Το 2018 έκανε ρεβάνς φλερτάροντας με νέες αφίξεις στο κέντρο της Αθήνας. Από την πλατεία της Αγίας Ειρήνης και τα πέριξ, έως και το Κολωνάκι. Σε μια δεύτερη απόβαση μας από τη Θεσσαλονίκη, καταλήξαμε να περνάμε ώρες επί ωρών σε ένα κέντρο, που αν του αφιερώσει κανείς τον χρόνο που του πρέπει και το περπατήσει, του επιτρέπει αυτό το ταξιδιάρικο «τετ α τετ» με την Αθήνα του χθες. Κάθε φορά που επιστρέφει δε, ανακαλύπτει όλο και νέα μαγαζιά που χωράνε σε μόλις 30 τετραγωνικά. Και τους πάει πολύ αυτός ο χαρακτήρας. Αλλά και κουζίνες που στήνονται σε νεοκλασικά του μεσοπολέμου και art nouveau αρχιτεκτονήματα, για να «καδράρουν» το σκηνικό και να δώσουν στίγμα στο ΑΘηναϊκό μωσαϊκό, σε μια γαστρονομική σκηνή που δίνει όλο και περισσότερη ώθηση στο αυθεντικό street food, τον καφέ, το fine drinking αλλά και τις πιο ολιστικές προτάσεις. Στην κουλτούρα και την όλη φιλοσοφία του all day spot, κουζίνες ευέλικτες κρατάνε τα σκήπτρα και μαγειρεύουν επί τόπου νόστιμο φαγητό. Φαγητό που «τυλίγεται» και μιλάει στη γλώσσα της ψυχής, χωρίς να του λείπει άποψη. Οι επιρροές; Γαλανόλευκες και μεσογειακές στη ρίζα τους, αλλά και μενού που εκπέμπουν Άπω-Ανατολίτικα vibes. Εύκολο, γρήγορο,νόστιμο πρωινό, διάλειμμα για μεσημεριανό, καφές στο χέρι, ποτό και draft cocktail στα έξω -πλέον- τραπεζάκια. Ραντεβού που ξεκινάνε  με την υπόσχεση της μιας ώρας και κάπου στο ενδιάμεσο «μπλέκουν» με καλή παρέα και παίρνουν παράταση. Όσο καλοκαιριάζει, η ζύμωση και αυτή η εξωστρέφεια, γίνονται όλο και πιο ελκυστικές. Ένα κράμα είναι το κέντρο και τα έχει όλα.

Il Barretto

Το Il Barretto είναι ένα από τα hot arrivals στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Ο nomad chef Ανδρέας Λαγός σχεδίασε και επιμελήθηκε ένα μενού με ιταλικό ταμπεραμέντο και μεσογειακές ρίζες. Στόχος του να δημιουργήσει γεύσεις με περισσότερη «ειλικρίνεια». Έτσι, «παντρεύει» συναίσθημα και μαγειρική και πατάει γερά σε πρώτη ύλη, χωρίς να χάνει την ουσία σε κραυγαλέες τεχνικές. Την καθημερινή υλοποίησή του έχει αναλάβει μια δραστήρια ομάδα, την οποία συντονίζει ο chef Άκης Βαρθαλάμης, ενώ μια από τις λεπτομέρειες που έρχονται να κάνουν τη διαφορά και να ανεβάσουν τα πρόσημα, είναι το γεγονός πως τα πιάτα τους δένονται με χειροποίητες παρασκευές, όπως η σάλτσα, οι πίκλες, τα ζυμαρικά, η ζύμη της πίτσας, το χειροποίητο βούτυρο αρωματισμένο με ξύσμα λεμονιού.

