Λίγες μέρες πριν φύγει με την ομάδα του για την Αθήνα, με αφορμή το Cosmogym -ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ακροβατικής που γίνονται στην Ευρώπη με 7,5 χιλιάδες αθλητές κατά μέσο όρο- συναντήσαμε τον Χρήστο Τριανταφύλλου, ο οποίος προπονεί την ομάδα Ζευς με στόχο την πιθανή συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2022. 

Όταν πρόσφατα ανακοινώθηκε, ότι από φέτος η ακροβατική γυμναστική θα συμμετάσχει για πρώτη φορά ως επίσημο άθλημα στον ολυμπιακό κύκλο νέων, στη διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στο Μπουένος Άιρες τον Οκτώβριο του 2022, ήταν αναπόφευκτο για τον Χρήστο να ξεκινήσει να ονειρεύεται. «Στην Ολυμπιάδα θα συμμετάσχουν αθλητές από 13 έως 19 ετών. Τα παιδιά που είναι υποψήφια για να συνθέσουν την τελική ομάδα έχουν ήδη αρχίσει να προπονούνται, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της διοργάνωσης, οι οποίες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι στο υψηλότερο σημείο που θα μπορούσαν να βρίσκονται. Λόγω της εισόδου της ακροβατικής στην Ολυμπιάδα, πολύ σπουδαίοι προπονητές διεθνώς υπόσχονται να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και να προετοιμάσουν πολύ δυνατές ομάδες. Το επίπεδο ανεβαίνει συνεχώς, κάτι που είδαμε και πρόσφατα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στην Αμβέρσα του Βελγίου» τονίζει.

Φυσικά, ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται για μια εύκολη υπόθεση και μερικά μόνο από τα ζητήματα που θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και κατάλληλη προετοιμασία είναι η άψογη τεχνική και η χορογραφία, η οποία απαιτεί αντοχή, δύναμη και καλή διατροφή. «Φτάνουμε σε ένα σημείο να προπονούμαστε έως και 30 ώρες την εβδομάδα, οπότε όπως καταλαβαίνεις, όλο αυτό θέλει χτίσιμο».

Ομολογουμένως, η ακροβατική κερδίζει όλο και περισσότερη αναγνωρισιμότητα χρόνο με το χρόνο παγκοσμίως, το ίδιο και στην Ελλάδα. Πολλά παιδιά κάθε χρόνο την επιλέγουν ως άθλημα, αλλά και μεγαλύτεροι. «Απευθύνεται σε όλους, στους πάντες. Σε όποιον αντέχει να κάνει τόσες ώρες προπόνηση και έχει τόσο τσαγανό και μεράκι. Φυσικά, σε επίπεδο πρωταθλητισμού, υπάρχουν όρια σχετικά με το βάρος του σώματος, τα οποία έχουν δοθεί από την παγκόσμια ομοσπονδία ακροβατικής. Όποιος όμως θέλει να ασχοληθεί σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι όλοι μπορούν να ασχοληθούν με αυτό, εννοείται με τη σωστή κατεύθυνση. Άλλωστε υπάρχουν επίπεδα, όπου απευθύνονται στον καθένα ξεχωριστά. Οπότε, τα μαθήματα -είτε είναι ακρο-γιόγκα είτε acrobatics είτε calisthenics (όλα αυτά ανήκουν στην ίδια οικογένεια) απευθύνονται σε μια μεγάλη ομάδα ατόμων» ξεκαθαρίζει.

