Από παιδί, όσο μισούσα τα μαθηματικά, τόσο έβλεπα παντού μια σχεδόν θεία γεωμετρία παράλληλων επιπέδων στα πράγματα. Στο σχολείο μετρούσα τις συμμετρικές, παγωμένες φέτες του καλοριφέρ και τις τέλειες γραμμές της χάραξης των γηπέδων ή των μαύρων Helvetica γραμματοσειρών πάνω στις λευκές σελίδες των βιβλίων. Τα Σαββατοκύριακα, ενώ όλοι κοιτούσαν τη θάλασσα, εγώ ανακάλυπτα την απόλυτη μαρινιέρα -εκεί που το νερό εναλλάσσεται από τον ορίζοντα ή εκεί που οι τέλειες κάθετες σκιές του φοίνικα πέφτουν στη λευκή άμμο. Η ζωή μου όλη ρίγες των Ντάλτον.
Ξεκάθαρα φταίει το γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στη μοναδική χώρα του κόσμου που ακόμη και η σημαία είναι σε απόλυτη αρμονία με τον χαρακτήρα της. Ποτέ δεν είδα στη γαλανόλευκη τους ιερούς συμβολισμούς ενός μαχόμενου έθνους. Είδα όμως το φως, τη θάλασσα, τον ουρανό, την άμμο, τα κτίριά της, τα άλμπουρα στα σκάφη και τους ίσαλους.
Αγαπώ τις ρίγες. Και τίποτε δε φωνάζει περισσότερο «πλησιάζει καλοκαίρι» από αυτές.
“Stripes for spring. Groundbreaking” φαντάζομαι την Anna Wintour να λέει πριν φύγει από το δωμάτιο. Την καταλαβαίνω, δεν έχει την ίδια θέα από το παράθυρο του γραφείου της... Πόσο κρίμα!
Η αγαπημένη δεκάδα
1. Μπορεί η Coco Chanel να μην την αποχωριζόταν ποτέ στις εξορμήσεις της στη Βενετία, τη Ντεβίλ και την Μπιαρίτζ, γιατί έδενε θαυμάσια με τις μαργαριταρένιες πέρλες της, αλλά από το 1983 έως σήμερα, δε νοείται η κλασική, βαμβακερή μαρινιέρα να μη φέρει την υπογραφή του Jean Paul Gaultier. Είναι ο ορισμός της διακριτικής και προσιτής πολυτέλειας. Η στιλιστική φαντασίωση μιας νεαρής Brigitte Bardot, να περιφέρεται ξυπόλητη στις Κάννες, ενώ από έναν φούρνο με φρεσκοψημένες μπαγκέτες πίσω της ακούγεται η φωνή του μοναδικού Serge Gainsbourg.
[Τη βρίσκουμε στο https://fashionfreak.store του σχεδιαστή.]
2. Σύμφωνοι. Πρόκειται επί της ουσίας για μια πυτζάμα. Όμως εγώ βλέπω ένα υπέροχο, μεταξωτό κοστούμι. Μια σύγχρονη μποέμ πανοπλία, η οποία αγαπάει τα δερμάτινα σανδάλια όσο τα Stan Smith και τα ψηλοτάκουνα, λεπτεπίλεπτα σανδάλια. Τα μαύρα κλασικά Rayban Wayfarer, όσο και τους μινιμαλιστικούς, χρυσούς κρίκους στα αφτιά. Την πόλη, όσο και το νησί.
[Τη βρίσκουμε στο https://www.asceno.com.]