Αν το επισκεφτείτε πρωινή ώρα αξίζει η δοκιμή ενός “breakfast” σάντουιτς από ψωμί brioche με φρέσκια μοτσαρέλα, ντομάτα και χειροποίητο πέστο βασιλικού ή ενός tramezzino με μορταδέλα, ασιάγκο, φιστίκι Αιγίνης και ντομάτα. Από τις προτάσεις του lunch menu τα χειροποίητα flatbreads με κρέμα τρούφας, ελαιόλαδο και θυμάρι που δίνει ένταση, είναι φρεσκοζυμωμένα και αφράτα και δεν τα προσπερνάς εύκολα, ενώ από τα κρύα πιάτα τους, το κλασσικό ιταλικό vitello tonnato με μοσχάρι νουά, λεπτοκομμένο σαν μετάξι θα καταφτάσει συνοδευόμενο με μια χειροποίητη μαγιονέζα βελούδινη. Αν υπάρχει διάθεση για πίτσα, ζητήστε τους να σας ετοιμάσουν μια κλασσική Margherita με λεπτή νόστιμη ζύμη. Σιγομαγειρεύεται με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, παρμεζάνα και φύλλα βασιλικού.

Για τους λάτρεις των αυγών υπάρχει ένα καρέ από περιποιημένες προτάσεις: scramble, Florentine με μπεσαμέλ μέχρι μελάτο με προζυμένιο ψωμί, παρμεζάνα και ελαιόλαδο. Εδώ δοκιμάζετε επίσης άπαιχτα μπέργκερ και λαχταριστή pasta. Στα κυρίως, η αστική κουζίνα παίρνει τα ηνία και στήνονται πιάτα όπως Milanese με σάλτσα ζαφοράς και αρωματικό ριζότο. Σε επίπεδο αλκοόλ, ο ταλαντούχος Βασίλης Ροϊδης βρίσκεται πίσω από την μπάρα και σερβίρει πολλά υποσχόμενα signature cocktails.

The Wrap

Στο The Wrap, στη Ζαλοκώστα (Κολωνάκι) το γαστρονομικό project που υπογράφει ο Βαγγέλης Μπουχέλος έχει στηθεί με προδιαγραφές tortilla bar και τα πάει περίφημα.  Ιδανικό spot για snack on the go. Χαμηλός φωτισμός, minimal, προσεγμένο design, και ένας χώρος μόλις τριάντα τετραγωνικών, που με το πρώτο φιλτράρισμα μπορεί να θυμίζει περισσότερο... boutique. Στον επάνω όροφο, έχει φτιαχτεί μια μικρή αλλά κλινικά καθαρή και άρτια οργανωμένη κουζίνα. 

Η φιλοσοφία εδώ ανταποκρίνεται στην πρόταση ενός γρήγορου, φρέσκου, γεύματος και μπορείς να γευτείς ένα healthy snack σε γενναία μερίδα. Στη βάση; Τορτίγια χειροποίητη με μια ζύμη λεπτή, ισορροπημένη σε γεύση. Τη βλέπετε να ξεδιπλώνεται μπροστά σας και εσείς επιλέγετε τι θέλετε να έχει μέσα. Οι επιλογές του μενού κινούνται με προτάσεις από κρέας Black Angus έως και κινόα βιολογική, ενώ από το μπαρ τους δε λείπει η μπύρα, ο καφές, μια λεμονάδα σπιτική φίνα, και draft μαργαρίτες δια χειρός του mixologist Γιάννη Σαμαρά.

Smak

Πεϊνιρλί. Umami μεγαλείο! Σου θυμίζει εποχές παλιές, τις οποίες κάτι μαγαζιά, όπως το Smak στην Ρόμβης, βρίσκουν τη συνταγή, για να τις επαναφέρουν ξανά στη μνήμη, σε μια «απενοχοποημένη» και new age εκδοχή, που κλείνει το μάτι στην παράδοση. Ζύμη αφράτη, αργής ωρίμανσης. Φτιαγμένη μόνο με αλεύρι, νερό, μαγιά και αλάτι. Αυτό είναι όλο το ρεζουμέ. Όπως ακριβώς επιτάσσει η παράδοση της Ναπολετάνικης σχολής. Της παίρνει μόλις λίγα λεπτά να ψηθεί στον πετρόφουρνο και να ροδίσει τόσο, ώστε να μη χάσει την υφή της τη βελούδινη. Όλα τα πεϊνιρλί που δοκιμάζετε εδώ, άλλωστε, έχουν κοινή γευστική αναφορά. 