Και γιατί αξίζει κανείς να ασχοληθεί κανείς πραγματικά με την ακροβατική; Ο Χρήστος λέει ότι πρόκειται για ένα από τα πιο δύσκολα αθλήματα που υπάρχουν και τα επίπεδα ισορροπίας που αναπτύσσει κανείς τα υψηλότερα δυνατά, όπως και τα επίπεδα ταχύτητας. ευλυγισίας και ακόμα περισσότερο δύναμης. «Περιλαμβάνει ό,τι είναι κατασκευασμένο το ανθρώπινο σώμα να κάνει» καταλήγει και προσθέτει «Η ακροβατική είναι ένας μικρόκοσμος, στο οποίο πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις πάρα πολύ αρμονικά με τα υπόλοιπα άτομα, για να μπορεί να έρθει εις πέρας η κάθε κίνηση, το κάθε τεχνικό στοιχείο. Η ομορφιά από αυτήν τη συνεργασία είναι που γεμίζει και τη ζωή όσων ασχολούμαστε ουσιαστικά με την ακροβατική. Οπότε, τα παιδιά πάντα μπαίνουν αυτόματα σε ένα τόσο ευχάριστο, σχεδόν οικογενειακό κλίμα. Όλοι μαζί προσπαθούμε να βρούμε τον εαυτό μας. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα».

Ο ίδιος μετρά πάνω από τριάντα χρόνο στον χώρο, με συμμετοχές σε πρωταθλήματα εντός κι εκτός συνόρων. Ο ίδιος είναι Πανελληνιονίκης στην ακροβατική και Πρωταθλητής Ευρώπης στο μικτό ζευγάρι με την Όλγα Μαρισίου το 1991. Αφού δεν κατάφερε να ασχοληθεί με την ενόργανη γυμναστική, ο κανονισμός της οποίας δε δεχόταν τότε παιδιά που ξεπερνούσαν ένα συγκεκριμένο ύψος, το ‘84 ήρθε σε πρώτη επαφή με την ακροβατική και ένιωσε αμέσως, ότι πρόκειται για το πιο όμορφο άθλημα που έχει δει ποτέ του, καθώς η αρμονία του τον μάγεψε. «Και σας επαγγελματίας αλλά και σας επιστήμονας Φυσικής Αγωγή,ς πιστεύω ότι είναι κάτι απόλυτα ολοκληρωμένο».

Φυσικά, ιδιαίτερη χαρά μας δίνει το γεγονός ότι όλα τα παιδιά που προπονούνται για να επιλεγούν στην Ολυμπιάδα Νέων είναι από τη Θεσσαλονίκη, την οποία ο Χρήστος Τριανταφύλλου χαρακτηρίζει ως την πόλη-γενέτειρα της ακροβατικής στην Ελλάδα, απ’ όπου και ξεκίνησε το πανελλήνιο πάθος. «Για την ώρα, κρατάμε τα σκήπτρα σε αυτό το κομμάτι. Ακόμα και στην τελευταία μεγάλη ομάδα του 2005, τα 18 από τα 22 άτομα που συμμετείχαν ήταν από τη Θεσσαλονίκη. Το αγαπάμε πολύ το άθλημα, όπως ακριβώς αγαπάμε και την πόλη μας».

Κάθε φορά και σε κάθε προπόνηση πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και τις δικές σου δυνάμεις για να έχεις και την πιθανότητα για να ξεπεράσεις και τον ανταγωνισμό. Την πρόκληση τη βάζεις εσύ ο ίδιος.

Υποθέτω λοιπόν από την κουβέντα μας ότι είναι απαιτητικός προπονητής. «Νομίζω λίγο περισσότερο από αυτό που θα έπρεπε» εξομολογείται. «Τα παιδιά μου όμως ξέρουν ότι έτσι είμαι μόνο στο κομμάτι της προπόνησης και είμαι εντελώς διαφορετικός όταν τελειώσει. Βρισκόμαστε σε άλλο καθεστώς. Αλλά η προπόνηση είναι προπόνηση. Είμαι και θέλω να είμαι πάρα πολύ κοντά στα παιδιά γιατί ουσιαστικά αυτά είναι που πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη σημασία σε όλη αυτή τη διαδικασία. Η ζωή τους τώρα και μετέπειτα. Γιατί όσα μετάλλια και να έχεις –κάτι πρέπει να κάνεις αύριο, το οποίο να σε γεμίζει και να σου δίνει δύναμη να σηκωθείς από το κρεβάτι σου». 

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Οικονομίδης