαλονίκη.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ ήταν να ανοίξω το δικό μου εργαστήριο ζωγραφικής.

Το επόμενο project που ετοιμάζω είναι μια προέκταση της δουλειάς “Wrapping materials” η οποία θα περιλαμβάνει και ορισμένα γλυπτά.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι ο Κυριακάτικος καφές στο Στόρι κάτω απ’ τα δέντρα της Ολύμπου. Βόλτα απ’ τη Ρωμαϊκή αγορά μέχρι την εκκλησία Δώδεκα Αποστόλων και στάση για φαγητό στο Νάμα. Το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι το δικό μου αγαπημένο.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το δάσος του Ωραιοκάστρου. Ιδανικό για απομόνωση και περισυλλογή.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί υπάρχει κόσμος στους δρόμους. Ζει και εργάζεται στην πόλη. Μια δυναμική κι ένας παλμός που δε μπορείς να παραβλέψεις. Έντονο το στοιχείο νεολαίας κυρίως λόγω των πανεπιστήμιων αλλά και νέοι γονείς με παιδιά. Την ώρα που χτυπάει το κουδούνι των σχολείων, διάφορα σημεία της πόλης ζωντανεύουν με παιδιά που σχόλασαν και τρέχουν ανέμελα. Είναι ιστορικά πολυπολιτισμική η ταυτότητα της Θεσσαλονίκης ενώ φιλοξενεί αρκετές δράσεις για την τέχνη: Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ, Biennale κ.ά. Να πούμε επίσης ότι έχει τρία Μουσεία Σύγχρονης Τέχνης και το μοναδικό Μουσείο Φωτογραφίας της χώρας!

q7a9463.jpg

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν θα ήθελα περισσότερους χώρους πρασίνου. ΔΕΘ, στρατόπεδο Παύλου Μελά κ.α. Επίσης θα ήθελα ένα τελεφερίκ να ενώνει την Άνω Πόλη, το Τσινάρι και τα Κάστρα με το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο προοδευτική. Μου κάνει εντύπωση που μέχρι σήμερα συζητάμε ξανά και ξανά για το gay parade...

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις θα ήταν Οικεία, Ζωντανή και Πολύπλευρη.

Φωτογραφίες: Στέφανος Τσακίρης