Ακόμα, φωτογραφίζουν γευστικά την ιταλική πίτσα και αυτό που σε ιντριγκάρει είναι ότι βλέπεις τα πάντα να φτιάχνονται μπροστά σου. Δεν υπάρχει προκάτ σενάριο στην εν λόγω κουζίνα και αυτό σε κάνει να επανεκτιμάς το φαγητό του δρόμου. Μπείτε χωρίς δεύτερες σκέψεις και ζητήστε να σας ετοιμάσουν ζύμη παραδοσιακή με κιμά και σουτζούκι, ένας υπέροχος συνδυασμός που θα σας ενθουσιάσει. Υπάρχουν βέβαια και προτάσεις για vegetarian. Κρέμα τρούφας στη σωστή θερμοκρασία και φρέσκα μανιτάρια porto bello. Ωραίο «πάντρεμα». Στις γλυκιές τους «εκδοχές» δεν περίμενα σίγουρα να πέσω επάνω σε ένα πεινιρλί που φτιάχτηκε με ανθότυρο, μέλι και κομματάκια από γλυκό πορτοκάλι.

Ηοocut-True Pitta

Καλό σουβλάκι, σημαίνει καλή πρώτη ύλη, τεχνική, μεράκι.  Τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο όσο ακούγεται. Όταν όμως ζυμωθεί αυτό το τρίπτυχο με 5 διαφορετικά μαγειρικά μυαλά που σηκώνουν τα μανίκια τους και βάζουν άτυπο «στοίχημα» να το απογειώσουν και να ξεφύγουν από την ομοιογένεια της κατηγορίας του το αποτέλεσμα δικαιώνει. Ο Περικλής Κοσκινάς, ο Κλεομένης Ζουρνατζής ο Νίκος Καραθάνος και οι Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος, είναι μια παρέα που ήρθε και έδεσε ακριβώς για τον λόγο αυτό.  Καταπιάστηκαν με ένα σοφά μετρημένο, απλό, πλήρες γεύμα. Επέστρεψαν στις ρίζες του και εξέτασαν την παρασκευή του πριν αποφασίσουν το πως θα δώσουν το στίγμα τους. 

Κάπως έτσι το Hoocut-True Pitta άνοιξε τις πόρτες του στις αρχές του 2018 στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης και εκ τότε έχει αποκτήσει το κοινό του. Εδώ, έρχεσαι συνειδητοποιημένα γνωρίζοντας ότι τιμητική έχει το street food, υπάρχουν όμως και ορισμένα τραπεζοκαθίσματα. Τρία “stations” σε ένα υβριδικό και ευφυές σενάριο. Μανάβικο, κρεοπωλείο και αρτοποιείο κάτω από την ίδια στέγη. Αλλά ας περάσουμε στο προκείμενο: Πίτα τραγανή καλοψημένη, τυλιχτή, κρέας από βοδινό η προβατίνα ψημένο στο γκριλ και κομμένο σε πολύ μικρά κομμάτια. Αυτός είναι ο πυρήνας. Παίρνει την μορφή του γύρου, χωρίς στην ουσία να είναι γύρος. Μετά προστίθενται τα λαχανικά, και κάπως έτσι έχει φτιαχτεί το πιο Hoocutσουβλάκι. Αν πάλι δεν σε εξιτάρει το σενάριο αυτό μπορείς να προσπεράσεις το σουβλάκι στην «τυλιχτή» του εκδοχή, και να ζητήσεις να σου ετοιμάσουν φρέσκες πατατούλες που συνοδεύονται με βοδινό κρέας και διάφορες σάλτσες, πατατούλες με προβατίνα αν ανήκετε στους γνήσιους κρεατοφάγους, πατατούλες με μπιφτέκι με κιμά λεπτοκομμένο που έχει τη μορφή γύρου, αλλά και χοιρινό ή κοτόπουλο.