3. Για έναν λάτρη του μηχανοκίνητου αθλητισμού, σαν εμένα, η φαντασίωση της συνάντησης μιας Γερμανίδας και ενός Βρετανού πάνω στο σασί ενός κομματιού της ιστορίας, ακούγεται εκ πρώτης τόσο επικά άκομψο, που καταντά σχεδόν… βιβλικά άρρωστο. Εντούτοις, πρόκειται για μια μοναδική περίπτωση και για τις γρηγορότερες ρίγες του πλανήτη. Αυτή η Porsche 911 του 1965 που «φοράει» τις ρίγες του σχεδιαστή Paul Smith είναι το τέλειο παράδειγμα του πόσο υπέροχη μπορεί ενίοτε να είναι μια εξαίρεση των κανόνων. Ανήκει στον James Turner -συλλέκτης, λάτρης των υψηλών ταχυτήτων, όσο και των κοστουμιών του Paul Smith (και προσωπικός φίλος του σχεδιαστή), και μέλος της ευρύτερης οικογένειας της Porsche, μέσω της Sports Purpose. Τη χρονιά που μας πέρασε, έτρεξε στο Le Mans Classic, πήρε μέρος στο Goodwood Festival of Speed, και, όταν τη συνάντησα, έκλεψε την καρδιά μου. Για πάντα.
4. Ονομάζονται Maysalebi και φέρουν την υπογραφή του μαέστρου της υποδηματοποιίας, Manolo Blahnik. Είναι ο απόγονος των θρυλικών (κόκκινων και μαύρων) Maysale που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο σόου του Isaac Mizrahi το 1991, φορεμένα από την Christy Turlington και τη Linda Evangelista. Και η απόδειξη ότι τα επτά εκατοστά, κάποιες φορές, κάνουν την ειδοποιό διαφορά.
[Τα βρίσκουμε στο https://www.manoloblahnik.com .]
5. Στον αντίποδα, έχουμε αυτά τα χειροποίητα mules (από χαρτί, μετάξι, και καμβά) που γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, όταν δυο αδέρφια που λάτρευαν την αρχιτεκτονική και το interior design, ο Enis και ο Amir, συνάντησαν τη σεφ Müge. Και μέσα σε τρία χρόνια κατέκτησαν τη Νέα Υόρκη και τις λίστες κάθε fashion editor του γαλαξία. Να σημειωθεί πως, ταυτόχρονα, το τρίο άνοιξε το ομώνυμο Sanayi313 εστιατόριο στην Πόλη (αλλά αυτό είναι μια εντελώς άλλη συζήτηση).
[Τα βρίσκουμε στο www.sanayi313.com]
5. Η αρχετυπική τσάντα του οίκου, είναι αδιαμφισβήτητα η κλασική Lady Dior. Αλλά, ενώ όλοι μιλούν για το νέο λανσάρισμα της Saddle, κάτι συμβαίνει με αυτήν εδώ τη Diorama και δε μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου –φταίει σαφέστατα το μοτίβο Cannage στο κέντημα του καμβά. Κάτι συμβαίνει, και σε κάνει να ονειρεύεσαι την αρχιτεκτονική και τις υπαίθριες αγορές του Μαρόκου. Και ταυτόχρονα τα χρώματα της Tulum στο Μεξικό. Και τα υφαντά του Νεπάλ. Ο ορισμός του gypsetter –και δεν υπάρχει σήμερα μεγαλύτερη πολυτέλεια από το να είσαι παντού στον πλανήτη, να γεμίζουν τα μάτια σου εικόνες, ανά πάσα στιγμή. Αυτό ακριβώς και εκπροσωπεί.
[Τη βρίσκουμε στο www.dior.com ]
6. Εκκεντρικός δανδής της pop art, ο Βρετανός David Hockney (που πριν έξι μήνες έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, πουλώντας πίνακά του προς 90 εκατομμύρια δολάρια κι έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος καλλιτέχνης εν ζωή) ανέκαθεν είχε αδυναμία στην τέλεια γεωμετρία του ριγέ. Είτε στους πίνακες, είτε στα Bengal striped βαμβακερά πουκάμισα της Savile Row που επέλεγε να φοράει, κάθε φορά που τον επισκεπτόταν κάποιος φωτογράφος στο ατελιέ του. Γιατί για εκείνον υπήρχε και υπάρχει τόλμη και ένταση στην κάθε ρίγα, που μετατρέπει ένα διαχρονικό και βαθιά συντηρητικό μοτίβο σε statement.