Smokers

Το Smokers, στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, είναι το νέο εγχείρημα των Βασίλη Μοράβα, Μαυρόπουλου Θοδωρή και Μαριάννας Μοράβα. Και εδώ, το σενάριο γράφεται με όρους πιο εναλλακτικού και καινοτόμου street food που φλερτάρει με την υψηλή γαστρονομία και μπλέκει τις κουζίνες του κόσμου στηρίζοντας την εντοπιότητα και την ελληνικότητα. Έχετε να κάνετε με δύο ανοιχτές κουζίνες που σας μυούν στο πώς στήνεται το τελικό «αποτέλεσμα». Head Chef του; Ο Noel Christian Robert. 

Το δυνατό χαρτί στην κουζίνα είναι το ότι διαφοροποιείται στα καπνιστά αργοψημένα κρέατα, τα οποία καπνίζονται από 7 έως 20 ώρες, μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται Pit Master -το οποίο είναι αυτό το αργό ψήσιμο μέσα σε λάκκο για πολλές, πολλές ώρες. Δίνει στο κρέας απίστευτα τρυφερή υφή και γεύση. Πέραν όμως του slow & low cooking εκτιμά κανείς κι αυτό το gluten free χειροποίητο ατμιστό ψωμάκι από αλεύρι λωτού και τις σπιτικές σάλτσες (bbq και spicy) που καταφτάνουν δια χειρός του chef. Στο μενού έχουν τιμητική πιάτα όπως: o μαύρος κόκορας Κρήτης, το Λουκάνικο Δράμας από μαύρο χοίρο και προβατίνα, το κρητικό χεράκι προβατίνας, η χοιρινή ωμοπλάτη Εύβοιας αλλά και το μοσχαρίσιο brisket από black angus Αμερικής. Όσο για την κάβα, κυριαρχεί η ίδια κουλτούρα: αυστηρά ελληνική ζυθοποιία, μικροζυθοποιία και οινοποιία.

Tuk-Tuk Thai Street Food

Για τον Μπάμπη Ασκερίδη, Chef και συνιδιοκτήτη του Tuk Tuk στο Κουκάκι, όλα ξεκίνησαν πριν δεκαεπτά χρόνια, όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ταϊλάνδη. Ο  αποπνικτικός αέρας της Μπανγκόκ, η μυρωδιά του κάρυ και η απίστευτη ευγένεια των ανθρώπων τον έκαναν να ερωτευτεί αυτό το μέρος. Από την άναρχη Μπανγκόκ στα βουνά της Chiang Mai, περνώντας τα σύνορα στη Βιρμανία για να καταλήξει στη Sumatra. Εκεί έγινε το βάπτισμα του πυρός και η πορεία τον έφερνε συχνά πυκνά στον τόπο του εγκλήματος.Παράλληλα με την εργασιακή του εμπειρία, ακολούθησε η εκπαίδευσή στο Professional Cooking Course στην Blue Elephant, σεμινάρια  παρασκευής κάρυ και πολλά ταξίδια στην Ασία. Το Tuk Tuk φωτογραφίζει όλο αυτό το background και την αγάπη. Όσο για το Κουκάκι, είναι μια γειτονιά της Αθήνας που αγαπάει το διαφορετικό και ανακαλύπτει το ιδιαίτερο. Οπότε, κάπως έτσι ήρθε και «έδεσε» η συνταγή του. Θα το βρείτε στη Βεΐκου και μόλις πιάσετε το μενού στα χέρια σας θα έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε παραδοσιακές συνταγές από την Ταϋλάνδη. Και όπως πολύ ωραία μας εξηγεί ο ίδιος ο Ασκερίδης, η ταϊλανδέζικη κουζίνα είναι απλή, αλλά ταυτόχρονα περίπλοκη με μια τεράστια γκάμα πιάτων και συνταγών που επηρεάζονται από το κάθε μέρος που φτιάχνονται. Το Phad Thai στην περιοχή της Chiang Mai είναι διαφορετικό από το Phad Thai που θα φάτε στη Ranong. Όπως και το κίτρινο κάρυ δεν είναι καθόλου καυτερό στον Βορρά αλλά στον Νότο είναι το πιο καυτερό που γευτείτε ποτέ. Κάντε «έφοδο», μελετήστε το μενού και αφήστε τα υπόλοιπα στα χέρια τους.