7. Τα Omega Seamaster έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση το 1948, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των ρολογιών που χρησιμοποιούσε ο Βρετανικός στρατός κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η σειρά έγραψε πολλά ναυτικά μίλια στην ιστορία της ωρολογοποιίας, ενώ μέχρι σήμερα θεωρείται κορυφαία στην κατηγορία της. Πλέον, η Omega αποφασίζει να «παίξει» με την ίδια αυτή ιστορία, παρουσιάζοντας μια σειρά από κομψά NATO straps που εύκολα αντικαθιστούν τα κλασικά δερμάτινα ή μεταλλικά μπρασελέ.
[Τα βρίσκουμε στο www.omegawatches.com]
8. Από τις παραλίες της Νίκαιας και της Αρλ, του Κάπρι και του Πορτοφίνο, μέχρι την Κέρκυρα, την Κρήτη και την Μεσσηνία, τίποτε δεν φωνάζει δυνατότερα «ρετρό καλοκαίρι» από τα μαγιό που είναι άχρονα: μοιάζουν συντηρητικά στον σχεδιασμό, αλλά κολακεύουν όσο ελάχιστα κάθε γυναικείο σώμα -ψηλόμεσα ή ολόσωμα, με ξεκάθαρες, αυστηρές γραμμές που μαγικά αγκαλιάζουν τις καμπύλες, δημιουργώντας γοητευτικές γωνίες και σκιές.
[Τα βρίσκουμε στο londrebodywear.com & www.solidandstriped.com]
9. Ένα καλοραμμένο, βαμβακερό κοστούμι με επένδυση από μετάξι, μπορεί άνετα να αντικαταστήσει την ασφάλεια που προσφέρει το κλασικό, μικρό, μαύρο φόρεμα. Πέραν των μονόχρωμων επιλογών (μαύρο, λευκό, μπλε), η επιλογή ενός ριγέ pattern σε έναν tailored καμβά, χωρίς όμως πουκάμισο, φορεμένο απευθείας πάνω σε γυμνό δέρμα, είναι τόσο δυνατή, που καθιστά οποιαδήποτε επιλογή αξεσουάρ εντελώς περιττή. Από τον εξαίρετο Thom Browne, μέχρι τον σαφώς οικονομικότερο Massimo Dutti, οι επιλογές είναι πολλές, αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι η γραμμή.
[Τα βρίσκουμε στο www.thombrowne.com & www.massimodutti.com]
10. Το 1900, ο εξωφρενικός Λόρδος Rothschild μετέφερε τέσσερις από αυτές στο Λονδίνο, για να σέρνουν την άμαξά του. Αλλά το ενδιαφέρον για το «εξωτικό στοιχείο» εξαντλήθηκε αμέσως, ευτυχώς, όταν απεδείχθη πως ήταν μια λάθος επιλογή, φύσιν εξαιρετικά ατίθασες, ελεύθερα πνεύματα. Ζουν σε 15 διαφορετικές Αφρικανικές χώρες, μπορούν να διανύσουν έως και 2900 χιλιόμετρα προς αναζήτηση τροφής, ενώ ζυγίζουν έως 400 κιλά. Ο λόγος για μια από τις πιο αγαπημένες φιγούρες του ζωικού βασιλείου και ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, που όμως χαίρει πλέον υψηλής προστασίας και της βοήθειας όλων μας. Τις πανέμορφες Equus Quagga, ή, κοινώς, ζέβρες. Εν έτει 2019, είμαστε πλέον σοφότεροι: αποφεύγουμε να αγοράσουμε αντικείμενα φτιαγμένα από το δέρμα τους. Γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τον πλανήτη μαζί τους. Και να αντλούμε έμπνευση από το πνεύμα τους.
[African Wildlife Foundation www.awf.org ]
Περισσότερα για τον υπέροχο κόσμο της Doya Karolini ανακαλύπτετε στο instagram profile της.
